The "Bitter Bitch"

1 >>

Loving you become me more bitcher.

------

"Wala nga akong kinakampihan! Supid Girl!"

"Eh potang-ina namang Jarret. Bakit wala kang kinakampihan?"

"So anong gusto mo? Kampihan ko sila? Bobo ka ba Lydia. Gamitin mo naman yang utak kahit alam kong hinde iyan gumagana"

"Oo gusto kong kampihan mo kami. Dapat meron kang kinakampihan at kami yun! Ganyan ka naba ka tanga?"

"Pag-aawayan pa ba natin yan?" napakamot siya sa ulo niya

"Wag mo akong tatanungin dahil ikaw ang nagsisimula nito!"

"Putang-ina. Potang buhay to. Tang-ina. Ganito nalang palagi. Bullshits!" As he slammed the door

So ako nanaman? Potang-ina talaga. Bakit ba palagi niya nalang akong sinisigawan. Sinusundan ko nanaman siya dahil alam ko kung saan-saan yung magpupunta.

At tama nga hinala ko andito naman siya sa mabahong lugar na ang amoy ay puro alak. Sigarilyong mabaho. At mga malalanding babae. At take note: nakapatong pa yung lintang babae kay Jarret pinapa-init talaga nila ang ulo ko. Malalagot tong lintang to sa akin. At naghalikan pa sa harap ko. Maga bulag ata to dahil hinde man lang nakikita na merong tao sa harap nila o di kaya sanay na sila.

"Uhm Jarret" tawag ko sa pangalan niya mag-pagka sweet voive pa po iyan, ginalingan ko talaga po sa pagtwag ng pangalan niya

Napatigil naman yung dalawa. Buti nga. At ito nanaman tayo.

"Baliw ka bang babae ka? Bakit ka pumasok rito. Ni sana sa bahay ka nalang. Baka mamanyakin ka niyan sa mga gagong iyan" tinuro niya yung mga lalaking naninigarilyo at nag-iinuman

"Di naman siguro baka alam nila na iyo mo ako"

Hinatakak niya ako palabas at bago kami pumunta sa bahay namin ay bumili muna siya ng pagkain na ewan hinde ko maintindihan. Parang ayaw ko ngang kainin.

Pagkapasok niya sa bahay kumuha muna siya ng plato para sa pagkain na binili niya. At umupo siya at nagsimulang kumain.

Paano na ako? Wala akong plato?

"Jarret plato nga"

"Tumayo ka may paa ka naman"

Peste pinapainit mo talga ulo ko lokong lalaki ka.

Kahit labag sa kalooban ko tumayo nalang ako kahit masakit yung mga paa ko tsaka hinde nalng ako nagsasalita dahil nasa harap kami ng pagkainan.

Kinagabihan nun unang natulog si Jarret dahil ako yung taga-linis sa pinagkainan namin, taga-sarado ng bahay, taga-linis na rin ng bahay. Pero okay lang nasanay naman ako nung bata ako.

He kiss my me on the top of my forehead tapos dun sa leeg tapos hinay hinay niyang hinalikan yung--

"Mmm! Jarret gusto ko ng ice cream"

"Peste panira naman oh"

Bumili siya sa labas ng bahay namin dahil may nagtitinda dun.

Pagkabalik niya hinde pa pala siya tapos, hinalikan niya ako while kumaikain ako ng ice cream. Umungol ako dahil baka masasaktan yung bata na nasa tiyan ko.

"Jarret baka maipit si baby"

Gaya ayun nagalalit ata yun kaya binagsak niya ang pintuan. Ang hirap niya talaga di man lang niya naisip na mas mahirap ang pinagdaanan ko.

Dala-dala ko kaya yung anak namin tapos siya pa yung may ganang magalit.

Hay buhay bakit ko kasi to pinasok tong pagkakamaling to?

Sana gabayan niyo nalang po ako mahal kong Panginoon. Anytime, anyday alam kong mapapagod si Jarret sa akin. Ewan ko ba kung makakaya ko kung wala siya kahit ganyan yung ugali niya.

Ugaling hinde mo maiintindihan

----

"Aalis na ako, wag kang saan-saan gumagala baka ilang araw nanaman akong maghahanap sayo!"

"Oo, sge na nga mag-iingat ka sa trabaho mo"

At pinaandar na niya yung kotse niya. Nagtratrabaho si Jarret sa magarang companya, companya nang magulang niya kaya lang nang dahil sa akin naging isang ordinaryong trabahador nalang siya dahil sa pagkakamali namin.

Ayaw na ayaw kasi ng magulang ni Jarret sa akin.

Ano kayang magandang puntahan? Maka-isip nga

Mall? at ayaw ko

Kila nanay kaya? baka mag-away naman dun

Alam ko na kila Denden nalang ako. Buti pa dun manunuod ako ng magandang pelikula.

"Tao po! Tao po"

Papasok na sana ako ng may narinig akong sigawan sa loob.

"Stupid Mom I hate you. Wag kanang pumasok ulit sa kwarto ko. Hinde ka ba nakaka-intidi? Di ba sabi ko nuon pa sayo na wag na wag kang pumasok sa kwarto ko!"

Walang kahinala nag-away nanaman si Denden at yung Mom niya.

Hay saan nanaman ako ngayon?

Nang biglang tumunog yung cellphone ko.

"Hello?"

"Putang-ina naman Lydia saan ka nanaman nagpupunta? Ilang oras akong nag-hihintay dito sa bahay natin ni isang anino mo hinde man lang dumating. Where are you? Okay, then stay there. I'll pick you up."

Umupo muna ako dun sa may bench. Napangiti nalang ako dahil una kahit ganun yung ugali nun alam kung nag-alala lang yun sa akin kahit hinde halata tapos yung sabi niya kanina "BAHAY NATIN" ang cute lang sa wakas may nasabi siyang parang kami.

"Baliw! Bakit ngumingiti ka diyan mag-isa?"

Ay palaka bwiset tong Jarret na to. Sumusulpot-sulpot ba naman.

"Ah wala"

"Get inside" utos ni boss

Nakatulog pala ako. Saan ba kami pupunta. Kanina pa ito drive ng drive.

"Gutom ka na ba? Nag-order ako diyan. Kainin mo"

Naiinis na masaya ako. Naiinis ako dahil hinde man lang niya ako ginising alam kong nilalandi naman yan ng tindera. Sana tindero.

"San ba tayo pupunta Jarret?"

"Wag ka na ngang magtanong kainin mo nalang yang inorder ko. Ayan tuloy wala na yang lasa."

Spaghetti tsaka chickenjoy yung inorder niya tsaka may kasama pang fries.

Drive lang siya ng drive. San ba kasi kami pupunta? Nacucurios tuloy ako. Baka magtanan? Eh nagtanan na nga kami haha.

============

End of chapter 1