Ndi ko alam ang gagawin ko ng makita kong dumiretso ang linya sa monitor
Natataranta ako at di malaman gagawin ko pinindot ko ng paulit ulit ung button para tumawag ng nurse
di pa ko nakuntento at napasigaw pa ako
Sa may hallway
"NURSE UNG PAPS KO!!! NURSE !!!! PUNYETA WALA BANG NURSE ?!!!!!"
With that sunud sunud silang naglitawan iyak ako ng iyak anlabo na ng mga paningin ko habang pinagmamasdan kong irevive nila si paps hindi ko nakakayanan ang mga nakikita ko kaya patakbo akong lumabas ng ICU
"IKAW NANAMAN PALA pasensya ka na kung palage nalang ikaw kasi naman eh pwede bang kahit ngaun lang pakinggan mo ako? Kahit etong hiling ko lang na to "
"Akala ko nung naghiwalay kami ni jed ang mas matindi at pinakamasakit pero mali pala ako ng inakala
Eto pala ung pinaka masakit eh ung makitang magdiretso ung linya ng aparatong nakakabit sa bandang puso ng tatay mo akala ko kay jed lang tumatakbo ang mundo ko kaya pati sarili kong tatay nakalimutan ko na mali ako nung sinabe kong si jed lang ang lalaking hindi mang iiwan saakin kasi ung totoo nun? Ung nagiisang lalaking kahit kelan di nang iwan sakin ay si paps yun at wala ng ibang makakagawa dalawa sila ni yves na walang ibang inisip kundi ako at kung anong makakabuti sakin
Lord ayokong maiwanan nanaman please wag mo.muna sya kukunin kaylangan ko pang bumawi sakanya eh nagmamakaawa ako"
Lalo akong napaiyak sa pagmamakaawa g maramdaman kong may yumakap sakin mula sa likod
" shhhh i told you andito lang ako diba ?matatalo tayo kung lahat tayo dito mahina "
"Sabi nya kasi hindi nya kami iiwan yum"
"Shhhhh" lalong humigpit ung yakap nya nakalma naman ako
"Tumahan kauna magdadasal tayo na maging ok na si tito paps kaylangan mong maging malakas mangihihina si mamsi reiko pag nakita nyang mahina ka you have to be strong"
"Youre my streght yves kse lagi kang anjan"
"At ikaw din ang strenght ko at ni mamsi reiko ikaw din ang lakas nya kaya kung magiging mahina ka magiging mahina din kami we have to be brave para sa isat isa oka y?"
Yes he's right i have to be brave for them
Thanks for my streght
"TIME of death 2:48 am" sabi nung babaeng nakaputi na may hawak na aparato habang nasa pinto palang kami ni
Hindi!!
Bulong ko
"Tara yum maling room ata napasukan natin" tinignan ko si yves na simula na sa pag tulo ng luha sa mata nya
"Yves tara na okay na ata si paps sa kabilang room san ba un ulit maling room to eh" i manage to calm my shaking voice
Niyakap nya ako at
wala na
kumawala na ang luhang kanina pa nag babadya umiyak
"No!!! Paps tayo na jan tama na joke time tara na paps ! "
Nakita ko si mamsi na kinakalma ni tito paps at mamsi yusoki nahimatay siguru si mamsi
My god! Why?
"Mamsi reiko!" Yakap ni yves kay mamsi
" yves he's gone ! He left me ! Yvesssssssssss!!"
Parang batang nagmamaktol si mamsi
" tita we did everything to save him alam ko sya din lumalaban but his body is too weak to fight so now he wants to rest may be he's tired or maybe he cant take those injections anymore mamsi reiko tito paps is gone physically but in our hearts he's still alive and kicking cheer up mamsi calm down come on"
The next thing happen
I saw my mother calmed
i knew it
Alam kong kanit na sino 0
kaht anong sitwasyon kayang kaya ipaintindi ni yves yan magagawa nyang pakalmahin
Hindi ko kaya makita si mamsi ganyan kahina kaya di ko hahayaang makita nyang umiiyak ako
Its perfectly okay to be lonely , sad and feel weak sometimes. But i dont dwell with my loneliness because its not good for my self. Sabi nga sa story na nabasa ko feel the pain until it hurts no more .
-later
BINABASA MO ANG
Hindi ko akalain
Teen Fictionsa buhay natin di natin alam na mayron tayong di napapansin. palaging sa isang tao lang nakatuon ang pansin. pero bakit nga ba minsan hindi mo sya mapansin ? kahit na lahat ginagawa nya para sayo manhid ka lang ba talaga? o hahantayin mu lang sabih...