MAGPAPAUBAYA NA LANG

Prologue

09/25/18

"Hi mga ka-veshyyy! It's me again, the one and only Doseleinne Montereal. Ang dyosa ng mga vloggeeeer! So yeah, kung nakikita niyo, nandito tayo ngayon sa special place namin ng future hubby ko na si Howard Vierre. Actually plano naming pumunta ngayon dito, kaso nagkasakit daw siya eh. Kaya ako na lang muna. Geez! I forgot. Nga pala mga ka-vesh, today is our 2nd Anniversary as a couple. Heeeeeep! Wag kayong sumimangot dahil babawi naman daw ang pambansang oppa niyo. ---

Okaaaaay, that's it for now mga ka-veshyyy. See you next time. Waaaiit! Don't forget to like, share, subscribe and comment down below. Tatakpan ko na in 3, 2, 1--" Then I turn off the camera na ginagamit ko sa mga ginagawa kong vlog.

Yes, I am a vlogger. Woooops! Correction, dyosang vlogger. Lol.

"Haaaays! What a day! Sana nandito din si Vierre para magkasama naming icecelebrate yung 2nd Anniv. namin." Bulong ko sa sarili ko. "2nd Anniversary namin pero wala siya." Napasimangot na lang ako pero bigla din itong napalitan ng malaking ngiti sa aking labi nang may nakita akong nagtitinda ng.... Guess what.. "KWEK KWEK!" Napasigaw ako sa sobrang excite. Ito kasi yung favorite naming kainin dito ni Vierre. Hays sayang talaga.

Abala ako sa pagkain ko ng kwek kwek nang may makita akong isang lalaki na parang pamilyar sakin. Wait, is he.. 

"Ward!" Sigaw ng babaeng maganda (pero mas maganda pa din ako no), matangkad, maputi at sexy. She has a long straight hair na parang pamilyar din sakin. Pero teka, anong sabi niya? Anong tinawag niya dun sa lalaki? Ward? 

"Hey baby." Sagot nung lalaki at biglang hinalikan yung babae sa lips. HUWAO! LIPS TO LIPS? SA PUBLIC PLACE?

Pero teka nga, talagang pamilyar yung dalawa sakin eh. Curiosity kills, kaya medyo lumapit ako sa dalawang taong pamilyar sakin. "Damn." Napamura ako nang makilala ko ang dalawa. Tama nga ako. Yng babae, isa siya sa tinuturing Campus Princess, Frexia Vallespin. At, at yung lalaki.. Siya, siya yung taong mahal ko, Howard Vierre Lacsamana. Namamalikmata lang ba ako? O talagang sila yun?

Hindi ko mapigilan ang sarili ko kaya nilapitan ko na silang dalawa. 

"V-Vierre?" Mangiyak-ngiyak kong sambit nang makumpirma ko na hindi ako namamalikmata. Gulat kang napatingin sakin. "K-kayo nga. Pero bakit?" Hindi ko na napigil pa ang luhang kanina pang gigil na gigil ng pumatak mula sa aking mga mata.

"Lei, let me explai--"

"Kelan pa?" Putol ko sa sasabihin mo. 

"5 months ag--"

"SHUT UP! HINDI IKAW ANG KINAKAUSAP KO!" Sabay sampal ko sa pisngi ni Frexia. 

"What the f--" 

" I.SAID.SHUT.UP!" Pagsigaw ko ulit.

"Sagutin mo ang tanong ko, Vierre. Kelan pa?" Damn this tears. 

"5 months ago. Bago ka lumipat sa school kung saan ako naka-enroll." Sagot mo.

I can't take this shit anymore. I run away, far from you and that bitch. Actually, hindi ko alam kung saan ba ako pupunta. Basta ang alam ko lang gusto kong lumayo sayo. Ang sakit. Sobrang sakit. Kakayanin ko ba to? After 2 years, ngayon mo pa nagawang magloko? 

"DAMN!"