He's obsessed on my body (completed)

60

"Marcus n-nilolok-ko muba ako?" Nagsimulang manubig ang mga mata ko dahil sa halo halong imusyong nararamdaman..

Mas nahabag ako sa kinatatayuan ng mamula ang mga mata ni Marcus maging ang tungki ng ilong nito ay mamula mula narin..

"Baby.. I'm deadly serious" at nagsimula ng tumulo ang luha nito na sya din namang pagsabay ng aking luha..

Napatakip ako ng bibig dahil feel ko anytime lalabas na sa bibig ko ang paghikbi..

"I'm very to have you baby.. for giving me a son is the best gift ecer, and I'm thankful too,to our god cause he's the reasons why you are still here."

Umiiyak ang binata ngunit wari'y di ito hirap kung makapagbitaw ng ganyang mga talanghagang salita..

"God, marcus" diko na napigilan ang nararamdaman ko ng dali dali kunang niyakap si marcus..

Panginoon maraming salamat..

Dahil dimo kami pinabayaan..

napayakap pa ako ng mahigpit kay marcus ng yumakap rin ito saakin pabalik..

__________________________________

Dumaan ang isang buwan na nasa hospital lang ako at nagpapalakas at nagpapapagaling at ngayong araw nga ay makakalabas nadin ako sa wakas..

"Oh.. anak nasan si marcus? Bakit buhat mo ang anak mo? Maghanda kana kasi maya maya lang ay uuwi na tayo.." anya ni nanay..

Napangiti ako ng makita ang sitwasyon namin ngayon..

"Lumabas lang nay saglit" may ngiti sa labi kong sagot..

Biglang nagtubig ang mga mata ko ng napatingin ako sa buhat buhat kong anghel na mahimbing na natutulog..

Nung araw na sinabi ni marcus na may anak kami hindi na ako mapakaling makita at makapiling sya..

Ngunit hindi pa ako pinayagan ng doctor na ipabuhat saakin ang bata o makita manlang ito..

Dahil masyado padaw ako mahina.. kaya nag antay pa ako ng tatlong araw upang makita sya..

Sabi naman ng doctor wag daw ako mag alala dahil dinaman daw nagugutuman ang anak ko..

At yun nga ng makita ko ito wala akong ibang nagawa kundi ang umiyak ng umiyak na sinasabayan din ng anak ko.. feel ko nauunawaan na ako ng anak ko dahil ng galing siya sa laman ko na siyam na buwan..

Halos si marcus na ang pinapagalitan ng mga doctor dahil hindi daw ako pinipigilan ni marcus sa pag aalaga sa bata dahil dipa daw ako ganuon kagaling..

Kaya naman bumabawi ako dito sa paglalambing..

"Parang kaylan lang anak ako ang nagbubuhat sayo nung sanggol kapa"

Napatingin ako kay nanay ng magsalita ito.. bakas ang galak ngunit nakaakibat parin ang lungkot..

"Nay.." nagsimula ng tumulo ang luha ko ng makita ang nanay ko na lumuha..

First time kong makita si nanay na umiyak ng ganito at ng dahil pa saakin.

Napakasakit makita si nanay na umiiyak parang pinipiga ang puso ko sa sobrang sakit..

"Pasensya na anak.. masyado lang ako natutuwa at okay na ang lahat" napapunas ito sa sariling mga luha..

At mabilis ko ding napunasan ang akin..

"Nay.. salamat.." madamdaming kong pasasalamat sa ina

Ngumiti ang nanay saakin tyaka ito lumapit sa kinaroroonan namin ng anak ko