Efforts for our ROMANCE. [Slow Update]

Chapter 20.5: The Hug <//3

Thank you sa mga new readers. Thanks kasi kahit di masyado nadadagdagan votes, umaasenso naman ang reads. Meow~ Hahaha!

SHORT CHAPTER LANG PO ITO. BAKA 1 OR 2 PAGES-- or more. XD

Sigi, basa na kayo. Vote and Comment ha? :p

===========================================================================

Anjenette's POV

Kasama ko ngayon sina Zheai at Eastanny sa classroom. Wala na naman kaming teacher kasi daw meron nanaman silang meeting. Pansin ko lang, parang lagi na lang may meeting ang mga teachers? Meron nga ba talaga o sadyang tinatamad lang sila magturo? :D

Anyway, hindi ko pa din nak-kwento sa kanilang dalawa kung ano yung nangyari nung araw na iniwan nila ako.

Yung araw na sinayang ko. 

Yung araw na hindi ko sinabi kay Johann na sa akin galing yung sulat ni binigay ko sa kanya.

Lumapit si Eastanny sakin habang kumakain nung hindi-ko-alam-ang-tawag na pagkain. Para siyang nasa mahabang transparent straw, tapos meron daw nun mabibili na pink, green, blue at kung anu-ano pang kulay. :p

Lumapit din naman sakin si Zheai na kanina ay binabasa yung Before I Fall na book. 

"Babe. Babe. Babe! Hey hey ho!" pakantang sabi ni Eastanny habang umuupo sa tabi ko.

"Oh?" matamlay kong sagot sakanya habang binubuksan ko yung choo-choo ko. *0*)/

"Musta yung pagbibigay mo ng letter kay Johann your labs?" tanong ni Zheai habang nakatingin pa din sa libro niya.

Pagbibigay ko ng letter kay Johann? FAIL. Isang malaking FAILURE. >_>

Idagdag mo pa na sinabi kong kay Zheai galing yung sulat. Ang galing lang talaga. ~ o ~

"Ah eh."

Hindi ko alam ang sasabihin ko! I hate myself. Kung bakit ba naman kasi... Ugh! Kasalanan ko eh, ginusto ko 'to. Live with it. 

"Spill babe." Eastanny habang tinutusok ako sa tagiliran. .___.

"Ano.." huminga muna ako ng malalim bago magpatuloy sa sasabihin ko. "Nabigay ko naman sakanya--"

"Oh! Nabigay mo na pala eh. Anong dinadrama mo diyan at may buntong-hininga effect ka pa?" tanong ni Zheai ulit. XD

"Kasi, sabi ko sayo galing. :(" 

Isang malaking T@NG@ ka Anjenette. 

"ANO?!" Zheai at Eastanny shouted in unison that echoed in our classroom and caught our classmates' attention. 

"Bakit Anje? Bakit mo sinabi sa kanya na sa akin galing at di sayo? Ano ba naman yan?! Nadamay pa pati pangalan ko." reklamo ni Zheai. 

Well I can't blame her since it was really my fault. I am nothing but a stupid, babo, baka etchetera etchetera lover. 

"H-hindi ko naman kasi sinasadya. Pinangunahan ako ng kaba, I was afraid of getting rejected. Sayang naman yung pinagsamahan namin... yung closeness namin." I said almost whispering.

"You wasted your chance Anjenette. But then, kaya nga second chances are given para maitama ang mali diba? I can't blame you though I am disappointed with what you did." Zheai smiled at me, 

Oo nga naman. I still have a second chance right? Bakit nga ba kasi hindi ko agad sinabi sakanya na hindi ako ang nagbigay nun?

Kasi naunahan ako ng what-if's, naunahan ako ng kaba.