[DJ’s POV]
“That’s all for today, you may now take your lunch” Mrs. Salvador.
Haay salamat natapos din! Sa totoo lang, yun lang ang naintindihan ko sa buong oras ng physics. Eh sa hindi ako nakikinig eh. Bakit ba? Pag bumili ba ko sa tindahan, mag eexperiment muna ako? Hindi naman di ba. Kaya mga kalokohan nila! Psh. Boring lang >.<
Nag lakad na ko papunta pinto ng bigla ako napatigil ng harangin kami ni Kathryn. Oo KAMI! As in buong klase. Kaya ayun wala nakalabas. Tss, kailangan neto? >.<
“WAIT! Wala muna lalabas. May mahalaga ako sasabihin” Nag sibalikan naman yung mga kaklase ko sa upuan nila. At ako?
Eto nakatayo pa din. So what? Sinabi bang umupo? Wala naman ah.
“PWEDE BA MAMAYA NA YAN?!! GUTOM NA KOOO” Reklamo ni Neil. Takaw talaga neto =___=
“Heh. Mag tiis ka. Bleeeh” Binelatan muna niya si Neil bago tumigin sa akin.
??
????
????
Ehhhh? Seryoso? Sa akin talaga? Tss. Ano naman kailangan neto sa akin?
“Hindi ko kayo pinalabas para marinig nyong lahat ang gusto ko sabihin” She paused for a while and signed. “Classmates gusto ko marinig nyo ang sincere ko pag sosorry kay Daniel Padilla”
O_______O
T-teka tila nabingi yata ako sa mga narinig ko.
“HOY MR. DANIEL PADILLA!!! Ano bang problema mo hah?! Hindi mo ko pinapansin!! Para lang ako hangin sa tabi mo. Parang tangang walang kumakausap. Para bang hindi ako nag eexist sa mundo mo!! Ano ba kasi problema mo ha?! Wala naman ako maisip kung may nagawa ako sayo oh nasabi man lang para magalit ka. ANO?!! ANO PROBLEMA?!! ARGGH. NAKAKAINIS KA NA!!! Grrrr”
I looked away. Hindi dahil sa galit ako or wala ako pakielam sa sinabi nya.
I looked away kasi feeling ko pag di ko ‘to ginawa…
MATATAWA AKO!!! HAHAHAHAHAHAHA.
Eh pano ba naman kasi Bwhahahahahaha. Shet ang cute nya para siyang bata dun sa harapan. Hahahahahahahahaha!
“But still, kahit nakakainis ka! Gusto ko mag sorry. Sorry na Dj ohh kung ano man nasabi ko o nagawa ko…. Sorry! Please? 1 week na tayo ganito. Alam mo bang miss na miss na kita?”
Bigla ako napatingin sa kanya. Weh? Miss na nya ko?
“Oo tanga! Miss na kita. Kahit ganyan ka, miss ko na ang bestfriend ko… Kaya please? Bati na tayooooooo” Shit. Kinikilig yata ako! Hahaha. Tss parang bakla ang dating. Phew!
I looked away again. Eh bakit parang ang sarap niya pag tripan dun? Hahaha. Papakipot muna ako konti. Ang cute nya kasi dun sa harapan eh. Ang cute pala niya mag sorry. Haha!
Narinig ko namang nag buntong hininga siya. “….Jc”
Napatingin ako bigla sa kanya. Anak ng! Jc na naman?! Eh sa akin sya nag sosorry diba?!!! Tss.
Ayan kasi may pakipot-kipot ka pang nalalaman. Oh eh di ngayon kinakain ka na ng selos.
Heh. Shattap stupid mind! Ako mag seselos? Naah, NEVER!! Mas gwapo ako kay Jc and last wala ako gusto kay Kathryn noh.
“Amin na” Sabi ni Kath kay Jc.
“H-ha? Ah…Eh…Oh” Bigla inabot ni Jc yung gitara kay Kath. Tapos bigla ulit tumingin si Kath sa akin.
BINABASA MO ANG
Our heart know's the truth :"> |EDITING|
Fanfiction(Kasalukuyang nasa EDITING process ang story na to. Thankyou) 2years. 2years kang nag antay sa pag babalik ng TOTOONG mahal mo. Sa 2years of pain mo, nakalimutan mong maging masaya. Dahil sa araw-araw kang nangungulila sa pag aantay sa kanya....Ngay...
