Love is Sweeter the Second Time Around [One-Shot]

Love is Sweeter the Second Time Around <3. [One-Shot]

Ang sabi ng nakararami ..

Love is sweeter the second time around.

Noong una hindi ako naniniwala doon.

Para kasi sa akin. Kung break, edi break na. Wala ng second chance. Bakit pa, diba? Eh nasaktan ka na.

Pero doon ako nagkamali. Gusto niyo bang malaman?

Ganito kasi yun ...

******

Ako ay si Carly Samonte.

Kaka-graduate lang from Fatima Catholic School.

At heto ako sa tapat ng university na pinag-take-an ko ng exam. Luckily, nakapasa naman.

First day of my college. Super excited ako. Syempre new life and new friends.

Ayun.. Madami naman akong naging kaibigan. May iba na nakakahiyaan kong lapitan.

At may isang tao na napukaw ng mata ko. Well.. Pati yata puso ko. <3

Siguro paghanga lang ito. Sino ba namang tao na unang pagkikita eh, magugustuhan agad? Baliw lang diba?

Pinalagpas ko muna yun. Studies and some other stuffs na lang muna.

Nagkaron na ako ng close friends. Bale tatlo kami. Ako, Cindy at Meg. CCM group kami, just kidding. Hehe XD

Ayun everyday ko nakikita si Ram. Ramuel Santos whole name niya. Classmate ko kasi siya.

At sa hindi inaasahan ..

Lumalalim ang pagkagusto ko sa kanya.

Hanggang isang araw eh, MAHAL ko na pala siya.

Naging magkaibigan kami. Edi si ako naman laging kinikilig. ^__^

Sana magustuhan niya din ako.

Yan lang naman palagi ang lagi kong panalangin. :)

Hindi nagtagal ang mga araw ay mas nagiging malapit kami.

Hanggang isang araw ..

"Carly, pwede ba kitang ligawan?" Tanong ni Ram habang naglalakad kami.

Nabigla ako. After ma-processed sa utak ko, eto na lang ang nasabi ko..

"Sige." Sabay ngiti ko sa kanya. Isang matamis na ngiti.

Hinatid niya ako hanggang sakayan pagkatapos ng pag-uusap namin nang araw na yun.

Matiyaga naman siya. Susunduin niya ako sa isang cafeteria malapit sa school namin. Dito na din kasi ang naging meeting place namin. Kapag nandito na kami pareho, eh sabay na kami papasok. At kapag uwian naman, ihahatid niya naman ako sa sakayan pauwi sa amin.

After two long weeks..

Sinabi ko na rin ang mga salitang alam kong hinihintay niya.

"Ram, sinasagot na kita." Sabi ko. Ow my! Nagba-blush yata ako.

Di ko na pinatagal ang panliligaw niya. Kasi dun din naman ang kababagsakan nun, diba?

Mga unang buwan, masaya eh. Alam mo yung feeling na para kang nasa Heaven? Yun ang nararamdaman ko.

Araw-araw, inspired.

Araw-araw, roller coaster ride ang feeling.

Hayy.. Ang sarap mabuhay ^__^

Pero hindi pala palaging ganun. Hindi pala dapat palaging masaya. Kasi nakaka-dissapoint pala kapag dumating na yung kalungkutan.

Hindi ko alam kung anong nangyari. Nag-iba na siya. Hindi na siya ganun ka-sweet sa akin. Nagsawa na ba siya sa akin?