Kabanata 21
"Im sorry sweetheart." Bulong ko habang yakap ko pa rin siya.
I want to curse my self in bursting in anger. Nang makita kong hawak ng lalaking iyon ang kamay niya at marahan siyang tumatawa ay natakot ako. I am too scared na baka imbes na mahalin niya ako ay makahanap siya ng mamahalin sa katauhan ni Paul.
Hindi malabong mangyari iyon. I am always open to every possibility. And its making me uneasy. Makita lang na may nakapaligid na lalaki sa kanya ay naiinsecure na ako.
I am just a man who she hates the most at wala akong laban sa mga lalaking nakapila para sa kanya.
Yes I am rich, I have everything but I only wanted is her at iyon ang pinakamahirap. And it scares the hell out of me makita ko palang na may ibang lalaki na nakapaligid sa kanya.
I dont want her to think about tomorrow because I want her to enjoy our present. Okay lang na ako na lang mag-isa ang mag-isip ng bukas namin. If I can extend the time I will do it. Ganon ko siya kamahal.
I wanted to tell her that I love her. That these past few days with her are the most precious days of my life.
Pero sinira iyon ni Veron. I dont know kung paano niya nalaman ang tungkol sa Islang ito. Kung paano sila nakarating dito kasama pa ang lalaking iyon.
I knew that Bastard! Siya si Paul Sarmiento. Siya ang stalker dati ni Carissa na binugbog ko. And that Damn idiot akala niya ata ay may gusto talaga ako kay Veron kaya matapos kong makipaghiwalay kay Veron ay sinulot niya.
But the hell I care with them natatakot lang ako ngayon dahil hindi ko nagustuhan ang ginagawa niyang paglapit muli kay Carissa. Natatakot ako na baka may pinaplano siyang masama.
Hinding-hindi ko siya mapapatawad kapag ginalaw niya maski dulo ng buhok ni Carissa.
Lumayo ako sa pagkakayakap sa kanya at hinawakan ang magkabilang pisngi niya.
Seeing her cry because of me makes me weak and damn this jealousy!
Pinunasan ko ang luha sa mga mata niya at idinikit ang noo ko sa noo niya.
"Dont cry sweetheart."
"You did this to me Alas."
Parang patalim ang salita na wika niya. Natigilan ako at nailayo ko ang noo niya sa noo ko.
"You always made me cry. You always hurt me. You always makes me feel less. And it was so stupid of me to.." Hindi niya itinuloy ang sasabihin niya at nagiwas siya ng tingin sa akin.
Parang pinipisil ang puso ko at nahihirapan akong huminga. I need her like a heart needs a beat. And yet I did this to her. Hurting her. At triple ang balik non sa akin.
"Swee-"
"Dont call me that Alas." Damn it hurts! Nasa mata niya ang sakit at wala akong magawa para maibsan ang sakit na ako naman ang may gawa.
"L-Lets stop this. N-Nakakapagod pala. A-Akala ko ... A-Akala ko kasi m-makakaya ko na makasama kita ng matagal. A-Akala ko magiging okay ang lahat. Akala ko lang pala yon." Umiiyak na wika niya.
Nagulat ako.
My hearts is beating so fast. Hindi ito kagaya ng normal na nararamdaman ko kapag masaya ako kapag nasa paligid siya. My heart is beating so fast and it was pain. It was pain that I am feeling right now. Para bang sinasakal ang puso ko.
"D-Dont say that please. I'm sorry okay. I'm sorry but please-"
"Those three days of my life is the happiest."
YOU ARE READING
Del Fuego Series 2: SAVAGE (COMPLETED)
General Fiction"H-Hanggang k-kailan m-mo ba ako ikukulong dito A-Alas?" tanong ko na niyakap ang dalawang tuhod habang hilam sa luha ang mukha. Itinaas niya ng Zipper ng pantalon niya at lumapit sa akin. So close that I can smell his breath. Hinawakan niya ang bab...
