Μοίρα..!

~Κεφάλαιο 15~

Εκείνος γυρισε για να φυγει οταν του φώναξα:

-Μπλεικ;

Εκεινος γυρισε πισω απορημενος.

-Ναι;

-Τελικα δεν εισαι και τοσο κακός. Σε παρεξηγησα.

Τοτε, ο Μπλεικ ηταν αυτος που έμεινε με ανοιχτό το στομα! Μετα ομως, μου χαμογελασε απλα και μου ειπε:

-Τα λεμε μικρούλα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οταν έφυγε ο Μπλεικ, αποφάσισα επιτέλους να μπω στο σπίτι μιας και ειχα αργησει υπερβολικα πολυ..

Στο πρόσωπο μου, ηταν σχηματισμενο ενα ηλιθιο χαμόγελο απ' αυτα που δεν μπορεις να σταματήσεις και ουτε καν ξέρεις το λογο που χαμογελάς. Καλα, μπορει και να ξερεις αλλα τελοςπαντων!

Οταν μπηκα μεσα και εκλεισα τη πορτα πισω μου, ακουσα τη γνωριμη φωνη του αδελφού μου..

-Ωπ, τι εχουμε εδω; Το ξερω αυτο το χαμόγελο αδελφούλα.., μου ειπε με χιουμοριστικό ύφος.

- Χαχα τιποτα δεν έχουμε. Απλα ειμαι χαρουμενη, ποιο ειναι το πρόβλημα; του απαντησε συνεχιζοντας να χαμογελάω σαν ηλιθια..
Ειναι δυνατον να ειμαι τοσο χαρουμενη εξαιτιας του Μπλεικ;

-Εγω νομιζω οτι δεν εισαι απλα χαρουμενη.. Μαλλον ερωτευμένη.., μου ειπε με ενα βλεμμα ολο νοημα και ενα λοξο χαμόγελο.

-Εεε τι; Φυσικα και οχι.

-Μμμ.. και δεν μου λες που ήσουν μεχρι τώρα; Εχει σχεδον μια ωρα που σχολασατε.

-Εμ..ημουνα με τη Βανεσα για μια βόλτα.

-Α ναι ε; Περιεργο, γιατι η Βανεσα μολις τηλεφωνησε πριν 5 λεπτα για να δει τι κάνεις, επειδη δεν απαντουσες το τηλέφωνο..
Ωχ..

Με ολα αυτα, η αλήθεια ειναι πως ειχα ξεχασει να ελεγξω το κινητό μου. Ετσι, το εβγαλα απο τη τσέπη μου και ειδα οτι ειχα 5 αναπάντητες απο τη Βανέσα, 3 απο τον Ματ και μια απο ενα άγνωστο τηλέφωνο..
Ποιος να ειναι τωρα;

Τελοςπαντων, αγνοησα το τηλέφωνο μου προς το παρον και επεστρεψα στη συζήτηση με τον αδελφό μου.

-Εεε..βασικα πηγα μια βολτα αλλα οχι με τη Βανέσα. Και να σου πω και κάτι, δεν ειμαι υποχρεωμένη να σου απαντησω.

-Μικρή, τελείωνε πες μου, που ήσουν;

-Σου ειπα ηδη ρε Ματ ασε με.