Mask Off, Rosegun.

Chapter 52

Today is our wedding.

This is it.

After all those things happened, those troubles, moments that we had, we're here.

We're finally here.

I smiled while looking myself into the mirror wearing my wedding gown.

It's just a simple but elegant gown. Backless and it has a slit on my leg. Showing my long and white leg.

It is color white but full of gold and diamond designs.

With my white high heels.

And i already have my make up on my face. It only tooked one hour because it's just a simple make up and i have this braided hair that is placed on my right shoulder.

Nakita ko ang pag bukas ng pinto sa may salamin kaya napatingin ako roon.

"Omygod, ang ganda mo! Nakakaloka." Ngumiti ako kay Denise.

"Thankyou." Maikli kong sabi. Hindi ko alam ang mga dapat kong sabihin dahil sa kabila ng mga nangyari sa amin ni Zander, sa kabila ng lahat ng mga 'yon, hindi ko alam kung bakit ang bilis-bilis parin ng tibok ng puso ko.

"Hindi ka mukhang Nanay ng tatlong malulusog kong mga inaanak. Mukha kang single at nang-aakit diyan."

Umiling ako, hindi nawawala ang ngiti sa aking labi.

"Being their mother is the biggest blessing that i've received. I love them. I love my triplets." Ano kaya ang itsura ng mga anak ko? Na sa mga Ninong nila sila ngayon.

Kahit naman makukulit at maraming kalokohan ang mga taong 'yon, ang laki ng tiwala ko sa kanila. Dahil sa kabila ng lahat, hindi nila iniwan si Zander. Hindi nila kami iniwan ng asawa ko. Lagi silang nandiyan para sa amin. Kaya sobrang laki ng tiwala ko sa kanila.

Na kaya kong ipagkatiwala sa kanila ang mga anak ko.

Dahil pamilya narin ang turing ko sa kanila. Nakatira lang din naman kami sa iisang bahay.

"Baliw. Syempre naman no. Kahit ako gusto kong maging nanay ng mga 'yon, pero in time, magkakaroon rin ako ng sarili kong mga babies."

"At inaasahan ko na ninang ako," saad ko.

"Malamang! Mayaman kana eh." Sinimangutan ko siya.

"Hehehe. Praktikal lang sis, sa pahanon ngayon." Inirapan ko siya at muling tumungin sa salamin.

"Pero... masaya ako na dumating kana sa puntong ito ng buhay mo. Makikita narin kitang maglakad sa harap ng altar at naghihintay sayo ang taong handang mahalin at protektahan ka." Nang muli kong tiningnan si Denise mula sa salamin ay nakangiti siya bagamat seryoso ang mga mata niya.

Masaya siya para sa akin.

Humakbang siya papalapit sa akin. Humarap ako sa kaniya nang bahagya. Parehas kaming nakangiti.

"Kaya hindi ako nagdalawang isip na ipagkatiwala ka kay Zander. Alam mo ba no'ng kinausap ko siya, ang sabi niya sa akin..." Tumigil ito pansamantala at mas lalong lumapad ang ngiti niya habang nakatingin sa aking gilid na tila may naalala.

"Yes. It's true that i really need a wife to maintain my position. But... i have this feeling to your friend that i can't explain. Hindi ko rin maintindihan." Ginaya ni Denise ang linya ni Zander at parang ganitong-ganito ang sinabi nito.

Nawala ang ngiti ko at napalitan ito ng hindi makapaniwalang ekspresyon.

"Sabi niya pa, Don't worry. I'll take care of your friend and you can sue me if something bad happened to her."