Chapter 1

368 27 0
                                    

The school bell started ringing. I grab my books and put it inside my bag. The professor went out of the door. I waited for people to step outside. When I am finally the only one left inside the room ay tumayo na ako dala ang mga gamit ko.

Everyone has their own groups to eat with while I am alone. People's talking and laughing with their friends while heading towards the cafeteria. Tahimik at nakayuko lamang ako nag lakad sinusundan ang grupo ng mga tao na patungo sa cafeteria. Habang naglalakad, hindi ko maiwasan ang mapatingin sa mga tao na masayang nakikipag-usap at nakikipagtawanan sa mga kaibigan nila o kung kaibigan nga ba.

Not because they are always with you, it means that they are your friends. Not because you treat them and see them as your friend it does not mean that they think of you the same way you think of them. May mga tao na kaibigan ang turing natin pero kahit kahit kailan hindi tayo itinuring at ituturing na kaibigan.

"Go, Cavalier!" I heard the cheering of the girls as I got near the gym. Puro Cavalier o di kaya'y Louis o Atticus na iisang tao lang naman.Iyon ang madalas na marinig kong sigaw ng mga babae. Ilang minuto pa akong nanatili sa pwesto malapit sa pintuan ng gym bago ko napag pasyahan na umalis na.

"Practice game." Bulong ko sa sarili. Ilang buwan na din matapos akong lumipat sa school na to. Malapit na ang sport fest at malalaban laban na ang iba't ibang school.

Aalis na sana ako ng biglang may nakasagi sa akin. Hindi man lang humingi ng paumanhin ang babaeg nakasagi sa akin sa halip mabilis itong nagtungo sa loob kasaam ang mga kaibigan. I sighed.

There are times that no matter how much you deserve the word sorry from someone, they will not give it to you. Kaya wag kang umasa na porke nasaktan ka nila mag-sosorry sila sayo.

Humugot akong muli ng malalim na buntong hininga bago tumalikod. Kinuha ko ang wallet ko sa bulsa para i-check kung dala ko ba ito o naiwan ko sa locker ng makapa na wala ang palawit nito. Tanging ang chain na lamang nito ang nakakabit sa pitaka ko. Mabilis na inilibot ko ang paningin ko para hanapin ito. Sinilip ko din ang loob ng gym hanggang sa may makita akong bilog na bagay na parang palawit ang nasa loob nito malapit sa mismong basketball court.

Medyo malayo ito sa akin kaya naman kailangan ko pang pumasok.

Walang pag-aalinlangan na pumasok ako habang nakayuko. Sigurado naman ako na walang makakapansin sa akin, dahil sino nga ba ako? I'm just nobody.

I rose my feet towards the direction of the keychain not minding the cheers and the people. Nang makarating ako'y yumuko ako para kunin ito. Tumayo na ako matapos makuha ang keychain.

"A-aray." Napa-aray ako sa sakit. Pagkatayo ko ay may tumama sa mukha ko kaya muli akong napaupo.

Natahimik ang buong gym at ramdam ko ang paninitig ng mga tao sa akin. I felt something came out from my nose. I touch it and I see blood. Pilit na tumayo ako, pero nakaramdam ako ng hilo.

"Miss, are you okay?" I heard someone asked. Tiningnan ko ang nagsabi nito. I saw some basketball players heading towards my direction. Hindin ko alam kung sino sa kanila ang nagsabi nun. May isang lalaki na biglang tumakbo papunta sa akin na pa-ika ika. Naka tali ang may kahabaan na bangs nito kaya naman nagmumukha syang poodle sa paningin ko.

Cavalier. Hindi ko sya kilala maliban sa pagiging sikat na player nya dito; pagiging blockmate ko sa ibang subject; at maliban sa pagtatagpo ng landas namin sa ilang insidente.

"Life, I'm sorry. Hindi ko sinasadya." He's now limping towards me.

I furrowed my forehead at pilit pa rin na tumayo. May aalalay pa sana sa akin pero nakatayo na ako. I turn around and walk. But before I reach the door someone block my way. It's Cavalier.

Pandora's LoverWhere stories live. Discover now