The Ruthless CEO (Savage Beast #4)

Special Chapter

Inlove

Maaga akong umuwi galing sa trabaho. Kung hindi lang ako pinilit ni Tathi ay hindi kaagad ako babalik sa pagiging CEO ng companya namin. Mas gusto ko sanang magfocus sa kanya at sa anak namin. Halos  magiisang buwan pa lang ng manganak siya.

Bumukas ang gate ng aming bahay. Pinagawa ko ito para sa amin, sa iisang subdivision kung nasaan ang ang bahay nina Mommy at Daddy, maging ng nga kapatid ko. Malaki ang garden, dahil iyon ang gusto ni Tathriana.

Hindi ko pa man naayos ng pagpapark ko ng sasakyan sa aming garahe ay nakita ko na kaagad ang paghihintay sa akin ng isa sa aming mga kasambahay. Mabilis akong bumaba, sa kanyang itsura kasi ay mukhang may problema.

"Sir Cairo, si Ma'm Tathi po. Kanina pa iyak ng iyak. Si Calli din po, kanina pa po ata gutom. Ayaw po niyang ibreastfeed" nagaalalang sumbong nito sa akin.

Wala na akong sinayang na oras. Kaagad kong tinakbo ang papasok sa bahay namin at tinungo ang hagdan paakyat sa aming kwarto.

"Shh...Tama na!" umiiyak na sigaw ni Tathi.

Pagkabukas ko ng pinto ay kaagad ko siyang naabutan na nakatayo sa paanan ng kama. Umiiyak na nakatingin sa anak naming umiiyak din.

Kaagad kong niyakap si Tathi para aluin. Sinabihan na ako nina Mama at Mommy tungkol dito. Ganito daw talaga pag bagong panganak, lalo at first time.

Kaagad siyang yumakap sa akin. "Hindi ko alam, iyak siya ng iyak. Ayaw niyang tumahan" sumbong niya sa akin.

Hinalikan ko siya sa noo at mahigpit na niyakap. "Shh...Tathi gutom siya" marahang sabi ko sa kanya.

Pilit akong kumalma kahit pa rinig na rinig ko ang iyak ng anak namin na nasa may kama.

"Baby, you need to feed Calli" marahang sabi ko sa kanya.

Humikbi siya. Kaagad ko siyang dinila patungo sa kama. Nang maiupo ko na si Tathi ay kaagad kong binuhat ang anak namin, pulang pula na ito kakaiyak.

Habang karga sa isang bisig ang anak namin ay muli akong tumabi sa kanya. Niyakap ko si Tathi at paulit ulit na hinalikan sa ulo.

"Andito na ako..." pagpapatahan ko sa kanya.

Nang huminahon na ay maingat kong inabot sa kanya ang aming anak. Tsaka lang ito tumahimik ng maipabreast feed na siya ni Tathi. Hindi ko siya iniwan habang ginagawa iyon. Nanatili ang yakap ko sa kanya habang nakasuporta din sa pagbubuhat niya sa anak namin.

"I'm sorry" paos na sabi niya sa akin dahil  sa pagiyak.

"It's ok, Baby. I understand" pagaalo ko sa kanya. Paulit ulit ko siyang hinalikan aa ulo. Mariin akong napapapikit sa tuwing naririnig ko ang munting hikbi niya. Ayokong umiiyak si Tathi, doble ang sakit nuon sa akin.

Mula sa pagkakapikit at muling bumalik sa akin ang mga alaala.

Isang putok ng baril ang nagpatigil sa aming paguusap. Napahawak kaagad ako sa aking braso ng maramdaman kong tinamaan ako duon. Nagkagulo ang paligid.

"Cairo!" tawag ni Daddy sa akin at kaagad akong niyakap para saluhin ang balang dapat na sa akin.

Nanalamig ako, lalo na ng makita ko kung paano bumagsak ang Daddy ko sa aking bisig, sa akin mismong harapan. Sa ambulansya pa lang ay halos hindi na ako makausap ng maayos. Wala na siyang malay at ang dami ng dugo na nawala sa kanya.

"Alec, please...hindi ko kakayanin. Lumaban ka" umiiyak na pakiusap ni Mommy. Wala akong nagawa kundi ang panuorin siya.

Hinayaan kong ang mga kapatid ko ang magpatahan sa kanya. Hindi ko pa kaya, hindi naproseso ng utak ko ang mga nangyari.