Chapter FOURTEEN

123 3 0
                                    

pasensya na po, sa mga typo :))

tinamad na po akong iedit ee. hehe. makapagUD lang XD

so eto na ang chapter powteen. ^^

BASA BASA din :DD

VOTE COMMENT and FAN :DD

SALAMAT ng marami sa support XD

keep on suporting laaaang :))

KAMSAHAMNIDAAA :**

-----

MYRTE’s POV

*kring. Kring. Kring* (tunog ng bell yan! HAHA)

“okay class dismiss, goodbye class” mr. Hernandez

“goodbye and thank you.” Us

“okay time is up” Kaye

“tapos na ang maliligayang araw nyo” ako

“HAHA. Don’t worry boys, magpapakabait kami” lee sabay smirk

Yung mga boys naman, wala lang no reaction HAHA.

“fair kasi. Wag nyo naman kaming pahirapan. Tss” Michael

HAHA. Kala kasi nila papahirapan namin sila eh.

Haha. Yun ang akala nila.

Syempre di naming papahirapan kasi pag natalo kami sa next game, eh di papahirapan din nila kami? Wag na uy HAHA.

“kami na kasi bahala. Sunod na lang kayo. Haha” kaye

“tss. Siguraduhin niyo lang ahh” hiro

“osya.sya. Tama na yang mga kwentuhan nay an, kain na tayo nagugutom na ako eh” char

“ikaw lang te? Kami din” ako

“oh, tara na boys!! Kain na tayo.” Lee

Syempre sila sumunod na din.

Haha.

Di na naming pinabuhat mga bag naming.

Kasi itetreat lang naming sila as parang barkada.

Yun talaga purpose naming.

Di talaga naming sila papahirapan.

Kasi ang gusto talaga naming, maging close sakanila.

Yun lang *smiles*

~~

Nauuna kaming maglakad apat na babae.

Tapos sila nasa likod lang naming.

“oy. Ang tahimik nila.” Lee

“oo nga eh, hindi nasusunod yung plan natin na parang magbarkadahan ang turingan” kaye

“oo nga. Myrte, make a move.” Char

“okay *smiles*” ako

Huminto kami edi syempre napahinto din sila.

Lumapit ako sa kanila.

Pumagitna ako kay hiro at Andrew.

Michael-hiro-andrew-jerome

Ganyan kasi ang ayos nila.

“bakit ba mga nakabusangot mukha nyo dyan?” ako

Tapos nagpatuloy na ulit kami ng paglalakad.

Love is a Game that Everyone PlaysTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon