Zawgyi
The Time Between You And Me
Xiao Zhan အေဝးက ျမင္ေနရတဲ့ ခ်ိဳက္ရီၿမိဳ႕ရဲ႕ အလွကို ပန္းခ်ီကားထက္မွာ သက္ဝင္လႈပ္ရွားဖို႔ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ခိုင္းေစေနတုန္း သူ႕အေတြးထဲမွာ ျဖတ္ခနဲေပၚလာတဲ့ ျဖဴဖတ္ဖတ္မ်က္ႏွာေလး။
အျဖဴေကာင္ေလးကို သူေတြ႕လိုက္တဲ့ေန႕ကစၿပီး ယခုအခ်ိန္ထိ ထပ္မေတြ႕ရေတာ့သည္မွာ သုံးေလးရက္ေတာင္ ရွိေနၿပီမို႔ သူေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ၾကည့္ရတာ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ သူျမင္ခ်င္ရာေတြ ျမင္ေနျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္။
" အကိုေလး ကြၽန္ေတာ္ ၿမိဳ႕ထဲ ခဏသြားဦးမယ္ ဘာမွာဦးမလဲ "
Xiao Zhan တံခါးဝမွာေပၚလာတဲ့ Bao Chi ကို ေတြးေတြးဆဆနဲ႕ ျပန္လည္ေျပာလိုက္သည္။ " ငါၾကားဖူးတာ
ခ်ိဳက္ရီမွာ ေဒသထြက္ အရက္ရွိတယ္ဆိုတယ္ဆို။ ဝယ္ခဲ့ေပးပါလား "
" ေကာင္းပါၿပီ အကိုေလး " ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ဒုံးပ်ံလို လွစ္ခနဲေပ်ာက္သြားတဲ့
Bao Chi ေၾကာင့္ Xiao Zhan ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ကေလးေတြမ်ား အျပင္သြားရမယ္ဆိုရင္ တက္ႂကြေနတာပဲ။ Xiao Zhan ရဲ႕ ပင္ကိုယ္စရိုက္က အေနေအးၿပီး တည္ၿငိမ္သည့္အသြင္ရွိသူမို႔ သူ၏ငယ္ဘဝက ရိုးရွင္းသည္။ အားေနလွ်င္ ပန္းခ်ီဆြဲလိုက္ စႏၵရားတီးလိုက္နဲ႕သာ အခ်ိန္ကုန္ေနတာ မ်ားသည္။
စႏၵရားဆိုလို႔မွ Xiao Zhan လက္က စုတ္တံကို ခ်ၿပီး အၾကည့္က အခန္းေထာင့္မွာ အဝတ္ျဖဴနဲ႕ ဖုံးလႊမ္းထားဆဲ ျဖစ္ေသာ စႏၵရားထံသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ပန္းခ်ီဆြဲေနရာမွ သူျဖည္းျဖည္းခ်င္းထၿပီး စႏၵရားခုံရွိရာသို႔ တလွမ္းျခင္း
ေလွ်ာက္သြားၿပီး ဖုံးလႊမ္းထားတဲ့ အဝတ္ျဖဴကို ဆြဲခ်လိဳက္ေတာ့ အျဖဴဆြတ္ဆြတ္
စႏၵရားႀကီးက ျမင္ကြင္းထဲ ေရာက္လာသည္။ ေဟာင္းေနပုံရေပမယ့္ ခလုတ္ေတြကို လိုက္ထိၾကည့္ေတာ့ အသံထြက္ေကာင္းေသးတာပဲ။ ဟိုႏွိပ္ ဒီႏွိပ္ရင္း
Xiao Zhan စႏၵရားခုံေပၚတင္ထားတဲ့
Key Note စာအုပ္ေလးကို ျမင္သြားၿပီး
လက္လွမ္းမယ္အျပဳ ဖတ္ခနဲဆို သူ႕လက္ကို ရိုက္ခ်လိဳက္တဲ့ ေအးစက္ေနတဲ့ လက္ဖဝါးတစ္ခုေၾကာင့္ သူလန္ျဖန့္ၿပီး အေနာက္သို႔လွည့္ကာ ေအာ္လိုက္မိသည္။
