Survivor (Military Series #1)

CHAPTER 53

CHAPTER 53

Pinanood ko siyang bigyan ng isang supot ng pagkain ang bata. Napangiti nalang ako nang makita ang ngiti ng bata sa mukha niya. Nagpasalamat ito saka umalis.

"Ahhh! Ang sakit ng likod ko," sabi ni Isiah saka nag stretch sa gilid ko.

Hindi ko siya pinansin at tiningnan lang ang mga tao sa malayo. Matapos ang pag-uusap namin ng araw na iyon ay hinayaan ko siyang maging malapit sakin. Lahat ng ginagawa niya ay tinatanggap ko. Nahirapan man ako noong una pero habang tumatagal ay natagalan ko naman ang presensiya niya.

Parang bumalik kami sa dati noong magkakilala palang kami. We care towards each other before like now but the difference is the love in between. Iba ang nakaraan, iba ang ngayon. I can say that there's nothing between us but the love is visible. We treat each other as a friend at hanggang doon nalang iyon. I appreciate his efforts to me and likewise.

"Naks! Papansin lang ganon?" umalingawngaw ang tinig ni Brent sa gilid ko, nakatingin siya kay Isiah na masama ang tingin sa kaniya.

"Tsk! What are you doing here?" masungit na sabi ni Isiah sa kaniya.

"Bakit, kailangan ba solohin mo si Doc Hesse?" mapang-asar na sabi ni Brent at sumulyap pa sakin.

"Tsk!" nag-iwas siya ng tingin na mas pinaulanan ni Brent ng pang-aasar.

"Pumunta tayo rito para tulungan sila, hindi para makipag-date," makahulugang sabi niya at tiningnan pa kami.

"Who's dating?" nangibabaw ang tinig ni Kelly galing sa likuran ko kaya tumingin kami roon. "Aha!! Kaya ka pala nawala doon ah!"

"What?" tinaasan ko siya ng kilay kaya tumawa siya.

Nandito kami ngayon sa Tondo para sa mga naninirahan dito. Kasama kaming mga doctor because we serve this as our medical mission and the militar came here to give relief goods. We help them to cope up with their everyday living. Nakita namin ang pamumuhay nila na naghihirap sila kaya namin ito ginawa.

"Hoy, grabe ka talaga," ngumuso si Kelly kaya kumunot ang noo ko.

Hindi na siya nakapagsalita pa nang tawagin kami. Pinagpatuloy namin ang aming ginagawa at nag-ayos din kaagad pagkatapos. Nang matapos ang misyon namin sa araw na iyon ay umuwi rin kaagad kami.

Tumikhim ako nang tumaas ang kilay ni Kelly sakin. Nasa condo niya kami ngayon. Actually, we are all here. I mean, Captain Sean, Isiah, Brent and the one I'm not close with. They used to call him Bill. We're watching a movie. In fact, I'm not comfortable with it. I mean, I'm used to watch movie but mostly I'm alone.

Today is our free day so we had a chance to meet up here. Actually, this is Kelly's idea na nag-agree naman sila so I doesn't have a choice. They will call me KJ, like what Kelly used to say, when I say no so instead of being KJ I also agree.

"Woahh! Yun oh!" sigaw ni Brent habang nakatingin sa telebisyon.

We're watching action movie. The boys suggested it and it's my favorite genre kaya pabor din sakin. Tutok sila sa movie. I'm not familiar with the movie but it has the combinations of military and vaccines so it caught my attention.

"If I'm that actor, I'll shot him up," komento ni Bill kaya napatingin ako sa kaniya. "He's nothing to do with that. Look, if you're going to think about it. That man isn't needed in that case. Just get the vaccine and shot the shit of him."

Napatingin nalang ako sa pinanood at itinuon nalang doon ang atensiyon. Biglang nawala ang buong atensiyon ko roon nang may maglahad ng pagkain sa harapan ko.

"Thank you, "mahinang sabi ko at tumango naman si Isiah saka tumabi sakin.

Dahil sa pagtabi niya sakin ay biglang nawala sa  pinanood ang atensiyon ko at natuon iyon sa presensiya niya. Tumikhim ako at umayos ng upo. Napatingin naman siya sakin nang gumalaw ang inupuan namin.