When 30-year-old Golda learns she only has a year to live due to cancer, she decides to relive her youth by going back to high school by bribing the principal. But as she attends classes disguised as a teenager, she finds that the students she meets...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
We all thought that a home is a place. But home can be a person, a set of friends, a family. When I'm with you, I feel at home.
/20/ Bad News
[GOLDA]
"ANG cute cute cute!!!" sabi ni Waldy habang kinukurut-kurot sa pisngi ang kapatid ni Blake, kandung-kandong niya ang bata habang si Sophie at Ruffa ay nakapaligid dito.
Halos umikot ang mga mata ko dahil kanina pa nila pinanggigilan 'yung kapatid ni Blake. Lumapit ako sa kanila at pumanewang.
"Hoy, hindi ba kayo tutulong o ano?" sabi ko sa kanila at tumingin ako sa relos ko. "Tsaka pasado alas nueve na, patulugin n'yo na 'yang bata—teka, hoy Blake," sabi ko at tinawag ko si Blake na nagdidikit sa stage ng mga letra. Lumingon siya sa'kin. "Wala ba kayong balak umuwi ng kapatid mo, ano makikijoin kayo rito?"
"What is alas nueve?" inosenteng tanong ng kapatid ni Blake.
"It means nine o'clock," nakangiting sagot ni Ruffa sa bata.
"Why is she angry?" tanong ulit ng bata habang nakaturo sa'kin.
"Baby Kyle, don't mind that ugly lady," bulong ni Waldy pero hindi 'yon nakatakas sa pandinig ko.
Dinuro ko si Waldy. "Hoy, punyeta ka, tigilan mo 'ko—"
"Hey, watch your language!" saway sa'kin ni Sophie at tinakpan ang tenga ni Kyle. Wala akong nagawa kundi tumikom, inis ko silang tinalikuran nang makasalubong ko si Sir Gil.
"Ikaw na nga bahala riyan sa mga estudyante mo," sabi ko sa kanya at naglakad ako papunta kila Lulu na busy sa ginagawa nila.
Lumipas ang isang oras, natapos na namin ang pagdedecorate sa Consuelo Hall para sa darating na event. Ten-thirty pa lang ng gabi.
"Matutulog na ba tayo?" tanong ni Kahel na nag-uunat.
Sa totoo lang hindi namin inaasahan na mabilis lang naming matatapos 'yung pinagagawa sa'min ni Principal Consuelo. Kaya hindi na naming kailangan pang mag-overnight—nahati at nagtalo kaming lahat dahil do'n pero sa huli nanaig ang desisyon ni Sir Gil na huwag nang mag-overnight at umuwi na lang kaming lahat.
"Ano ba 'yan, nagdala pa 'ko ng unan!" reklamo ni Waldy habang nag-eempake kami.
"Sus, hindi ka lang nakatsansing kay Paul sa pagtulog," panunukso ni Kahel at hinampas siya ni Waldy ng unan sa mukha.
"Oh, siya tama na 'yan, uuwi na tayo," sabi ko. "So, sinong sasabay sa kotse ko? Apat lang ang kasya sa'kin."
"Us," sabi ni Blake at nagtaas pa ng kamay habang karga ang kapatid niya.
