Hayatta önemli şeyler vardır.Okuyup , iyi bir iş sahibi olmak,iyi biriyle evlenmek,iyi bir çocuk yetiştirmek.İnsanoğlunun Dünya'ya geliş amacı tam olarak bunlardan ibarettir.Aileme göre.Bazı kitap ve filmlerde çocuğunu zorlayan ebeveynler olur ve en sonunda çocukları ailesine karşı çıkar,sınırlarını aşar.Sonuç ise istedikleri evlattan tam tersi bir şey meydana gelir.Fakat çocuklar istediği gibi yaşar.İşte tam olarak benim ailem...Farklı olan şey ise o filmlerdeki çocuklar gibi bir çocuk olmayacağımdı.Bunu kabullenmek aptalca gelebilir fakat ben böyleyim.Hiçbirzaman ailesine karşı gelmeyen ,aileleri tarafından parmakla örnek gösterilen,çalışkan ve hanım hanımcık kız Deva...
"Ah!Kahretsin"diye bağırdım.Sanırım yan bankta oturan çift benim deli olduğumu düşünecek.Aslında pek de umrumda değil.Sahile geldiğimde herzaman aynısı oluyordu , hep düşünüyordum ve en sonunda saçmalıyordum.Hava yavaş yavaş kararmaya başlamış,Güneş Ankara'ya kısa süreliğine veda ederken ,Ay bütün samimiğiyle selamlayordu.Üşengeç adımlarla karşı caddedeki taksi durağına gittim.Eve giderken oldukça rahattım çünkü okuldan kaçtığımdan haberleri olmadığına emindim.Ebeveynlerim bu aralar feci yoğunlar ve bu tür konularla uğraşak kadar vakitleri yoktur.Odama çıktığımda rahat,uzun pijama altımı giyip üsten salaş bir tişortu üsteme geçirip deliksiz bir uykuya daldım.
Sabah telefonumun iğrenç zil sesi melodisiyle alarmına uyandım.Yataktan kalkıp elimi ve yüzümü yıkayayıp,dişlerimi fırçaladıktan sonra doabın önüne geçtim.Okulumuzda sivil uygulama olması güzeldi fakat şu kıyafet seçme işi beni gerçekten bunaltıyordu.Dolaptan dar kesimli,ekose gömleğimi alıp ardından altına siyah bilekte pantolonumu kombinledim.Hızla üstümü giyindiğimde kahverengi, uzun saçlarımı maşayla kısa sürede dalga yaptım.Siyah bağcıklı spor ayakkabımı ve çantamı aldıktan sonra hızlı adımlarla evin kapısına yöneldim.Servise binip ,Selin'in yanına oturdum.
"Günaydın."sesi 5 dakika önce uyanmış birine göre gayet canlı ve enerjik çıkıyordu.
"Günaydın." Benim sesim ise herzamanki gibi uykusunu alamamış Deva.
Kafamı cama yaslayıp,ilk derste uyumayı planlarken Selin kulağıma yaklaştı.
"Hani şu seni merdivenlerden düşüren çocuk varya." Başımı olumlu bir şekilde sallarken bana bu sefer daha çok yaklaştı.
"Bizim okula dün kaydolmuş.Bizden 1 yaş büyük.Duyduğuma göre çok sesiz biriymiş,çocuğun adı Melih."
Melih...İsmi ona gerçekten yakışmış.En az onun kadar havalı bir isim.Hey bir dakika neden bunlara dikkat ediyorum.Kendi gel Deva.
"İyi de bundan banane."Tamam.Belki birazcık umrumda olabilir.
"Ya ne biliyim işte yakışıklı çocuk."dedi imalı bir şekide.Cevap vermeye gerek duymadan gözlerimi devirdim , bu yeterliydi.Ne yani beni merdivenlerde kasıtllı veya değil iten birinden hoşlanmamı falan mı bekliyordu?Yok daha neler bu gerçekten saçma.
Servisten inip hızla adımlarla okula girdiğimde sınıfa doğru yol adım.Çantamı masaya bırakırken bende sırama oturdum.Gökhan samimi gülümsemesiyle yanıma oturdu.
"Hey iyi misin?" dedi tüm samimiliğiyle.
"İyiyim sen nasılsın?"dediğimde sorumun cevaplamadan direk-t konuya giriş yaptı.
"Yıllık ödev olayını biliyorsun dimi?"
"Olayı derken."dedim ona anlamayan bakışlar yollayarak.
"Bilmiyorsun,hemen anlatayım.Bu seneki yıllık ödevler 2'şerli grup şeklinde olacak"
Olay dediği bu muydu?Basit bir farklılık yapmışlar iste neden bu konuyu konuşuyorduk ki?
