Akın Akgün

Tamda karşıma çıktığı anda hayatıma girdiği anda bir kelebeğe dönüştüm.
Bir günlük ömrüme ne kadar sevgi sığdırabilirim diye hesaplar yaparken terk edildim. Kalan vaktimi Gelincik çiçeklerine dert yanarak mı bitirmeliydim. Lavinya çiçeğine sarılıp ölümü gelmeden mi içime çekmeliydim.
Yoksa ömrümün son gecesini sokak lambasının ışığı altında sarhoş olurcasına dans ederek mi geçirmeliydim.
Milyonlarca yıldızlardan bir tanesinin kayıp yüreğime umut diye düşmesini mi beklemeliydim.
Nefesim tükendikçe yüreğimde yaşatmaya çalıştığım son umut tanesi gittikçe  solmaya başlıyordu.
Gözlerimin yanmasından belliydi, ölümün gittikçe yaklaştığı.
Adına yakışır bir aşka düşmüştüm. Gelincik diye seslenirdi yüreğim. İmkansız aşkların simgesiydi Gelincik.
Ölüme beş kalmıştı. Yüreğim nasıl da acınır haldeydi öyle. Son bir umut diye beklerken Gelincik çiçeği dile geldi.
Meğersem ölümün müjdesini getirmek içinmiş dönüşü.
Elinde bir buket Lavinya getirip ekti yüreğime. Tamda gülüşünü ektiğim yere.
Nasıl da ölüm kokuyordu hece hece not düştüğü kağıt parçası.
 
" Bir buket Lavinya ile döndüm sana. Ölüm kokan , ölümü çağıran Lavinyalar bunlar.
İnsanı umut ettiği yerden vuran. Ölüme meze eden türden bunlar. 
Yüreğini öldükten sonra bile rahat bırakmayacak , toz haline getirip rüzgara savuracak kadar acımasız Lavinyalar.
Bu şekilde bir daha karşıma çıkma  diye uğradım sana. Ölümüne katkı sağlamaya geldim. Yüreğinin soluna yaşama sebebi diye not düştüğün Gelinciği , 
Ölüm meleğin diye değiştirmeye geldim. 
Büyük harflerle LAVİNYA yazmaya geldim. " 

Bir damla ölüm olup düştü yüreğime. Söylesenize yaşamak bu yüreğin artık neyine...

Yaşayamadığınız aşkı hissetmek istiyor musunuz ? 

Yada yaşadığınız acıyı farklı bir karakterde can bulmuş halde izlemek ister misiniz ? 

O zaman hoşgeldiniz...
Sessizce fısıldamanız yeterli...
Gamze ve Buğra bekliyor sizleri...
 
Yazmak benden olsun , yorumlamak sizden... 

Kimseyi kırmayın ✍✍✍