YGNACIA ESCONDIDO (HIDDEN YGNACIA) BOOK 2: INAH, ANG MANDIRIGMA NG ABAGATAN

CHAPTER 11.2

"INUULIT ko, Juancho. Nasaan ang mga bukangliwayway?!" singhal ni Bagwis at nang hindi siya sumagot ay pinaglalatigo nito ang kanyang likod. Napaaringking na siya sa sakit. Tiim na tiim ang kanyang mga bagang. Kung normal lang siya na tao ay hindi na siya tatagal. Salamat sa dugong-lobo na nanalaytay sa kanyang katawan. Natitiis niya ang bawat hapdi ng sugat at pagal ng kalamnan sa hubad niyang katawan. Gayunman ay hindi niya magawang makapagpalit ng anyo dahil sa panghihina.

Naging bihag siya ni Bagwis pagkatapos makaalis nina Inah ng digmaan. Bagaman nagtagal ang labanan nila ng mga alijandrikos at ni Bagwis, sa huli ay natalo siya. Napuruhan man niya ang ilan ay nanatiling nakalalamang ang mga lobo at dinakip siya. Nakarating na rin daw sa pinuno ng mga lobo ang ginawa niyang pagtatraidor kaya ipinadadakip siya nang buhay o patay. May basbas na patayin siya. Gayunman, hindi muna siya tinutuluyan ni Bagwis dahil mayroon pa itong kailangan sa kanya.

"Huwag mong sagarin ang pasensiya ko. Nasaan—!?" singhal nito at nagmura nang malakas nang ngisihan niya ito. Wala siyang balak na ibigay ang mga hinihiling ito.

Hinding-hindi niya gagawin iyon. Noong balakin nitong patayin si Inah ay tuluyan na siyang sumumpang tumiwalag na. Gayunman, naisip niyang unahing linisin ang mga kalat na siya rin ang may gawa. Pumuslit siya at pinasok niya ang base. Kinuha niya ang lahat ng mahahalagang gamit niya at katulong si Tata Mendong ay itinakas nila ang mga bukangliwaylway. Dinala nila ang mga iyon sa isang malayong bundok. Isa-isa nilang itinapon ang mga likido ng mga iyon upang hindi makapaminsala sa mga bampira.

Patutunayan niya kay Inah na maaari siyang pagkatiwalaan nito. Gusto niyang makita nito na mayroon siyang sariling desisyon. Ni isang bukangliwayway ay wala siyang itinira sa pangangalaga ng mga lobo.

Sa kabilang dako, si Tata Mendong ay nakapagtago na—utos niya para tuluyan na itong makalaya. Nagtapat itong ayaw na nito sa base. Gusto na nitong manahimik. Matanda na rin ito at nauunawaan niyang naghahanap ito ng isang lugar kung saan ito mananatili nang matagalan, isang lugar kung saan magiging malaya ito at mabubuhay nang normal.

Pagkatapos nilang ibaon ang mga bola ay iyon na ang huli nilang pagkikita ng matanda. Siya naman ay pinuntahan si Inah. Nakita niya ito minsang lumabas ito ng base at natuwa siyang makitang maayos ito. Gayunman, hindi muna siya nagpakita sa babae dahil nais pa rin niyang makasiguro. Palihim siyang nagmanman sa base at nabalitaan niyang parating ang malaking pangkat ng mga lobo.

Sa digmaan sila nagkita ni Inah at nalungkot siya sa kanyang nakitang lupit nito. Iba ang ikinikilos nito. Nandoon ang matinding galit na halos durugin na nito nang todo ang mga kalaban. Napakasakit niyon sa kanya, lalo na't nakikita niyang ayaw na siyang pakinggan nito. Sinelyuhan na ng galit ang isip nito.

"A-alam ko na ang lahat... b-bakit nagiging tao ka pa rin?" usisa ni Juancho sa kabila ng paghihirap. Nais niyang matiyak ang bagay na iyon dahil kung nagiging tao ito, maaaring mangyari iyon sa ibang alijandrikos.

"Ang bukangliwayway ang tinatanong ko sa 'yo. Iyon ang sagutin mo!" singhal nito at pinaghahagupit siya.

"Argh!" sigaw niya at napakapit nang mariin sa kadenang pilak na nakatali sa mga kamay niya. Ilang beses pang inulit iyon ni Bagwis. Sinabunutan siya nito at tinitigan. "W-wala na ang mga bukangliwayway. 'T-tinapon ko na ang mga l-laman niyon..." hirap na saad niya.

Lumarawan ang matinding panlulumo, galit at panghihinayang sa mukha ni Bagwis hanggang sa galit na pinagsisikmuraan siya nito. Napabuga na siya ng dugo nang oras na iyon. Napakarami na niyang pinsala at siguradong matatagalan bago siya makapaghilom.

"Pagbabayaran mo ang pagtatraidor na ito, Juancho," galit na saad ni Bagwis. Hingal na hingal ito. Mukhang labis na napagod sa pagpapahirap nito sa kanya. "Pati si Tata Mendong, idinamay mo sa kalokohan mo," anito at umiling-iling.