Heir 33: Let Me Go

74.5K 1.7K 164
                                    

Heir 33: Let Me Go

Nathaniel Gabriel's POV

Halos kalahating oras din akong nagiisip ng maramdaman kong naalimpungatan si Rivera.

Umayos ako ng upo at hinawakan ang kamay n'ya hanggang sa unti-unti n'yang imulat ang mata n'ya.

Noong una tumingin s'ya sa'kin at kumunot ang noo n'ya. "Gab Gab?" Mahinang bigkas n'ya.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig sa narinig ko. Hindi ko maalis ang tingin ko sa mata n'ya habang nanlalaki ang mata ko. Sobrang bilis din ng tibok ng puso ko. Nanginginig na din ang kamay ko. Sht. Did she just called me 'Gab Gab'?

Dandahan s'yang ngumiti sa'kin.

"L-light?" Mahinang bigkas ko. Habang nakatitig sa kan'ya, nagitla ako nung haplusin n'ya pisngi ko.

"Gab gab." With those words, my heartbeat doubled at halos hindi na ako huminga, at dandahang pumatak ang luha sa aking mata.

"Light..."

"Shh? Ba't ka umiiyak?" Nakangiting imik n'ya. "'Di bagay sa'yo, sapak gusto mo? You look like a gay." Mataray na sabi nito. Hindi ako makapag-salita. Nanginginig ang mga labi ko. Totoo ba ito? Si Light na ba talaga ang nasa harap ko?

"Light?" Pag-uulit ko, mamaya kasi imagination ko lang 'to. Damn, I can't afford to lose Light the second time around.

"Gab Gab, you freak, 'yan na lang ba sasabihin mo? Not cool." The way she said my nickname, the way she frowned, the way she looked at me, the way she spoke. Damn she's really my Light.

Napatulala ako, at bigla ko s'yang niyakap... "Ang tagal kitang hinintay..." I said while sobbing. Damn I can't help but to cry because of happiness.

"Oh ghad, move away Gab, problema mo?" Malamig na boses na tugon nito. Damn I miss those.

"Damn, I miss you, Light..." I whispered.

"Oh come on. 'Di kita na miss, shoo." I chuckled a bit saka ako humiwalay sa yakap ko sa kan'ya, ayaw ko syang bitawan kaso kilala ko 'to, baka maasar lang ng todo, she hates clingy people.

I flicked her forehead. "You I really damn miss you." I said, she frowned. "You! Don't you know it hurts?!" Alma n'ya. I giggled. I want to kiss her, I want to hug her, I want to be with her, always.

"Princess Light Smith... Sag-app-oh..." I said smiling, while my tears were still streaming down my face, she looked at me questioningly.

"Sag what?" Asar na tanong n'ya. "Don't fool me you, idiot." Eto nanaman tayo sa napakang mga sagot n'ya.

"Nothing, I just missed you." I said.

"Alam mo paulit ulit ka na eh, problema mo ha?" She retorted, I chuckled. "Tas tatawanan mo ako? Alis. Idiot." She stated.

"No way, I won't leave you ever again." I said and held her hand tightly. "Gab! Kamay ko, akin 'yan, 'di iyo." She demanded. Ang cute talaga nito asarin.

"Ikaw ba talaga si Light?" I asked. "Nagka-amnesia ka ba? Kaya akala mo Ayah ang name mo? Tell me." Sa wakas nagawa ko ding itanong.

She sighed. "You won't understand, a thing."

"Huh? Come on, Light. It's been five years. I've suffered a lot, I lived in agony and pain, I lived like a madman, I damn miss and love you, and after all it's still the same. You're the only one for me, Light. Please..." I pleaded, she shook her head.

The Gangster HeirsWhere stories live. Discover now