Mαɾιƚú

Γεια,
εάν έχεις να μου προσφέρεις έναν freddo cappuccino γλυκό με σοκολάτα, ή μια καλή playlist γεμάτη τραγούδια που θα με εμπνεύσει να γεμίσω κενές σελίδες, μια βραδινή βόλτα στην θάλασσα ή στο βουνό, ή έστω μια σφικτή αγκαλιά, τότε καλώς ήρθες στο προφίλ μου. 

Εάν δεν έχεις να μου προσφέρεις τίποτα από όλα όσα προανέφερα, σε συγχωρώ, και πάλι καλώς ήρθες. Δεν κρατάω κακία, πάρα μόνο σε όσους πίνουν τον καφέ τους σκέτο και σε όσους βάζουν πρώτα το γάλα, και μετά τα δημητριακά. Στο τέλος το μπολ.

Και μιας και από το μικρό σου δωμάτιο βρέθηκες ως εδώ, είτε οικειοθελώς είτε επειδή σε ανάγκασαν, έχεις την μοναδική τιμή να μάθεις μερικά πράγματα για εμένα. Το όνομα μου είναι Μαριτίνα αλλά ακούω και στο όνομα Maritú, μην ρωτήσεις γιατί. Κάποτε υπήρξα κι εγώ έφηβη. Γράφω από τα δώδεκα μου καθώς ένα μικρό δαιμόνιο είχε καταβάλει το σώμα μου• ο Εξορκισμός δεν πήγε και πολύ καλά.

Κι ακόμη γράφω, για εκείνο το κορίτσι που δεν πήγε καλά στις Πανελλήνιες και τρέμει στην ιδέα της αποτυχίας σε κάθε καινούργια της προσπάθεια, που ονειρεύεται κάθε μέρα πράγματα που πιθανότατα δεν θα συμβούν ποτέ μα ζωντανεύουν καθώς παίρνουν μορφή σε μια κενή σελίδα, που αγαπάει με τον πιο εγωιστικό και παράλληλα ανιδιοτελή τρόπο δίχως να ξέρει τον λόγο που βουλιάζει κάθε φορά στον ίδιο της τον βάλτο, που είναι ερωτευμένη με τον έρωτα και με τον ουρανό και με τα αστέρια. 

Μα ο κύριος λόγος που γράφω, ίσως εν τέλει να είναι για όλους όσους δεν έσπασαν εκείνον τον πούστικο χειμώνα, σύμφωνα με τον αγαπημένο μου οργισμένο -γνωστός ως Iratus- . Ανέκαθεν οι λεύκες ήταν δυναμικά κωλοδάχτυλα. 

Εθισμένη στο να δημιουργώ πάντα κάτι καινούργιο, στο να ερωτεύομαι τους χαρακτήρες που πλάθει η φαντασία μου, στο να γράφω συνεχώς για *sex.
*κυρίως, το τελευταίο