Up In The Heaven

Kabanata 7: FIRST MEETING

Hindi ko magawang maipikit ang aking mga mata dahil hanggang ngayon ay nararamdaman ko parin ang mga nangyari kanina, lalo na ng inilabas mula sa kamay ni Aling Tes ang bolo. Pakiramdam ko'y ma d-double dead yata ako, tss. kahit ganun man binalot ng dilim ang bahay ko ay na-aaninag ko parin ang talim ng bagay na yon.

pero hindi lang naman ito ang gumagambala sa akin, pati narin yung mga sinasabi niya kanina..

Papaano ko maibabalik yung katawan ni Donna kung hindi ko nga alam kung papaano nangyari ang lahat ng ito? I never believe in reincarnations, at malaking kwestyon parin sa ulo ko kung bakit sa bakla pa ako nailipat.

i actually died Nais kong hilingin na sana ay meron akong mapagtanungan ng lahat ng mga katanungan ko. Pero mistulang ako lang ang may kakayahang alamin ang mga kasagutang  nananatiling nakabalot. 

sa kabilang banda, nakakapanibago ang lahat. I should be thankful sa nangyayari sa akin ngayon, i came back to life without knowing kung kelan to babawiin sa akin. This isnt my body kaya palagi ko paring na m-miss yung sariling katawan ko.... To know how people will react kung makikita nila yung si Jeric na galing sa hukay. 

very different, gusto kong i-assume na kilala ako ng mga dating kakilala ko noon. But having Donna's face? very impossible. It's beyond impossible. Specially my fiance, Aileen. Kahit unang araw palang ng pagt-trabaho ko sa kanya ay nakikita kong mahihirapan ako sa pagtupad ng misyon ko. She will freaked out kung sasabihin ko na ngayon na ako si Jeric. I freak out too ng malaman kong nasa katawan ako ng iba. 

and Donna's friends will freak out malamang knowing i'm not Dino..... 

i wish i could rewind everything, kung sana hindi maulan ng araw ng ikakasal ako. Things will not be this complicated, if i could rewind everything, i wouldnt have failed Aileen. Nasa sariling bahay na sana kami ngayon, at nag-aalaga ng mga anak namin. Aileen will lay beside me and we'll continue sharing our dreams together. 

indeed... it was all a dream.

(sigh) napakalambot ng kama ni Donna at ramdam to ng likod ko, pagtagilid ko ay natanaw ko ang chandelier na nakasabit sa sala. Donna has this good life, marami siyang pera sa bangko at base sa mga nakikita kong papeles sa kwarto niya ay may naiiwan paring siyang ari-arian. He's not poor, pero bakit isa lamang siyang secretary? If he can buy luxuries why did he chose this category? 

Donna's memories are still my memories pero bakit hindi ko magawang sagutan ang mga tanong na tungkol sa kanya? is it hidden? bakit? is their a reason again? 

tsk.

for a couple of minutes staring into a blank space of this room, i fell asleep.

and wkke up on a familiar place. with a slap on a face.

"ouch!" wala akong nararamdamang sakit o ano, pero feel ko lang na may sumampal sa akin. 

when everything get's clearer..... i finally saw the real Donna.

feels like i'm facing a mirror.

but with different expressions. Nakatingin siya sa akin habang nakatagpo ang dalawa niyang mga kilay sa gitna habang ako naman nanlalaki ang mga mata.

"nga-nga?" unang katagang lumabas mula sa mga bibig niya. He's wearing a pink fitted blouse, and a jeans.

"seriously? naka-toxido ka nung na disgrasya ka?" tanong niya sa akin while having his arms-crossed.

napansin ko rin ang suot-suot ko ay yung toxido'ng ikinamatay ko.

"Dino Joe Sarmiento..... it's you....." hindi ko parin ma-alis ang nakikita ng dalawang mata ko. i'm facing another ghost...