New life with u (დასრულებული)

part 21

Harry's POV.

_ ელლ, ელლ_ ჯანდაბა ხმას არარ იღებს.

იქნებ რამე ცუდი დაემართა? კარგია რომ მის ტელწფონში GPS ჩავრთე ყოველი შემთხვევისთვის, იმ ბიჭვს არ ვენდობოდი.

_ ბიჭებო.
_ რა მოხა.
_ ელისი.
_ რა მოუვიდა ჩემ დას.
_ არ ვიცი დამირეკა და საშინეპი ხმა ქონდა, მითხრა დამეხმარეო შემდეგ კი არარაფერი უთქვამს. მის ტელწფონში GPS-ია გაყენებული ამიტომ ვიცი სადაცაა.
_ სადაა?
_ ეს მიტოვებული ადგილია, აქედან არც ისე შორსაა.

სასწრაფოდ ჩავჯექით მანქანაში და იმ ადგილისკენ წავედით. 10 წუთში იქ ვიყავით. ელისის ძებნა დავიწყეთ მაგრამ ვერ ვიპოვეთ.

_ აქეთ_ იყვირა ლიამმა და ხელით გვამისნა მსტან მივსულიყავით. სირბილით მივედი მასთან და დავინახე შიშველი ელისაბედი, ეომელიც გულწასული ეგდო.

_ ელლ, ელ თვალები გაახილე პატარავ. გთხოვ გამოფხიზლდი.
_ დაიკო, ელისს.
_ ლუი საავადმყოფოში უნდა წავიყვანოთ.

ჩემი ჟაკეტი გავიხადე და მას მოვაფარე, ხელში ავიყვანე და მანქანისკენ სწრაფად წავედი. ლუი გიჟივით აფარებდა მანქანას ამიტომ ექიმთან მალე მივედით.

პალატაში შეიყვამეს და გასინჯეს.
_ როგორ არის?
_ ამ დიდი ნერვიულობის შედეგად გონება აქვს დაკარგული. თუ მისი მდგონარეობიტაც ვიმსჯელწბთ ის გააუპ....
_ არა გაჩუმდი_ გავაჩერე სანამ სიტყვას დაასრულებდა. ნუთუ ის... ჩემი პატარა...
_ მოვკლავ, მოვკლავ ვინც ეს გააკეთა, ცოცხალს არ დავტოვებ_ ყვიროდა ლუიმ.
_ შეიძლება სახლში წავიყვანო?
_ შეიძლება მაგრამ უმჯობესი იქნება დღეს დაისვენოს, მის გვერდით იყავით და ეცადეთ მომხდარზე არ იციქროს.
_ კარგით მადლობა.

ელისთან შევედით, ისევ უგონოდ იწვა. ხელში ავიყვანე და ლუი ვუტხარი.

_ დღეს ჩემთან იყო, დედამისს უთხატი რაც მოხდა, დამალვა არ ღირს ელისი მაინც მოუყვება, არ ინერვიულონ. ხვალ თუ მოუნდება სახლში მოვიყვან.
_ ჰარი მიხედე ჩემს დას.
_ თვალის ჩინივით გავუფრთხილდწბი ლუი. ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარს.
_ მადლობა რომ მასზე ზრუნავ.

3 საათის შემდეგ:

უკვე საღამოა. სახლში რომ მოვედი ელისაბედი ჩემს ოთახში ამოვიყვანე და საწოლზედავაწვინე. ექიმმა თქვა რომ დიდი დიზის დამამშვიდებელი აქვს გაკეთებული და შეიძლება საღამომდე გონს ვერ მოსულიყო. მის გვერდით ვწევარ და მის გამოფხიზლებას ველოდები, ვიპოვი იმ ნაბიჭვარს ვინც ეს გააკეთა და საკადრის პასუხს მოვთხოვ, გავანადგურებ რომ ჩემს პატარას შეეხო.

Elisabed's POV.

თვალებს ვახელ და ოთახს ვათვალიერებ. გვერდით ჰარი მიწევს, როგორც ჩანს მის ოთახში ვარ.

_ პატარავ გაიღვიძე? თავს როგორ გრძნობ?

ჰარის განახვაზს გამახსენდა რაც მოხდა და ცრემლები მომაწვა. ჰაფისი მრცხვენოდა, მრცხვენოდა რომ არ დავუჯერე. ახლა როგორღა ჩავხედო თვალებში.

_ ჰეიი, ჰეიი პატარავ არ იტირო გთხოვ_ ჩამეხუტა ჰარი.
_ ჰარი მაპატიე, მაპატიე რომ არ დაგიჯერე.
_ არა, მე მაპატიე რომ ვერ დაგიცავი. ეს ჩემი მოვალეობა იყო.
_ არა მე არ უნდა წავსულიყავი მასთან ერთად.
_ ამაზე აღარ იფიქრო კარგი? მათ გავანადგურებ.
_ ჰარი მეშინია. მეშინია რომ ისინი ისევ...
_ ისინი ვეღარ შეგეხებიან, ვეღარასდროს. გპირდები.
_ მადლობა რომ ჩემს გვერდით ხარ.
_ დაისვენე და ამაზე არარ იდარდო კარგი?
_ დედა? მან?
_ ლუის ვუთხარი არ დაემალა მათთვის, ასე აჯობებს ადრე თუ გვიან მაინც გაიგებდნენ. ჩშშ ნუ ტირი გთხოვ.
_ ჰარი არ მიმატოვო.
_ არასდროს მიგატოვებ. მიყვარხარ ელ.
_ მეც მიყვარხარ.

უფრო მეტად ავემარი მის მკერდს, მან კი ლოყაზე მაკოცა.
_ ეხა ჩავალ და რამეს მოგიმზადებ.
_ არა არ მშია.
_ ძალები გჭირდება, ასე რომ შეჭამ. ჰმმ ბლინებზე რას იტყვი?
_ არ მშ...
_ კარგო ბლინები იყოს_ თქვა და ოთაციდან გავიდა.

მალე თეფშით ხელში დაბრუნდა. თეფშზე ბლინები ეწყო, ზედ ბანანი, მარწყვი და შოკოლადი ესხა.

_ მოდი პირი გაარე.
_ ჰარი ასე მგონია 2 წლის ბავშვი ვარ.
_ მიდი მინდა რომ მე გაჭამო.
_ ჯარგი მაგრამ ამას სულ მე ვერ შევჭამ, ცოტა შებც ჭამე.
_ ჰმმ კარგი.

როც ბლინბის ჭამას მოვრჩით, გადავწყვიტეფ ფილმისთვის გვეყურებინა. ვხვდებოდი რომ ამით ჰარი ჩემთვის ყურადღების გადატანას და იმ ამბის დავიწყებას ცდილობდა. დროებით გამოუვიდა კიდეც. მას ჩავეხუტე და ფილმის ყურება დავიწყეთ მერე კი მასზე მიხუტებულს ჩამეძინა.