in handen van de duivel

ontsnapping

Ik loop naar m'n kamer. Tot mijn verbazing staat daar een persoon. Ik heb het gevoel dat het de duivel is, maar kan de duivel wel in verschillende gedaantes verschijnen? Vast wel. ik knijp mijn ogen tot spleetjes en vraag:"Wie ben jij?" De man kijkt me met een glashard gezicht aan en antwoord niet. Ik herhaal de vraag. Nog steeds antwoord hij niet. om hem bang te maken krijs ik. Het werkt niet. Hij vertrekt geen spier. Ik probeer hem met magie mijn kamer uit te werken, maar het werkt niet. In tegenstelling tot Adamir, straalt deze man niet veel goedheid uit, geen liefde. Alleen haat en geheimzinnigheid. Verder zie ik niets.

Plots vervaagd alles om me heen, en zijn alleen ik en de man er. Langzaam loopt hij op me af. Ik wil een paar passen achteruit doen, maar ik ben versteend. Op een paar centimeters van me af zegt hij: "Ik ben een engel." Dat ontbrak er nog aan. Als je een duivel hebt, moet er ook nog een engel zijn."De duivel neemt steeds meer bezit van je, verzet je er tegen, je bent nog steeds niet helemaal door en door slecht. VERZET JE ER TEGEN!" Hij zegt de woorden rustig, maar die laatste zin schreeuwt hij. Ik schrik er van. Het verbaast me wel dat hij een engel is, want ik dacht dat hij de duivel was. "Je moet ontsnappen, vandaag nog. Anders is het afgelopen voor je. Ze namen je in de maling, Adamir is geen goed mens, en hij is er nooit een geweest!" Zegt de engel zachtjes. Ik kijk hem inschattend aan. "Wat wil je van me?" Vraag ik. "Ik wil dat je ontsnapt." Zegt de engel rustig. "Je liegt!" Zeg ik en ik strompel een paar passen achteruit. Hij volgt me niet maar zegt:"Waar wil je heen? Je ziet niets buiten mij!" Ik wil er iets tegen in brengen maar de engel loopt om me af. Ik voel me bedreigd en sis. "Je hoort hier niet, Mary! Ontsnap met mij! Anders is het gedaan voor je. Ik beloof je dat ik niet lieg, je moet me geloven!" Hij knielt voor me en ik begin te twijfelen. Plots word mijn zicht scherper en zie ik de wereld weer steeds beter. "Snel! De duivel weet dat ik er ben!", Zegt de engel en hij raakt in paniek. "Beslis nu.", Zegt hij en hij kijkt me indringend aan. Ik zucht en knik. De engel spreid zijn vleugels uit en vliegt naar de deur. Ik volg hem. Tot mijn verbazing komen we niemand tegen. "Hoe ben je hier gekomen?" Vraag ik. De engel antwoord niet maar gaat door. "Je bent nu in gevaar, ga gewoon door", Zegt hij opgejaagd. Ik begin steeds meer te twijelen of dit wel de juiste beslissing is. "Weten ze dat ik ga ontsnappen?" Vraag ik. "Geen idee, ze zijn allemaal weg!" Roept de engel. We komen in een deel waar ik nog nooit geweest ben. "Ken je het hier?" Vraag ik. "Ik ga af op mijn richtingsgevoel!" Roep hij naar me. Plots doemt er voor ons een groot vuur op. Ik gil en probeer af te wijken maar het lukt niet helemaal. Mijn hand beland in het vuur. Snel haal ik hem terug, en tot mijn verbazing deed het geen pijn. Lag het aan mij, of deed dit vuur bij niemand pijn? Dan hadden ze het er toch niet gezet? We lopen gewoon door, en we weten niet waar we zijn. Dan zien we plots Lize staan. Ze kijkt kwaad naar me. "Ik wist wel dat je niet te vertrouwen was!" Roept ze. Ik lach schamper en ga verder. Ze vuurt een beheksing af maar die ontwijken we. Plots begin ik door de grond te zakken. Ik gil en de engel stormt op me af. Hij krijgt me niet uit de grond en ik zak helemaal door de grond.