PROLOGUE

4 1 0
                                    

 "Good afternoon. May I ask where Mr. Adamson Cross is? " tanong ko sa receptionist. 

 "Ah, he's currently inside his office, ma'am, break time po kasi ni sir. Do you have an appointment to meet him po?" sabi nito

 "Oh, wala akong appointment but I'm sure he knows me so... Can I? free time naman eh." suyo ko rito 

 "I'm sorry ma'am. We were instructed po kasi na hindi po pwedeng magpapasok without appointment." I lost hope, when am I going to see him again?

 "Ah, it's fine. Thanks na lang, miss. I'll just go back when I have an appointment na." I said.

"Yes, ma'am. Sorry po ulit." she said looking apologetic.

 I gave her a smile and walked away.Saktong palabas na ako ng building nang may mahagip ang mga mata ko.

" It's him, It's Adam." bulong ko sa sarili. 'palabas rin ata sya' isip ko.

 Pumunta ako sa parking lot. I'm sure nandoon ang kotse nya. Mamaya maya ay nakita ko sya.

 "Adam!" tawag ko at lumingon naman ito. tumakbo ako papunta sa kanya at binigyan ng mainit na yakap. 

"Ah, miss..." tinulak ako nito palayo. 

 "Sorry miss but... Magkakilala ba tayo?" a tear fell from my eye. Yumuko ako sandali para pasimpleng punasan ang luhang pumatak. Pilit kong pinipigil na dumami pa ito. 

"Maybe you're just mistaken, miss." dagdag pa nito.Sandali akong natahimik..

."Aahh... ha-h-hahaha" pilit kong tawa

"Ahaha, I'm so sorry n-nagkamali l-lang ako. Sorry talaga." mapait kong sabi

 "It's okay"Tumango na lamang ito at naglakad palayo habang unti-unti namang nagsilabasan ang mga kinikimkim kong luha.

 So I guess it's true,

 Nakalimutan nya na nga yata talaga ako.

His Forgotten GirlWhere stories live. Discover now