Beschuldigd

Chapter 2

Het verhoor

Met een zwaai vliegt de cel deur open. Een politieagent loopt naar binnen met een dienblad in zijn handen. Op het dienblad staat een beker met melk, een bord met een boterham, een klein kuipje boter en plakjes kaas. Jaylinn zit van schrik rechtop het bed. "Hoelaat is het als ik vragen mag?" De agent kijkt om en antwoord: "Het is 8:15 uur." En loopt de cel weer uit. Nu staan er 2 dienbladen met wat te eten voor haar. Jaylinn wrijft in haar ogen en gaat aan het tafeltje zitten. Een tv en een lekker bakje yoghurt waren wel wat beter geweest. Ze belegd het broodje met een plakje kaas en neemt een hap. Eigenlijk heeft ze door alles wat er vannacht gebeurd is helemaal geen honger, maar omdat Noa had gezegd een drukke dag dacht ze laat ik maar wat eten. Als ze net het broodje op heeft, zwaait de celdeur weer open. Het is Noa: "Goedemorgen! Heb je nog wat kunnen slapen?" Jaylinn knikt. "Oke mooi! Ik zal je uitleggen hoe we het vandaag gaan doen. Je vader komt over ongeveer een kwartier, dan ga ik eerst nog even met hem in gesprek. Vervolgens mag je hem zelf even zien en heeft hij kleding en andere spullen voor je meegenomen. Om 11 uur heb je een verhoor met meneer Boers en om half 3 een verhoor met mevrouw Bond en het slachtoffer." 

Jaylinn kijkt haar vol verbazing aan en knikt wat. Ondertussen drinkt ze haar glas melk leeg. "Ben jij daarbij?" Vraagt Jaylinn even later. "Ja, bij beide. Ik ga nu weer ik verwacht je vader zo en dan zul je ons vanzelf zien verschijnen." Verteld Noa. "Oke dankjewel!" Zegt Jaylinn. En Noa loopt de cel weer uit. Jaylinn kijkt om haar heen. Hoe de fuck moet ik me hier vermaken, ze kunnen me beter even Netflix geven. Dan is het nog een beetje uit te houden hier. Ze smeert een tweede broodje en eet ook die op. Even later gaat ze weer op het bed liggen. Door alle omstandigheden is ze nog best moe en doet langzaam haar ogen dicht. 

Een hand aait Jaylinn over haar haar. Het is haar vader. "Papa!!" Roept ze blij. Ze is heel blij haar vader te zien. "Mijn lieve meid!" Jaylinn begint te huilen: "Ik heb niks gedaan papa! Echt niet. Ik weet niet waarom ik hier ben en wat ik hier doe. Haal me hier alsjeblieft weg!" Haar vader kijkt bezorgd. "Ik weet het lieverd! Ik ga je hier ook zeker weghalen, dit is geen plek voor een meid zoals jij! Ik heb met je advocate Noa gesproken en het kan wel even duren. Daarom heb ik wat spullen meegenomen." Verteld haar vader. Jaylinn staat op en opent de tas die haar vader heeft meegebracht. Er zitten veel kleren in en toiletartikelen. Ook heeft haar vader er wat puzzelboekjes en leesboeken in gedaan. "Puzzelboekjes? Mocht dat zomaar?" Vraagt Jaylinn. "Ze hebben alles gecontroleerd en er verder niks over gezegd dus ik denk het wel!" Lacht haar vader. Even later komt Noa naar binnen. "Hallo, eh ik haal je om 10 uur op voor het verhoor, we moeten ons eerst voorbereiden namelijk. Dus jullie hebben nog wel ffe!" Verteld Noa. Jaylinn zucht: "Ik had nu ook gewoon op school kunnen zitten met mijn vriendinnen. Weet de school dat ik hier zit? Dat zal dan mooi voor praatjes zorgen." Haar vader kijkt haar lachend aan: "Dat is wel geregeld, ik heb je ziekgemeld voor vandaag en niemand weet er nog van behalve je broertje en ik. Na het verhoor vandaag zien we wel verder!" 

Na een tijdje kletsen en lachen, komt Noa de cel weer binnen. "Hee, maak je je ffe netjes dan gaan we naar het verhoor. Jaylinn knikt en trekt wat nette kleding uit de tas. Zodra ze klaar is verlaten ze met z'n drieën de cel. Jaylinn neemt afscheid van haar vader en lopen naar een ze speciale verhoor kamer aan de andere kant van het gebouw. Zodra ze aangekomen zijn word Jaylinn mega zenuwachtig. 

Als ze gaat zitten op de stoel in het verhoor kamertje kijkt Jaylinn zenuwachtig om haar heen. De kamer is verder leeg, voor haar staat een tafel met 2 stoelen erachter. Achter de stoelen is een zwart raam waar je niet doorheen kan kijken. Dat maakt haar best wel zenuwachtig, wie zal daar achter staan? De deur zwaait open en een man en een vrouw lopen naar binnen. Ze lijken wel een beetje van die NCIS of CIA mensen. Ze gaan op de twee stoelen voor Jaylinn zitten. Ze hebben een strenge blik en blijven eerst nog stil. "Hallo, dit is Peter en ik ben Marjolein. Wij gaan je wat vragen stellen en het is belangrijk zo duidelijk mogelijk te zijn oke?" Vertelt de vrouw. Jaylinn knikt. "Vertel eerst maar iets over jezelf!" Zegt Peter. Jaylinn kijkt hem met een vragende blik aan: "Eh oke. Nou ik ben Jaylinn. Ik ben 16 jaar. Ik zit in de 4e van Havo en woon met mijn vader en broertje." Peter knikt en schrijft iets op. Jaylinn vraagt zich wel een klein beetje af wat maar ze durft het ook niet te vragen. Ze wil geen verkeerd, onbeschoft beeld creëren, al hoewel ze op het bureau zit voor een verhoor. "Heb je ook hobby's?" Vraagt Marjolein. Jaylinn knikt: Ik zing in een bandje, ik ben graag creatief en ga ook graag uit met vrienden." Weer schrijft Peter iets op. "Nou naar het gedeelte waarom we hier met z'n drieën zitten. Wat heb je afgelopen zaterdag gedaan?" Vraagt Peter. "Vorige week zaterdag, uhm de hele dag?" Vraagt Jaylinn. "Ja vertel maar de hele dag!" "Ik had 's ochtends een voetbalwedstrijd om 10 uur in Stadskanaal. Rond 2 uur was ik weer thuis. Toen heb ik 's middags niet heel veel gedaan, ik heb een beetje piano gespeeld en 's avonds had ik een feestje bij een vriendin van mij." Vertelt Jaylinn. Peter schrijft het een en ander op en Marjolein knikt. "Bij wie en waar was dat feestje?" Vraagt Marjolein. "Het was in Hoogezand, waar ik zelf ook woon. Bij Marit Wilssen." 

"Noteer Marit Wilssen, ik wil haar spreken!" Zegt Marjolein tegen Peter. Peter doet wat zij zegt. Vervolgens staat hij op en loopt hij weg. Jaylinn kijkt hem na. "Eerlijk is eerlijk, je hebt een goede alibi, maar nu moet hij nog kloppen! Heb je misschien meer namen voor ons, die ook aanwezig waren op dat feestje?" Vraagt Marjolein. Jaylinn denkt ffe na: "Jasper de Ruiter, Vera Loops, Koen Achter, Matthijs Drost en Lisa Pegel." Marjolein noteert de namen en staat op. "Dankjewel voor je medewerking. Het was kort maar krachtig. Als je eerlijk bent geweest, zoals ik het eigenlijk wel verwacht, ben je morgen misschien al vrij."