BREAK THE CASSANOVA'S HEART OPERATION (fan fiction) [ON HOLD]

A Gift

NAOMI'S P.O.V

 hay.. wala nanaman si stephen kelan kaya babalik ang nagmamanage ng resto namin, maiinip nanaman ako sa bahay ako nanaman magisa.

  ding**dong**

baka si stephen yun may nakalimutan siguro siya kaya bumalik, binuksan ko ang gate para makita kung sino ang tao sa labas,

pagbukas ko ng gate

  tingin**

 wala namang tao. teka tingin pa sa

 right (>.>) **

  tingin sa left (<.<) **

 wala talaga niloloko naman yata ako nung nagdoorbell na yun oh baka naman napaglaruan lang ng mga bata ang doorbell.

  sasarado ko na sana ang gate ng mapatingin ako sa may floor, may nakita akong maliit na package kinuha ko yung maliit na kahon at binasa ang nakasulat.

 TO: NAOMI PEREZ-CRUZ

 late gift ko sayo nung wedding niyo. hope u'll like it (italic)

 FROM: A FRIEND 

 late gift? sino naman kaya ang magpapadala nito?, surprise gift? 

   pumasok na ako sa loob dala dala ko ang maliit na kahon, umupo ako sa may sala para tignan kung anong laman ng kahon,

naka tape ito ng makapal na para bang ayaw pabuksan ng nagbigay. kumuha ako ng gunting para

mabuksan ko ang kahon na puno ng tape.

 ng maalis ko na ang mga tape dahan dahan kong binuksan ang kahon, siyempre slowly but surely

malay ba natin ano to, eh kung bomba to? whooa wag naman sana.

  ng mabuksan ko ang kahon naihagis ko ang kahon pati na din ang laman nito pagkakita dito.

 nanginginig ako sa nakita ko at bumilis ang tibok ng puso ko na para akong hihimatayin. wala pa

naman si stephen ngayon dahil nasa resto siya napapadalas ang punta niya doon dahil sa

madami ang mga dumadayo doon.

  nanginginig ang mga kamay ko ng kunin ko ang kahon para itapon may nahulog na maliit na

papel ng iangat ko ang kahon.

 "nagustuhan mo ba naomi?, one thing i will assure you not all love story ends with happily ever after"

mas lalo akong natakot sa sulat na yon, kung sino man ang nagpadala nito wala akong alam. wala

akong ideya kung bakit niya ipinadala ito, sa pagkakaalam ko wala naman akong kaaway o nakaaaway.

 tinapon ko na ang kahon sa may basurahan takot na takot pa din ako at nagtataka kung sino man

ang nagpadala non. pinagiisipan ko kung sasabihin ko ba kay stephen ito. kung sasabihin kung

tiyak na magaalala sa akin yun, poproblemahin niya pa iyon. kaya siguro mas makakabuting hindi

na niya malaman ito, wala lang naman siguro yun ..

 wala lang iyon naomi, wala lang. pagkakalma ko sa sarili ko.

 di ako mapakali sa nakita ko, hangang ngayon nanginginig parin ang mga kamay ko at maging

ang  mga tuhod ko, uminom ako ng tubig para kumalma, pilit kong nilalabanan ang takot na

nararamdaman ko.

 ayokong magpatalo sa takot, ayokong pati ang anak ko maapektuhan,

  hindi ako nakakain kakaisip sa laman ng kahon, hinihintay ko si stephen sa sala dahil alam kong

oras nanaman siya makakauwi 9:47pm na, hindi ko namalayang nakatulog na pala ako sa

kakahintay sa kanya.

 


 ginising na ako ni stephen at pinalipat sa kwarto ganun naman ang daily routine namin eh, hindi

na ako masyadong nakatulog dahil sa kakaisip kung sino ang nagpadala nung kahon.


  5:30am na nang makatulog ako.