A'N:
Hello po! Maraming maraming salamat po sa inyo sa pagbasa, paglike, at sa support na binigay nyo sa storyang ito. Ang chapter na ito ay para sa lahat ng aking mambabasa, pero may special mention para sa taong nag-inspire sa akin na gawin ang storyang ito.
Para sa iyo, thank you for making me realize na marami pa akong dapat baguhin sa sarili ko, na marami pa akong dapat iimprove dahil balang-araw, I want you to look at me and say, "sayang, pinakawalan ko pa"
Chos. Ang drama ko na naman.
xoxo,
Lady Knight :)
*****************************************************************************
Nagdaan ang mga oras. Hindi ko mapigilan ang excitement ko habang papalapit na ang dismissal. Ano kaya ang surprise na iyon?
Kasabay ng pagsabi ng prof ko na “Class dismissed” ay ang pag-vibrate ng phone ko.
“Are you ready, beautiful?” sabi sa text.
Napangiti ako. Hindi ko maitatanggi na excited na ako sa kung ano man ang surprise niya, kahit na sabihin na hindi ko naman sya talaga kilala sa mukha.
Bago man ako makapag-reply, tinawag na ako ni Bianca. Lumingon ako at nakitang papalapit siya sa akin, may hawak na panyo sa kamay.
“Iba-blind fold na kita,” nakangiti niyang sabi sa akin.
“What? Bakit?”
“Utos ito ng secret admirer mo,”
“Paano kung sinabi kong ayaw ko?”
Bago man ako makapalag, natakpan na ang mga mata ko ni Bianca.
“Magpapablindfold ka sa ayaw mo at sa gusto mo,” natatawa niyang sabi sa akin.
Hinawakan ni Bianca ang braso ko at dahan-dahang g-in-uide ako palabas ng room. May naririnig akong mga tao sa paligid ko kaya naman nahihiyang yinuko na lang ang ulo ko.
“Saan ba tayo pupunta, Bianca?” tanong ko.
“Sa lovers’ park nga,”
“Ha? Paano ako makakababa papunta doon, nandito tayo sa third floor,”
“Asus! Para saan ba ang gamit ng elevator?”
“Elevator? Diba bawal iyon gamitin ng mga estudyante?”
“Pwede daw para ngayon.”
“Talaga? Paano nangyari yun?”
“Tanungin mo nalang ang secret admirer mo.”
Natouch naman ako sa effort na ginawa ni stalker para lang pasayahin ako sa araw ng birthday ko.
Pagkaalis namin mula sa elevator, nakatakip parin ang mga mata ko. Dahan-dahan pa rin akong g-in-uide ni Bianca palabas ng building at papunta sa lovers’ park.
“Ready na?” narinig kong tanong ni Bianca.
Hindi ko alam kung ako ang kausap ni Bianca. Napuno na kasi ng hindi maipaliwanag na kaba at excitement ang dibdib ko.
Lub dub. Lub dub.
Lub dub. Lub dub.
Lub dub. Lub dub.
Naramdaman ko ang unti-unting pagluwag ng blindfold sa mata ko kasabay ng pagsikip ng dibdib ko. Pinikit ko ang mga mata ko para hindi mabigla sa liwanag pagkatanggal ng blindfold. Unti-unti ko iyon minulat at nanlaki ang mga mata ko sa nakita.
YOU ARE READING
Friendzoned
Teen FictionFriend. Iyon ang tawagan natin sa isa't isa. Pero alam mo bang sa lahat ng KAIBIGAN ko, ikaw lang ang INIBIG ko ng ganito? Alam mo bang sa tuwing tinatawag mo akong FRIEND, naghihimutok ang puso ko na sabihin sa iyo na gusto ko ng higit pa doon?
