HALF KOREAN HALF FILIPINO FALL IN LOVE???

CHAPTER 29>>> I NEED TO GO BACK........

eto UD SANA NAMAN VOTE AND COMMENT PO GANYAN PO TALAGA ANG GUSTONG STORY NI ATE AUTHOR MAHILIG SYA JAN EWAN KO NGA BA AT GUSTO KO NG GANYAN STORY

===================================

CHAPTER 29>>> I NEED TO GO BACK……..DAHIL MAY ISANG TAONG NAG-IINTAY SA PAGBABALIK KO!

DREW POV>>>

Kala ko hindi ako makakarating sa taldang oras ng Kaarawan ng pinakamamahal kong babae dahil sa pangyayaring akala ko ay magiging hadlang

Kahit na lahat sila ay hindi sang-ayon sa gagawin ko yet tinuloy ko pa rin dahi alam kong hinintay ako ni Andrea at hindi ko papayagan umiyak sya magdamag ngayong gabi

At pangyayaring muntik ng humadlang ay………

<flashaback>

Nagulat ako ng si Hyung ang nakita ko sa may exit after nun nawalan na ako ng malay

At nang magising ako nasa higaan ulit ako ng hospital at same people pa rin ang nakikita ko

bumangon ako at mahinahon akong nagtanong wala rin akong lakas para makipagtalo sa kanila at bakit nila ako pinipigilan umuwi ng korea

“Noona bat ngayon pinipigilan mo akong umuwi akala ko ba pabor ka sa relasyon naming ni Andrea bat ngayon nag-iba na at bakit…… ayaw nyo akong sumaya sa piling nya?” tanong ko habang sila parang hindi makatingin sa akin

“ANDREW!..... para sa ikakabuti mo at ni Andrea ang ginagawa namin….. please wag ka muna umuwi…….manatili ka muna dito sa Thailand at sa………..hospital na ito” wika ni Yi Soo na pag kasambit nya nun ay sabay iwas ng tingin

“Noona….wala akong lakas para makipagtalo sa iyo dahil sa ngayon ang alam ko lang gusto ko nang umuwi at makaalis sa lugar na ito isa pa …..bat nyo ba pinagpipilitan na manatili ako sa ospital na ito…….may sakit ba ako kung meron man ganun ba kalala….. langya naman do i really need to stay in this damn place…….Noona……birthday na ni Andrea at nangako ako I will be her escort…..so UTANG NA LOOB LUBAYAN NA NIYO ANG PAGSASABI NA I NEED TO STAY IN THIS PLACE!” sabi ko sa kanya kasi kahit anong pagpipigil ko na wag magalit hindi ko kaya dahil iniisip ko pa lang na hindi ako makakarating sa debut ni Andrea nakikita ko na ang mga luha na papatak sa babaeng mahal ko at yung ang hindi ko papayagan

Kahit anong galit ko parang ni-isa sa kanila ayaw sabihin bat kailangan kong manatili sa ospital na ito  kaya naman kahit anong gawin nila di rin nila ako mapipigil na umalis sa lugar na pinaka-ayokong mag stay

Hanggang sa……………”Andrew!!! You need to stay in this hell place dahil Inoobserbahan ka dahil baka lumala…… ang kidney problem mo at worst….baka ikamatay mo yan if pinabayaan………….NOW IS THAT A REASON FOR YOU TO STAY IN THIS DAMN PLACE!!!” 

Babaliwalaan ko sana ung mga maririnig ko hanggang I hear this thing ung pagmamadali ko sa paglalakad para makalabas sa kwarto yun ay syang hinto ko dahil sinabi ni Hyung oo alam kong si Matt ang nagsalita at nagbunyag ng dahilan ng pagpupumilit nila na magstay ako sa hospital na ito

Hindi ko alam ano bang gagawin ko tutuloy pa rin maglakad o haharap sa kanila para mas maliwanagan ako sa kalokohang pinagsasabi ni Matt

Nang mga oras na iyo bigla akong nalito kung aalamin ko ba ang sitwasyon ng kalusugan ko o ang umuwi at puntahan ang babaeng mahal ko na nag-hihintay sa pagbabalik ko

At isa ang naging desisyon ko

“Babalik ako kung talagang malala na ang sakit ko pwede naman siguro kayong tumawag kung magkaganun nga!……..pero sa ngayon babalik muna ako sa taong alam kong hinihintay ang pagbabalik ko………at kung talagang ikamamatay ko ang sakit na iyon…..wag kayong mag-alala dahil hindi ko kayo sisisihin dahil ako ang nagdesisyon  nito ”

<end of flashback>

At eto na nga ako kasayaw na ang babaeng mahal ko at tama ako umiiyak na nga sya kahit nandito na ako

Kahit nasa harap na nya ako panay pa rin ang tulo ng mga luha nya para sa akin….. kaya para huminto ibibigay ko na ang surpresa ko sa kanya

“may regalo ako sa iyo” sabi ko habang magkayakap kami ni Andrea

Umiling sya

“hindi ko na kailangan ng regalo kasi nasa harap ko na ang regalo kong gusto ko matanggap (*_______*)” yan ang sambit nya habang yung ngiti nya ang nagpapalundag ng puso ko

Sobrang pinasasaya ako ng babaeng nasa harap ko hindi ko talaga pinagsisisihan ang dumating sa kaarawan nya dahil sa pagpapahalaga nya sa akin ay isang bagay na walang katumbas na saya