"Sasagutin ko na yung tanong mo ah? Ano ba talaga tayo Michelle? Ayaw kitang paasahin or saktan, kaya magiging honest ako sayo."
Parang kinabahan ako sa sinabi niya.
"Walang tayo, Michelle. Alam mo yan."
At automatikong nagunaw ang mundo ko. Mas masakit pala pag nasabi na yung totoo no? Mas masakit pa kase, galing mismo sa bibig niya.
"Ah, haha." I laughed nervously "I know, alam ko di naman kailangan ipamukha saken. Haha. A-ano nasan nga pala tayo Dylan?"
At tumalikod kaagad ako. Oo masaket. Pero hindi ko sisirain tong araw na to dahil lang sa saket. Nararamdaman kong paluha nako.
"Sorry, Michelle." At niyakap niya ko patalikod. At tumuloy nang umagos ang mga luha ko. Kung wala lang kami, ano to? bakit niya ko hinalikan ng puno ng pagmamahal? Baket niya ko itatakas. Baket niya ko tinatawag na girlfriend? Baket siya nag I love you too saken.Tangina naman o. Naguguluhan nako. Agad akong napapunas ng luha at kumalas sa yakap niya. Hindi ko kayang hindi sirain tong araw na to dahil sira na.
"Sana hindi ka nalang nag i love you too saken Dylan, maiintindihan ko naman na you dont feel the same way. Sana hindi mo na ko sinama dito or tinanan kung ittranslate sa word na ginamit mo. Sana hindi mo na ko niligtas. Sana pinili mo nalang si Hazel keysa saken. Sana hindi mo nalang ako hinalikan ng puno ng pagmamahal. Sana hindi moko tinatawag na girlfriend... sana, sana... sana hindi nalang kita nakilala. Kasi masaket." At napaluha nako. Agad naman niya akong niyakap.
"Sorry Michelle, I know my sorry wont fix anything, pero pwede bang sumama ka muna saaken? Please? Pinagpuyatan ko to. Please come with me. Gusto ko lang ipakita sayo yung pinaghirapan ko para... sayo." Ano nanaman to? Trap nanaman ba to?
"Dylan, para san pa? Para umasa nanaman ako? Tangina naman ayoko na." Hindi ko na talaga kaya. "Please? Kung ayaw mo sumama saken, siguro makkasama ka kung sapilitan. Sorry at kailangan pang umabot sa ganito." At binuhat niya ko sa sasakyan.
Chinilds lock niya pa yung sasakyan upang di ako makalabas. Agad siya nagpunta sa drivers seat at nag drive. Hindi ko alam kung san papunta. "Haha. Ano bang kasalanan ko sayo, bat ginanto moko?" Tanong ko, hindi siya umiimik.
"Nakakatuwa ka no? Nakakatawa ka." at tumawa ako ng mapait. "Pero mas nakakatawa pala ako, kase sumakay ako sayo. Hindi lang sa kagaguhan mo, literal pa." at tumawa ako. "Anong buhay ba tong pinasukan ko?" hinawakan niya yung kamay ko. "Wag moko hawakan." At agad naman siyang bumitaw. Teka? Nasa Batangas kami? Tangina. Anong balak niya?
"Andito na tayo please lang, wag kang tatakbo palayo. Please kahit last na to." Hindi ako umimik.
Hinawakan niya ko sa hips upang iguide patungo sa pupuntahan namen, pero umiwas ako. Isang malaking puno ang pinuntahan namin. White petals almost everwhere. May camera, may sulat, may pagkain, may inumin, may picture... picture namen? "D-dylan?" lumingon ako sa likod ko pero wala na siya.
"Michelle, I know I've been such a jerk sayo even before. Akala mo ginagamit lang kita. Physically and mentally, but nope. You are so wrong. Kanina tinanong moko kung ano bang ginawa mo bat kita ginaganito? Ikaw Michelle, sabihin mo nga. Anong ginawa mo baket ganito yung nararamdaman ko sayo? Fuck this is such a bad idea alam mo naman hindi ako corny. Wala naman to sa plano ko. Pero ikaw kase eh. Nalungkot ka. Alam kong galit ka nasaktan ka. Sorry. Kanina tinanong mo ren ako kung ano ba tayo... Hindi mo pinatapos yung sagot ko kaya ka nasaktan. Ngayon tatapusin ko na." Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko, hindi pa pumapasok sa utak ko kung anong nangyayari putangina anong nangyayare?!
"Michelle Alcantara, Walang tayo, alam mo yan. Pero handa akong gumawa ng tayo. Kung papayagan moko. Ano payag kaba? Nasaktan ako nung sinabi mong sana hindi mo nalang ako nakilala alam mo ba yon? Kasi ako kahit kailan hindi ko pagsisisihang nakilala kita. Hindi. Never. Sana hindi nalang ako nag I love you too sayo? Baket hindi?! EH Tangina, mahal kita! Sana hindi kita niligtas? Edi sana hindi kita kasama ngayon. Sana si Hazel nalang pinili ko? Edi sana.... Hindi ako masaya."
Tears started streaming down my face. Saya, hiya, excitement, kaba, at gulat. Anong nangyayari.
"Pero nandito kana eh, ulit. Ikaw ang pinili ko. Kaya tignan mo kung gaano ako kasaya." At ngumiti siya. Tuluyan nakong naiyak. Hindi na kaya ng puso ko tong nararamdaman ko.
Agad siyang lumapit saken at binigyan ako ng 3 roses, Pink, white and red. "Sorry, sorry. Ang tanga tanga ko. Pasensya na kung moody ako sorry sorry talaga." agad kong sabi sakanya.
"I love you Michelle, tulad ng sabi ko kahit gaano ka ka moody hinding-hindi kita iiwanan. Pero, ano papayagan mo ba ko?" Agad akong nabigla sa sinabi niya, papayagan saan?
"S-saan?"
"Maging boyfriend mo." Para akong binuhusan ng maraming candy, ng maraming pera sa sarap ng nararamdaman ko ngayon. Hindi ako makasagot kaya agad kong hinili yung collar niya at binigyan siya ng isang malalim, at puno ng pagmamahal na halik.
Napaupo kami sa ilalim ng puno, tahimik lang at pinagmamasdan ang dagat sa tapat namin. Napatingin ako sakanya at nakapikit siya, Nakatulog na ata.
"Mahal na mahal na mahal kita, Dylan."
"I love you so much. More than you'll ever know."
Pero na realize ko. Ako pala ang may tinatago sakanya. Paano nalang pag nalaman niya...
Napatingin muli ako sakanya, tulog na siya.
"Sana wag mokong iwanan, wag kang magalit, wag mokong tawaging sinungaling, wag mokong kamuhian pag nalaman mo. Dahil kahit anong mangyari... totoong mahal kita."
BINABASA MO ANG
Slave With Benefits
Romanceread at your own risk this story is full of twist. sana wag kayong magexpect na puro BS ang ilalagay ko dito. i want this story to be the best. :) (TAGALOG)
