No One Else (KathNiel) [On-Hold]

Chapter 9- Moves Like Jagger

NAOMI’S POV:

Hm. Ala-sais na ng hapon pero wala pa si Andrew. San naman pumunta un? Ang dilim na kaya. Nakakatakot na (/O\)

*beep*

Binuksan ko naman agad ang message na narecieve ko. Nanggaling kasi kay Andrew eh.

From: Andrew

Ami, may pupuntahan pa pala ako. Sorry kung di kita agad naalala. Di tuloy kita nahatid pauwi. Sensya na Ami ha? Bawi na lang ako next time. Umuwi ka na. Bye. Ngat-ngat ka pauwi :*

Binaba ko naman ang gamit ko at nireplyan siya.

To: Andrew

K.

Oh, okay. So, nagtatampo nga ako. Kaw ba naman ang sinabihang susunduin ka, tapos di rin pala. Naghintay ka pa. Tsk. Umuwi ka na? Pano ako uuwi nito?! Eh nakisakay lang ako sa kotse ni Andrew kanina, kaya di ko dala ang bike. Maglalakad pa ako hanggang sakayan? Eh sobrang layo nun ! Nakakainis ka Andrew. Tsk.

“Hoi, Red ! “

Narinig kong may sumigaw sa may bandang likod ko. Pero di ko na pinansin. Isa ata sa mga tao sa unahan ko ung tinatawag. May lumingon eh. Nagulat na lang ako nang may biglang humawak sa balikat ko.

“AH ! LUMAYO KA ! LUMAYO KA ! MAAWA KA SAKEN ! WAG MO ‘KONG SASAKTAN ! “ (/>O>)/    \(<O<\) \(>O<)/   

Tinataboy ko ung taong humawak sa balikat ko. Ayokong imulat ung mata ko at baka kung ano pa ang makita ko ! Pramis ! Takot na talaga ako ! Madalim pa naman at dun pa ako sa may ilalim ng puno nakaupo. Baka ineengkanto na ako ! Huhuhu ! Napaiyak na lang ako bigla sa sobrang takot na nararamdaman ko (TT^TT)

“Ui. Sorry, sorry. Di ko naman sinadyang gulatin ka eh. Ui, wag ka nang umiyak. Tahan na.”

He ran his hand through my back. He’s calming me down. Pinunasan niya ng kanyang panyo ang basa kong mukha. Still, I still don’t want to open my eyes. Inagaw ko na lang ung panyo niya at tinabunan ung mukha ko. Di ko alam kung dapat ba akong magdiwang at may nakapansin saken o dapat ba akong magalit kasi ginulat at pinaiyak niya ako.

“Ui, Naomi.” sinundot niya ng sinundot ung pisngi ko. Paulit ulit niyang ginagawa un. Tae, nakakairita.

“Ui, Naomi. Ba’t di ka pa umuuwi? 6 na o. Gusto mo pa bang matulog dito sa university?”

“Che.” binaba ko na ang panyo at tiningnan siya.

“O, ba’t ang sungit mo? Ikaw  na nga ‘tong tinulungan.”

“Lumayo ka nga.”