We Only......
"မင္း အျပင္ထြက္လို႔ရျပီ"
ရဲဦးျကီးတစ္ေယာက္ရဲ႔အသံနဲ႔အတူဖြင့္ေပးလာေသာ အခ်ဳပ္ခန္းတံခါးေျကာင့္ karyမ်က္နွာကဒဏ္ရာကိုလက္နဲ႔အသာအုပ္ရင္းထြက္လာခဲ႔သည္။
"ဒါဆိုျပန္ခြင့္ျပဳပါခင္ဗ်"
"ေကာင္းပါျပီ သူ႔ကိုေသခ်ာေျပာပါဦး Mr.krisရယ္ ဒါကခဏခဏလာလို႔ေကာင္းတဲ႔ေနရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ"
"ေကာင္းပါျပီ"
ရဲတစ္ေယာက္နဲ႔စကားေျပာအျပီးကိုယ့္ဘက္ကိုလွည့္ျကည့္လာကာ "လိုက္ခဲ႔"ဟူေသာစကားေျကာင့္ မေျပးရံုတမယ္လိုက္သြားရေသးသည္။
ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ပံုျကီးလည္းမဟုတ္ေပမဲ႔လူအပ္သည္ထက္ပိုတည္ထားတဲ႔မ်က္နွာေျကာင့္ karyနည္းနည္းေတာ့ေက်ာခ်မ္းမိသည္။
"ေနာက္တစ္ခါမျဖစ္ေစရပါဘူး hyung ရာ ဒီတစ္ခါသူတို႔ကအရင္စတာပါ"
"........."
"မယ္မယ္ျကီးကိုေတာ့ျပန္မတိုင္လိုက္ပါနဲ႔ေနာ္"
"လက္ခုပ္ကတစ္ဖက္တည္းတီးလို႔မမည္ဘူး kary ေနာက္ျပီးအခုငါလာတယ္ဆိုတာမယ္မယ္ျကီးလာခိုင္းလို႔"
မယ္မယ္ျကီးသိျပီးသားဆိုတဲ႔သေဘာေျကာင့္ karyမ်က္နွာညိဳးက်သြားသည္
americaမွာရွိတဲ႔မိဘေတြထံမေနဘဲ seoulျမိဳ႕က အေဒၚျဖစ္သူမယ္မယ္ျကီးထံေပကပ္ျပီးေနေနသည္မွာနွစ္အေတာ္ျကာေနပီျဖစ္သည္။
မယ္မယ္ျကီးရဲ့ျကြယ္၀မွုေတြကမက္ေလာက္စရာမို့wu စံအိမ္ရဲ့တူျဖစ္သူဆိုသည္ကပင္ အေတာ္ ေနေပ်ာ္လွသည္။ ေနာက္ျပီးသူဟာလည္းစံအိမ္ျကီးနဲ့သက္ဆိုင္သူျဖစ္လို့ ျကြယ္၀မွုေတြကိုလည္းမက္ေမာသည္ေလ။
"R hyung hyungေစ့စပ္ေတာ့မယ္ဆို တကာ္ျကီးလား"
ျငိမ္သက္ေနတဲ့အေျခအေနကိုမျကိုက္တာမို့ စကားရွာလိုက္ေပမဲ့လည္း
"မင္းအပူမပါဘူး စကားထပ္မေျပာနဲ့ေတာ့ လမ္းေလ်ာက္ခိုင္းလိုက္မယ္"
ပါးစပ္ေလးအသာပိတ္ရင္းလိုက္လာခဲ့သည္တိုင္ ဘယ္အခိ်န္ထလုပ္မလဲေျကာက္ေနရတုန္း