Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Parker'sPoint of View
Takbolang ako ng takbo. Takot na takot ako sa mga nangyayari peropinipilit ko nalang isipin ang mga magagandang ala-ala namin. Paakyatna ako sa hagdan nang makakita ako ng dugo. Nag-alala ako pero hindiko nalang pinansin dahil kailangan kong magmadali.
Binilisanko ang pagtakbo, ito lang ang pagkakataon ko upang maialis doon sinaEthan at Dixon. Pagod na pagod na ako. Nag-aalala padin ako dahilhindi pa namin alam kung nasaan si Kevin, Kuya Dominic, Blake atGrey. Hingal na hingal na ako pero di ako pwedeng huminto. Nakaratingna ako sa Storage room. Dali-dali kong kinalagan ang mga kamay at paanila. Buti nalang at gising na sila. Bigla kaming nakarinig ng sigawat maya-mayay malakas na kalabog.
Saglitakong natigil. Sigurado akong boses yun ni Lee.
"ParkerBilis!" Sigawni Dixon kayat dali-dali narin akong tumakbo palabas gaya nila.
Nasahagdanan na kami banda nang biglang sumigaw si Dixon.
"Shhh!" Sabaynaming sita sa kanya.
"Angtuhod ko!" Sigawni Dixon na namimilipit na sa sakit. Nalamannaming may sugat pala ang tuhod niya kayat inalalayan nalang naminsiya ni Ethan habang pababa kami. Ngunit nanlamig ako nang makarinigna tila may tumatakbo pababa ng hagdan mula sa itaas namin.
Saglitakong napatingala at laking takot ko nang makitang tumatakbo angsalarin patungo sa direksyon namin!
"Maaabutanniya tayo" Pabulongkong sigaw kayat mas binilisan namin ang pagkilos. Nilibot ko angpaningin ko, sa dulo ng palapag ng hagdan ay may nakita akong isangpintuan, Janitor's closet yata. I dont want to die kayat out ofinstinct, binuksan ko ito. Buti nalang hindi ito naka lock kayatdali-dali kaming nagtago doon. Isiniksik namin ang aming mga sarili.
"Parker,dito ka sa likod ko" Bulongni Ethan at agad akong pinatago sa likuran niya.
Sumunodako at tumayo sa likuran nila ni Dixon. Tinatakpan namin ang amingmga bibig upang hindi niya kami makagawa ng ingay. Ramdam ko ang kabanaming lahat nang tuluyan na naming marinig na bumababa na ng hagdanang salarin. Halos tumigil ako sa paghinga.
Pikitlang ako ng pikit, pinapakalma ang nanginginig kong katawan nangdahil sa matinding takot.
"Shhh!" Nanlakiang mga mata ko nang bigla na lamang may kamay na tumakip sa bibigko. Gusto kong sumigaw sa takot at gulat ngunit nanigas na ako sakinatatayuan ko. Gusto kong sabihan sina Ethan ngunit di ko magawa.Katapusan ko na!
Anglamig lamig ng kamay na humawak sa akin.
"Shhh.Ako to Parker wag kang matakot" Muliniyang bulong niya sa tenga ko.
Nakahingaako ng maluwag nang makilala ko ang boses na yun. Agad akongnapalingon at ganun din sina Ethan at Dixon na narinig din ang bosesniya. Laking tuwa ko nang makitang ito ay si Robbie. Buhay na buhaysiya kaso duguan ang noo niya.
