Prologue

13 0 0
                                    


She called it Tadhana


They said it feels like you are in cloud nine if you found someone you will fell in love with, like you are always happy just thinking of that person and that there's a fluttery feeling on your stomach every time your skin touches.

Ang pinagtataka ko lang when it comes to love, bakit lahat lang ng good things and napapansin? Eh paano kapag nag-break na, nakakalimutan na ata ng mga tao on how it will break them once the other person call quits.

At mukhang nakalimutan din yun ni Janelle. Hindi ko mapigilan ang mapabuntong-hininga, kanina pa kasi siya umiiyak simula ng tumapak ang paa niya sa loob ng van at naupo.

"Saan nga tayo ulit pupunta?" Tanong ko kay Miguel na busy sa paglalaro sa phone niya. Buti pa siya at may headphones na suot, hindi niya naririnig yung nakaka-irita iyak ni Janelle. "Migs!" I exclaimed at kinalabit siya sa braso.

He paused the game and turned his head to face me, "Bakit?"

"Saan tayo pupunta at gaano ba kalayo?" Ulit ko.

"Sa Bicol. Malayo pa tayo, pwede ka pa matulog." He said.

Matulog? Paano naman ako makaka-tulog kung may kasama kami na broken hearted at dito pa napili maglabas ng sama ng loob.

Hay! Bakit ba kasi ako pumayag na sumama sa kanila.

Kakatapos lang kasi ng final exams namin, since may isang linggo kami na break nag-plano sila na pumunta kami sa beach or sa malapit na probinsya para makapag-relax. Bakit naman kasi ngayon pa naisipan ng boyfriend—I mean ng ex-boyfriend niya na mag-break sila, hindi tuloy ako makapag-relax ngayon.

"Ang sabi niya mahal niya ako. Binigay ko naman lahat!" Janelle cried a little louder while her friend Karla which is my friend too is trying to comfort her.

Hindi ako magaling sa pag-comfort ng ibang tao lalo na kung hindi ko naman naiintindihan ang nararamdaman nila—to make it short I don't sympathize. Totoo naman ang sinasabi ko na hindi ko talaga alam, I am proud to say (head held high) na isa ako NBSB and a College freshmen.

Why, you ask? Simple, its not my thing kaya naka-abot ako ng 18 years old na never been kissed and never been touch. I am the kind of person who love to stay in the sideline.

To elaborate, ako yung nilalapitan ng mga close friends ko kapag may nakita sila na cute—tapos sasaluhin ko lahat ng hampas, hila sa buhok at kurot dahil sa sobrang kilig. Ako din yung tao na nagiging basahan slash pader or unan (whatever suits you) kapag nakipag-break ang boyfriend nila sa kanila or kapag nalaman nila may girlfriend na yung crush nila.

Last but not the least, ako din yung tao na nahihila sa first dates nila for the reason na ayaw daw nila mag-isa muna dahil hindi pa sila comfortable at umaarte na parang virgin na akala mo first boyfriend nila. To make it short, para akong third wheel-slash-chaperone-slash-punching bag-slash-unan-slash-takbuhan ng mga nabigo sa pag-ibig.

I don't know why I end up like this especially I am the kind of person who doesn't sympathize. I remember them saying that they were used to my attitude and that it doesn't bother them.

"Izzy, ano nangyari dun sa guy—"

"Sinong guy?" I cut off.

"Yung nanliligaw sa'yo." Karla finished what Jazz was trying to say.

Ah, that guy.

"I told him that I am not interested." I said with a shrug. Hindi naman sa pagmamayabang, marami din kasi ang nanliligaw sa akin but I never find myself interested to be in a relationship.

It is more like a pain in the ass if I let myself get into that kind of mess.

"What?! Sayang! Gwapo pa naman yung guy na—wait, ano nga pala ang pangalan nun?"

"Marco." I answered.

"Yeah, that Marco guy. Di lang yun rich kid pa, package na sana bakit pinaka-walan mo pa?" Jazz asked.

I sigh in resignation. Hindi titigil ang mga tao na 'to sa kakatanong hangga't hindi ako nagbibigay ng sagot na makakapag-patahimik sa kanila.

"As I said, I'm not interested. It doesn't matter if he is rich or have a good looks, being in a relationship is a pain in the ass." I stated and glance to Janelle direction. "Look, is Janelle crying not enough proof?"

Both of their eyes widened.

"Hindi naman lahat ng lalaki ganun eh." Karla said.

"True."

"I'm awar—wait nga lang. Bakit ba gusto niyo ako magkaron ng boyfriend?" I asked annoyingly. Hindi pa ba sila kontento sa love life nila para pati ang non-existing love life ko ay pinagiintrisan nila?

"Girl, college na tayo. Hindi pa ba time para sa'yo na ma-fall in love din?" Jazz asks.

Is it necessary? I live for 18 years without being in a relationship and I am still alive.

"I don't want to waste my time on something that will never give a huge change in my life."

Karla roll her eyes as Jazz let out a sigh and said, "I'm not surprised."



Anyways, that what I thought. But after meeting the most annoying, irritating, agitating jerk in my seventeen years of existence everything changed.




And it started...

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jan 27, 2018 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

She called it TadhanaTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon