handicapé | taegguk

1.1

Sabah uyandığımda dersin çoktan başlamış olduğunu fark etmiştim. Yataktan fırladığım gibi saçlarımı bile düzeltmeden direkt okul kıyafetlerimi giymiş ve gözlüğümü takıp çantamı sırtıma takarak koşar adımlarla evden ayrılmıştım.

Adımlarım daha da hızlanırken koşmaya başlamıştım. Okulun kapısından girdiğimde sınıfım bir alt katta olduğu için adımlarım yavaşlamıştı, çok terlemiş ve yorgundum.

Elimle alnımdaki terleri itelemişken gördüğüm arkadaş grubuna bakmıştım, ortalarındaki Taehyung' baktığımda başımı eğmiştim ki merdivenden adımımı atacağım an önümdeki ayağa takılıp hızlı ve sert bir şekilde öne doğru düşmüştüm.

Merdivenlerden yuvarlanırken sol gözümün altında keskin bir acı hissetmiştim en sonunda kafam yere sertçe vurduğunda gülüşler kulağıma ilişmişti bile.

Zorlukla doğrulduğumda ilk işim gözlüğümü almak olmuştu, ona bir zarar gelmediği için içim rahatlamışken kullanamadığım elimi diğer elimle tutup üzerini silkmiş sonrasında merdivenin başındakilere bakmıştım. Gözlerim Taehyung'la buluşunca koyu göz bebeklerine bakarak bir şeyler anlatmaya çalışmıştım ona.

Beni yerden kaldırır mısın hyung?
Sana gerçekten muhtacım.

Gözlerimi ondan çektiğimde yüzüme götürmüş ve parmaklarıma buluşan kan ile birlikte korkuyla ayaklanırken yutkunmuştum. Kan beni korkuturken gözlerim dolu doluydu, yüzümde ufak birkaç kızarıklımta vardı, morluğa dönüşeceğine emindim ama bu kesik.. hissettiğim o acı buydu sanırım, güçsüz bir nefes verdiğimde gözlerim kararmıştı ve bedenim yerle buluştuğunda sonrasında ne olduğunu hatırlayamamıştım.

Ne kadar süre geçtiğini bilmiyordum ama gözlerimi araladığım vakit revirde olduğumu fark etmiştim. Dudaklarım belli belirsiz aralanırken elimi yüzüme götürüp beyaz sargıya dokunmuş ve sonrasında doğrulmuştum.

Odaya bakındığımda kahverengi uzun saçları ve koyu gözleriyle beni izlediğini fark etmiştim. Çatallaşan sesimi umursamadan konuştum.

"Hyung, burada olacağını tahmin etmezdim."

"Hemşire gitti ve müdür de ceza olarak beni sana bakmam için görevlendirdi."

Aldığım cevapla düşündüğüm her şeyi bir kenara bırakmış ve başımı çevirip yatağın karşısındaki aynaya baktım, yüzümdeki morluklar ve saygıyla, kötü görünüyordum.

Başım önüme eğildiğinde elimi dizime sürtüp belli belirsiz birkaç şey çizmiştim. Önceki halimi beğenmiyorsa, şimdi daha da nefret ederdi benden.

"Artık gerçekten kusurlarım var hyung."

Kızaran gözlerimi tek elimle ovduktan sonra derince bir iç çekmiş, başımı yana yatırıp dik oturan bedene bakmıştım, sessizdi. Çizim yaptığı defterine bakıp o konuşmayınca tekrardan konuşma kararı almıştım.

"Şey, oraya beni de çizdin mi hyung?"

Bana çevirdiği gözlerine bakarken hafifçe gülümsemeyi denememiştim ama o ifadesizce bana bakarken gülümsememi görmemesi için başımı eğmiştim.

"Güzel şeylerin çizimini yaparım sadece."

Onu onayladığımda içimin titrediğini fark etmiştim. Yalandan bile bana orada beni çizdiğini söylese, dünyanın en mutlu insanı olabilirdim.

Yorgunca başımı yeniden yastığa bıraktım ve duymayacağını düşünerek fısıldadım.

"Kendini de çizdin mi hyung?"

Jeongguk'un hayalleri hep belirsizdi,
ama en çok, mutlu olmayı dileğini hatırladı.
Karşısındaki kişiye gerçekten gülümsemeyi dilediğini..
artık, sadece güzel olmayı,
Taehyung'un defterinde o sayfalardan birinde fotoğrafının çizili olması için,
güzel olmayı dileyecekti.

---

medyayı kesinlikle dinleyin! gerçekten o kadar güzel ki.

iki şarkı arasında kalsam da bunu atmaya karar verdim.

umarım beğenirsiniz. ✊🏼💖