Zastanawiasz się czasem, ile potrwa twoje życie? Miesiąc, rok, może pięć. Żałujesz swoich czynów, przez które pokazałeś wszystkim, jaką tak naprawdę osobą jesteś?
Człowiek z natury rani, krzywdzi i skazuje na cierpienie. Nie lubi kłamać, ale czasem szczerość boli bardziej.
Przyznaje, że nie zawsze byłam przykładną córką, uczennicą, dziewczyną, przyjaciółką i Bóg wie, kim jeszcze.
Niejednokrotnie zdarzało mi się oszukiwać, mylić i popełniać błędy. Jak chyba każdy z resztą. Nie daje ci to jednak prawa mówić mi, że jestem twoją własnością. Zachowujesz się, jakbym była marionetką i bardzo mi się to nie podoba.
Prawda jest taka, że zmuszasz mnie do robienia rzeczy, na które nie mam najmniejszej ochoty.
Dusisz mnie, przez co czuje się, jak pieprzona kukła. Nie jestem zabawką, tylko człowiekiem. Potrzebuje powietrza.
Ograniczasz mnie, podcinasz skrzydła i krok po kroku zabijasz. Nie szukam księcia na białym koniu, ale kogoś, kto chociaż w małym stopniu będzie mnie szanował.
Nie wymagam dużo.
Czy to źle, że pragnę chociaż jeden raz poczuć się kochana? Mieć szanse żyć normalnie, jak zwykły człowiek?
Wątpię.
Zasługuje na takie samo życie, jak inni. Nie wiem, dlaczego nie jest tak, jak powinno być. Czym sobie na to zasłużyłam?
Zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie chciał dla ciebie, jak najgorzej. Ja znalazłam taką osobę wcześniej, niż się spodziewałam. Powinieneś smażyć się w piekle, Alexander.
Nie zamierzałam słuchać twojego bezsensownego gadania, rozkazów i zakazów.
Wiesz co? Pieprz się. Zdaję sobie sprawę z faktu, że to lubisz.
Kurtyna.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
