အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် အခုဆိုရင္Luကိုယ္ဝန္က လ ရင့္ လို႔ ေမြးခံလုနီးပါး ဖစ္ေနပါပီ
ကြ်န္မ နဲ႔ သူနဲ႔ ဆက္ဆံေရးက အရင္ကထက္ပိုပီး ေတာ့ အဆင္ေျပတာထက္ကိုပိုပါတယ္ ကြ်န္မကို ခ်စ္လို႔ေတာ့မဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ကြ်န္မ ဗိုက္ထဲက ကေလးေၾကာင့္ေနမွာပါ သူကြ်န္မကို အရင္ကလို ခ်စ္တယ္လို႔တဖြဖြ ေျပာေနေပးရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲ...ဟူးးး ဒါေတြအကုန္လံုးက Luေၾကာင့္ပါပဲေလ Luအမွားေတြႀကီးပါပဲ ..
Luတေယာက္တည္းေတြးေနရင္း က်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေလးကိုလက္ခံုခပ္ၾကမ္းၾကမ္း သုတ္ပစ္လိုက္တယ္ ..
Lu(POV) :ျခံထဲကိုကားဝင္လာသံၾကားတယ္ Hunျပန္လာပီထင္တယ္ ..
Luထင္တဲ့အတိုင္းပဲHunရံုးကေနျပန္လာတာပါ ဒါေပမယ့္ အရင္Hunျပန္လာရင္ မ်က္ႏွာကရြင္လန္းပီ LuေရLuေရဆိုပီး စေနတက္တဲ့အက်င့္ေလးရွီပါတယ္ ဒါေပမယ့္ဒီေန႔ေတာ့ တိတ္ဆိတ္လ်က္နဲ႔ အိမ္ထဲကိုဝင္လာတယ္
Hunကအခန္းထဲကိုတန္းသြားေတာ့Luကအေနာက္ကေန တေကာက္ေကာက္နဲ႔အခန္းထဲလိုက္ဝင္ပီး ..
Lu :ဟို ဟို ေလ ဘာဖစ္လာလို႔လဲ..
Hun : ဘာမွမဖစ္ပါဘူး..
Hunေျဖတဲ့ပံုစံသိပ္ဘဝင္မက်ေပမယ့္ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ ညစာျပင္ဖို႔အတြက္ေအာက္ကိုသာ ဆင္းလိုက္ေတာ့တယ္ ....
ကြ်န္ေတာ္ေရမိုးခ်ိဴးပီးေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ဖမင္းစားခန္းထဲဗိုက္ႀကီးတကားကား ထမင္းျပင္ေနတဲ့ပံုေလးကို ၾကည့္ပီး ကြ်န္ေတာ့္စခ်င္တာအရမ္းပဲ ဒါေပမယ့္အခုခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ္မစႏိုင္ဘူးေလ သူေလးနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ခြဲရဦးမယ္
ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ကိစၥနဲ႔ဂ်ပန္ကို၂ပတ္သြားေနရမယ္ ကြ်န္ေတာ္သူကို ဘယ္လိုမွ စိတ္မခ်ဘူး
သြားဖို႔ကို လဲအခုထိ သူကိုမေျပာရေသဘူးး ..
ဒီညေတာ့ ထမင္းစားဝိုင္းႀကီးကအရင္ကထက္ပိုပီး တိတိဆိတ္လ်က္ပင္...
ထမင္းစားေသာက္ပီး အခန္းထဲဝင္က်ေတာ့.Hunတေယာက္ Luggage ထဲအဝတ္ေတြထည့္ေနေတာ့ ..
Luဘယ္လိုမွမေနႏိုင္ေတာ့လို႔ ...
Lu : ဒါကဘယ္သြားမလို႔လဲ ..
