September 3, 2012. Monday.
Sam (flytoneverland) and I 's very first official meeting.
When I first set my eyes upon the cute girl sitting beside me, she became the subject of my soul. I accidentally saw her updating her works or reading at wattpad, that's when my thoughts started to wonder who's this beautiful stranger. The next day, I saw her again and I unconsciously flashed a smile. To my surprised, she smiled shyly in return. I dont know how many times she popped on my mind so I started my search for this beautiful stranger with the help of my fellow friends here in wattpad.
From what I saw on her phone, her username has "......erland" or "....rland" or "...land" so it is really hard searching for her with my very little information about her. MissFranny of wattpad suggested that maybe I am looking for a girl with the username, "flytoneverland." So I immediately searched for her profile in here. Unluckily, her profile picture only showed her eyes which made it hard for me to recognized her. But still, I took the risk, made a poem and dedicated it to her, hoping that she is the beautiful stranger that I've been looking for. Some of my friends here (IamCrissela and others) helped me in confirming some details about her.
That's when I knew that I finally found her. I tried my luck and approached her through her message board and facebook. It turned out good though I sensed that she's being shy and awkward towards me but still very approachable. Tinanong ko siya kung okay lang mag hi sa kanya pag nagkita kami ulit para magkakilala na kami personally and she replied yes. Because of certain lack of communication, hindi all the time na nasakay ako ng train ay nakikita ko siya... until this week.
Because today is Monday so everyone's in a hurry. Everyone's been busy catching up the trains and not even giving a damn on anything, not even on anyone. It will be a long day, I told to myself. Nakapila ako noon sa LRT Katipunan at patingin tingin sa paligid dahil baka sakaling nasa paligid lang siya. Ilang araw din ako na hindi nag online due to school works so hindi kami nakapag usap at nakapag tanong kaya umasa na lang ako sa chances, fate or kahit anong tawag ng mga babae doon. Napansin kong masyadong maraming tao kaya for sure, hindi siya sasakay ng LRT dahil claustrophobic nga daw siya. So ayun, sumakay na ko ng train at inisip ko na baka hindi ko siya makikita ngayon.
Late naman ng natapos yung klase ko kanina tapos nagpacheck pa ko ng thesis kaya late na rin ako makakauwi so sure na ko na hindi ko na siya makikita. Pag dating ko ng Katipunan, kamalas malasan naman talagang naulan at dahil tamad ako wala rin akong dalang payong. Kaya ayun, stranded ako kaya doon ako tumambay sa may gilid at nagpatila ng ulan. Ewan ko kung anong radar ang pinagana ng katawan ko pero nakita ko si flytoneverland sa may bandang unahan ko lang at di pa lumalabas ng station. Lumapit ako para makasigurado na siya nga yun baka kasi mapahiya lang ako pag hindi siya yun. Napansin niya ata akong nakatingin sa kanya kaya lumakad siya ng konti para lumayo. Pero sure ako na siya na yown!
Me: Belle Inconnue?
Her: ....po?
Me: Ikaw si flytoneverland diba? Sam...ako yung sa wattpad, si Luigi
Her: AHHHHH! Hello po! Asan na name tag mo?
Natawa ako bigla sa sinabi niya. Sabi niya kasi pag inaapproach ko siya baka matakot siya kaya sabi ko gagawa akong name tag na may Belle Inconnue (title ng poem na dinedicate ko sa kanya) para sure siya na ako talaga yun. Napansin ko na medyo nahihiya siya kaya di siya tumitingin. Halatang naiilang kaya I tried to be friendly as possible. Maya-maya nalaman ko na inaantay niya lang pala yung ate niya na magsusundo sa kanya. Nagkwentuhan kami ng kaunti. Mostly ngitian lang kasi nga nahihiya siya at wala rin akong masabi dahil natulala ako sa kanya.
Gabi na at dapat nakabiyahe na rin ako pauwi pero alangan iwanan ko siya doon. Siguro after 10 minutes dumating na yung ate niya at nagpaalam na rin na mauuna na siya. Sinasabay pa nga ako eh kaya lang di naman ako on the way. Mas malayo pa nga bahay ko sa kanya eh! Kaya ayun, nauna na sila at sinabi pa niya na mag ingat ako pauwi. Ngumiti ulit siya tsaka nagpaalam. Ako naman, nastroke na ata. Nakarecover naman ako tsaka nagtaxi na rin pauwi. Sana makita ko ulit siya.
Hindi ito yung first time kong makipagkilala sa crush pero ngayon lang ako natunaw ng ganito lol! Oo nga pala nagpapicture ako sa kanya kanina. Ayaw pa nga pumayag kasi daw wala talaga siyang balak na ipakita yung mukha niya sa wattpad kaya inedit ko yung picture kaya blurred pero yung mukha ko naman medyo naaninag kaya mukha ko na pagtiyagaan niyo lol.
P.S Hi Sam! If ever you read this, your picture is safe with me. Thank you for being friendly and approachable a while ago. Hoping to see you again :-)
