de verschrikkelijke leraar (short story)

hoofdstuk 1

Zoals normaal gaan we gewoon naar school. op vrijdag hebben we meneer Grinch, onze Nederlands leraar. We vinden hem wel wat apart, vooral zijn naam is een beetje eng. Want ja meneer Grinch, want het is een best enge naam en hij is niet bepaald aardig. Als je niet luistert is de straf wel gewoon, maar je bent er de rest van de dag niet meer in de klas en je komt de volgende dag met een blauwe plek op school. De kinderen zelf weten niet meer wat er is gebeurd alsof hun geheugen zijn gewist, zodat ze niet kunnen vertellen wat er is gebeurd. Je ziet ook bijna nooit mensen met groenen ogen en dat heeft hij wel. Brrrrrrr, ik krijg rillingen over mijn rug als ik hem zie. Het is vrijdag, Sara en ik lopen naar de les van meneer Grinch. Als gewoonlijk word er weer iemand uitgestuurd. Hij kwam ook niet meer terug. Na Nederlands hadden we pauze. Ik zij tegen Sara:" Ik wil weten wat er allemaal gebeurd s 'avonds hier op school." " Je bent gek bij je hoofd ,"zegt Sara. "Ja we moeten nog een persoon hebben die met ons mee gaat," zeg ik. Sara haar ogen vergroten. "O nee, Ik ga niet mee!" "Ah toe!" met mijn allerbeste pruillipje kijk ik Sara aan. "Oké goed dan gaan we, maar met nog een persoon." stemt Sara toe. "Ja ja, dat doen we. maar wie?" zeg ik enthousiast "Hm. Ik zat misschien te denken van Tom." grinnikt Sara. "Een jongen!" roep ik uit. "Ja een jongen. ze zeggen toch dat jongens zo stoer zijn." "Ja oké maar toch, ik ben er niet helemaal mee eens. Kom we gaan het vragen." "Best." zegt Sara

[Even later]
"Oké dan zien we je vanavond Tom." zeg ik met een glimlach "Ja is goed," zegt Tom.

[Die avond]
Oké we zijn er. "het ziet er een beetje griezelig uit." zeg ik. " Ja zegt Tom. "Zullen we terug gaan?" vraagt Sara "nee kom het is net zo leuk. Lekkergriezelig. Het lijkt wel of het gebouw verlaten is." grijns ik "Ik ga ervandoor doei." piept Tom. En hij rent weg. "Nou dan gaan wij toch naar binnen."zeg ik vrolijk. "Nou ik vind het nog wel griezelig." bang kijkt Sara me aan. "Jegaat toch niet weg he Sara." "Nee nee! Ik ga niet." zegt Sara snel. "Mooi wantik ga niet alleen." mompel ik. "Kom we gaan naar het leerhuis boven. Oké!?"zegik. "Ja is goed, maar wel snel en dan weer terug" zegt Sara bang. Ah wees nougeen bangerik" zeg ik stoer." Ik ben niet bang!" snauwt Sara. " Ja ja kom noumaar." Zeg ik een beetje chagrijnig. We staan voor de deur Sara heeft allemaalzweet druppels op haar voorhoofd en ik krijg het ook een beetje op mijnvoorhoofd. "Ik hoor niks geloof ik" zeg ik gespannen." Ja best wel griezeligstil." Zegt Sara angstig. "Kom, naar binnen" zeg ik dapper. "Nee! Niet naarbinnen gaan!" Zegt Sara gillend. "Er is niemand!" roepik. "Ooké." Zegt Sara blij en verrast. "Waarom is er eigenlijk niemand?" Vraagt Saraverwarrend. "Geen idee" zeg ik. "Het ziet er wel normaal uit." Zegt Sara" meteen trillerige stem. "Vind je dit normaal!" Zeg ik een geïrriteerd. "Kijk erligt hier allemaal stof en op zijn bureau ligt een mattenklopper en een stok. Isdat dan niet raar." Zeg ik nu wat rustiger. "Ja ok..." "Stil eens!?" Zeg ik snel."Wat ik bedoelde dat je gelijk hebt wat is daar mis mee." Zegt Sara verward."Nee ik meen het stil is, ik hoor voetstappen geloof ik." Zeg ik geschrokken. "Komhier heen!" zegt Sara zachtjes. We verstoppen ons in een lege kast in hetlokaal, en dan komt meneer Grinchbinnen met de leerling die vanmorgen er uit was gestuurd. "Dat is Job die erwas uitgestuurd vanmorgen." fluisterd Sara angstig. De zweet druppels lopenlangs mijn gezicht En Sara bijt op haar lip van spaning. Meneer Grinch trekt opeens een...eendokters jas aan. "Wat doet hij." Gilt Sara zachtjes." Stil straks hoort hij jenog." Sis ik. "Toch is het wel raar, want wat gaat hij doen met die dokters jas."Zeg ik bedenkelijk. Hij pakt die stok zie op zijn bureau lag. Zegt Sara met eenbibberende stem. "Het lijkt of er bloed aan zit." Zeg ik." Wat gaat hij doen?" vraagtSara zachtjes. "Hij loopt naar job." gaat Sara heel erg bang verder. Je kuntzien dat ze heel erg zweet en dat ze weg wil rennen uit de kast. Ze wil zelfeerst hem slaan en dan gillend weg rennen. "Ik kan niet meer kijken." fluisterdSara super bang. "Ik ook niet!" fluister ik super bang terug. "Wat doet hij? Ikhoor namelijk niets meer dan alleen water?" zegt Sara nu opeens rustig. Ik hadmijn ogen al open gedaan en keek door de gleuf. Hij is aan het roeren in eensoep. "Wat voor soep." vraagt Sara verbaast. "Volgens mij tomaten soep." Zeg ikmet een vies gezicht. Vandaar dat rode spul op die stok. "Ja vandaar." ZegtSara vrolijk. Zij opent nu ook haar ogen. "misschien is hij dan toch niet zoerg als dat we dachten." Zegt Sara. "Nou daar zal ik het maar niet meer overhebben, kijk!" Zeg ik geschrokken. "Wat is er dan." Zegt Sara. "Meneer Grinch zegt dat hij de soep moeteten, maar hij wil het niet." Zeg ik bezorgt. "Wat is er mis met tomatensoep?"Zegt Sara met een raar gezicht. "Erg veel want als je weet lust Job geen tomatensoep!"zeg ik geïrriteerd. "O sorry wist ik niet." mompelt Sara een beetje verlegen. "Noudrink op!" roept meneer Grinch. "Nee ik lust geentomatensoep." Zegt Job bang. "Drink op en owee als je het dan uitspuugt of overje nek gaat." Zegt meneer Grinch met een bromstem. "Oké."zegt job nog banger. Hij neemt een hap en dan... proest! Hij spuugde de soep uit enkotste er ook een hopje er naast. "Oh nee Job heeft overgegeven!" riep ik ietste hard. "Huh wie is daar!" Roept meneer Grinch. Toen keek hij weer naar Job die daar maar zielig bijzat. Meneer Grinch keek hem aan en balde zijnvuist en sloeg Job recht in zijn gezicht. "Oh nee Job is geslagen." Riep Sarakeihard. "Oh nee hij heeft ons gehoord snel weg!" Gilde ik.