Yüzü Olmayan Adam

1. Bölüm

Hikayeye başlamak isteyen arkadaşlar, Yüzü Olmayan Adam tekrar kitap olarak basıldığı için tanıtım amaçlı ilk üç bölüm dışında bölümler kaldırılmıştır. Lütfen okumaya başlamadan önce bunu dikkate alın. Sevgilerimle...

*****************************************************************

'İnme... İnme... Sakın inmee...'

"Bacım!"

Şoförün sesini duyunca girdiği trans halinden çıkarak başını çeviren genç kız, yüzüne garip nazarlarla bakan adama ne diyeceğini şaşırarak olduğu yerde öylece kalakaldı. İçinde bağırıp duran, tehlike olduğuna dair uyarıda bulunan sese uymakla, dolmuştan inme isteği arasında kararsız kalırken adamın ters bir üslupla konuşmaya başlaması üzerine irkildi.

"Bir sorun mu var?"

"Yoo... Yok!"

"Eee, ne duruyorsun!"

"Şey, ben..."

"Bacım, seni bekliyoruz, biraz acele et."

'İnmeeee...'

Duyduğu utanç duygusu ile 'Suuusssss...' diye içinden sese bağırırken, beyninde yankılanan itirazların artmasıyla tekrar tereddüde düşerek duraksadı. Hayatındaki tek dostuna gitmek için hevesle çıktığı evden, varmasına bu kadar kısa bir mesafe kalmışken kös kös geri dönmek zorunda kalmasına isyan etti. Sabrı tükenen şoförün sesini yükselterek söze girmesi, zaten hassas olan doğasının ağlayacak hale gelmesine sebep oldu. Bir yanda hiç yanılmayan iç güdüleri, diğer yanda tahammül sınırını aşan durum yüzünden sinirleri bozulunca ne yapacağını şaşırdı. Duyguları ile mantığı arasında mücadele eden benliği, kızgın ve acıyarak bakan insanların karşısında utançtan yerin dibine girdi.

'İnmeee... İnmeee...'

"Kardeşim, ne yapıyorsun? Heeyy sana soruyorum. Allahallah, çattık ya!.. İneceksen in, bütün gece seni mi bekleyeceğiz?"

"Şey... Öz... Özür dilerim!"

"Sen, dalga mı geçiyorsun benimle? İnmeyeceksen dolmuşu neden durdurdun? Herkesin işi gücü var, bu kadar insan seni bekliyor. Akşam akşam adamı günaha sokacaksınız! Şahsi oton mu zannettin bunu?"

Tekrar özür dileyen genç kız, yolculardan gelen olumsuz duyguları da hissedince uzaklaşma arzusu duyarak bedenini zorlamaya girişti. Dikildiği kapının önünden tedirgin bir ruh haliyle ayrılıp, sarsak hareketlerle basamaklardan inmeye başladı. İçindeki susmak bilmeyen sese, cevap vermeyeceğini bildiği halde laf yetiştirirken ürkek bakışlarını çevrede dolaştırıp tehlike arz edecek ne olabileceğini anlamaya çalıştı.

'İnmeeeee...'

'Mecburum! Kahretsin, neden inme deyip duruyorsun? Buraya kaç defa geldim, her şey yolunda gözüküyor.'

'Dur... Dur... Yürüme... Bekle... Bekleee...'

'Neden?' İç sesinin kelime değiştirmesiyle duraksarken, ürkek gözlerle çevresini kolaçan ederek, 'Ne var?' diye sordu. Kendisini yarı yolda hiç bırakmadığı için bütün duyularını açarak, nasıl bir tehlikeyle karşı karşıya olduğunu algılamaya çalıştı. Israrla Merve'nin oturduğu sokağı işaret etmesinde önemli bir sebep olduğunu bildiği halde, gitmek istediği yer gözünün önündeyken ulaşamıyor olmanın hırsıyla kafasında bağırıp duran sese çıkışmaya başladı.

'Hiçbir şey yok işte, senin yüzünden insanlara da rezil oldum! Muhtemelen deli olduğumu düşündüler. Rahat bırak artık beni, seni duymak istemiyorum.'