Kartal Pençesi - Kitap oldu

11. Çırpı Bacak

İyi geceler güzel insanlar...

Şimdi keyifle okuyalım...

                                        🦅

Sabaha kadar ağlamıştı. Yanından ayrılan adam sevdiği adam değildi. Yüreğine oturan özlemi ayrı kanatmıştı, sözleri ayrı... Düşündükçe deliriyordu. Bir çocuğu vardı belki de bir yerlerde...  Kimdi masada bıraktığı kadın?

Nasıl bir aşık sevdiği kadını kumarda kaybederdi... Kendine olan yaklaşımıyla duydukları birbirlerini tutmuyordu ama kurt düşmüştü bir kez yiyip bitiriyordu içini.

Kartal'ın sözleriyle ayrı bir ikileme düşüyordu 'Bana güvenmedin' 'Sana duyduğum güvene ihanet ettin' sözleri yüreğine oturmuş büyük sancıydı. Çok ağrıyordu kalbi. Acıyı bu denli ilk defa yaşıyordu. Hayattan soğutan, nefret ettiren acı kavuruyordu hem ruhunu hem bedenini.

Onun öylesine sarf  ettiği sözler de bambaşka acıtıyordu, gidişi başka... Oysa isterdi ki böyle olmasın, yalandı desin. Ben seni çok seviyorum, sadece bir hata idi. Dememişti onun yerine oda kendi yaptığı gibi çekip gitmişti. Bu aşka kim ihanet etmişti şimdi?

Belki bir kez kendi yerine koysaydı anlardı Kartal ama koymamıştı. Güneş doğarken oturduğu yerde sızıp kalmıştı. Uykuya dalarken bile Kartal'ı çok sevdiğini hissediyordu.

Selin kapının pervasıza dayanmış arkadaşına bakıyordu. Ağlamaktan tükenmişti sonunda. Elindeki ince örtüyü yavaşça üzerine örttü Efruz'un. Kılıç ile olan konuşmalarını düşünmek için terasa çıktı. Dün gece onlar yalnız kalsın diye başka bir odaya geçip beklemişlerdi.

"Canan." demişti Kılıç. "Ne anlattı?"

Çalışma masasına yaşlanmış olan Selin kollarını göğsünde bağlamış Kılıç'a dönmüştü. "Hamile birini kumar masasında kaybettiğini. Adını da söylemişti aslında kadının." Selin düşünmek için sustuğunda Kılıç, "Mine," demişti.

"Doğru mu bunlar?"

"Değil desem kim inanacak?"

"Benim inanmam gerekmiyor elbette. Yine de ağır bir itham. Hangi kadın olsa bir 'ama' der."

"Amalar iyi değildir Selin."

"Amalar önemlidir Kılıç Bey."

"Sadece ikileme düşürür."

Selin karşısında kendinden emin duran adamı baktığında hiç bir şeyin gördüğü gibi olmadığını düşündü. "Doğru değil, değil mi?"

Kılıç başını evet anlamında salladığında Selin derin ve içli bir 'of' bıraktı dudaklarından. Kılıç kadının zeki görüntüsüyle gözlerini kıstı. "Eruz'a kızmıyorum. Aralarındaki bağ çok farklı."

"Büyük aşkların büyük sınavları olur derlerdi de inanmazdım." dedi Selin.

"Sınav olmayınca aşk büyük olmuyor mu?"

Selin omuz silkti. "Olur elbette ama bazı aşklar böyle. Hümeysa çok mutlu ve hiç sorunu yok. Ama kader herkese aynı yemeği sunmuyor."

Kartal'ın daire kapısını çarpmasıyla öfkeli bir çıkış, sonuçsuz bir konuşmaları olduğunu ikisi de anlamıştı. Kılıç'a kapıya kadar eşlik etmişti. Sesi evi inleten arkadaşının yanında almıştı soluğu.

                                         🦅

Kollarını kocasının boynuna dolamış ve eğilmiş boynuna öpücükler bırakıyordu. Saçlarında gezinen ellerin onu adamın dudaklarına yönlendirmesine izin vermiş ve sevdiği adamın öpücüğüyle iyice sokulmuştu Kartal'a. Kalbi dört nala koşuyordu. Hiç durmadan Kartal için atıyordu. Ona olan sevgisi Yusuf'a aşık Züleyha gibi çaresizdi. Dünyaları bir yana koyardı kocasını bir yana. Geriye çekilmiş gri gözlerini gülümseyerek kısmıştı. "Seni öyle çok seviyorum ki hiç bir şey umrumda değil. Bir tek sen olmalısın bu dünyada." dedi Kartal'a.