Chapter one
[ (A/N) Si Nana yung sa side :) hihi ]
“Happy birthday Nanaaa~ Happy birthday Nanaaa~ Happy Birthday Happy Birthday~~ Happy birthday Nanaaa ~” – sila mama , papa at kuya kinakantahan ako ng Happy birthday . ^_^ Weeeee kasi birthday ko ngayoon :P HAHAHA hindi naman siguro obvious >3< Ngayon ayy August 26, 2004 at nag cecelebrate kami ng pamilya ko ng aking 8th birthday ^_^
“Ang bigat bigat mo na Nana !” – si papa habang kinakarga ako upang ma abot ko yung candle sa tuktok ng cake.
“Ingat chard baka matumba kayo. Blow your candle na nak. J” – mama
“Make a wish ! Mag wish ka Nana ~ ^_^”- si kuya Rain
Weeee sa sobrang saya ko at sa sobrang excited na kumain sa cake hindi na ako nakapag wish ng birthday wish ko. HEHE ^_^v
Nandito kami ngayon sa Banguio . Gusto ko kasi sa malalamig na lugar I’celebrate yung birthday ko. Example : last year sa Tagaytay na held yung birthday ko. HAHA gustong-gusto ko talaga ng malamig. ^_^
So ayun kumain , kumakantahan, sumasayaw kami. Napakaswerte ko talaga sa aking pamilya. Di man talaga kami ganun ka yaman masayang masaya at buo naman kami. Nagpapasalamat talaga ako kay papa Jesus sa lahat ng biyaya ng kanyang ibinigay sa akin.
“And once again . I’m thinking about taking the easy way oouuut~ ~ ~ But if I’ll let you go. I will never know. What my life would be holding you close to me ~ ~ ~” – sila kuya at papa kumakanta ng If I let you go by Westlife. Nagbya-byahe na kami pa’uwi sa amin kasi may trabaho pa si papa bukas.
“Will I ever see you smiling back at me ? ~ Oh yeaaaah ~ …
*Screeeeeeetch*
Then there is silence.
All went black.
. . . ~ How will I know? If I let you go.”
*Bzzzzzzzzzzzzt Riiiiiiiiiiiiiing Riiiiiiiiiiing Bzzzzzzzzzzzzt Riiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing Riiiiiiiiiiiiiiing*
Nagising ako sa alarm ng phone ko with a blank thoughts. I was just staring the ceiling for couple of minutes. At bumalik lang ako sa aking pag-iisip nung may kumatok sa pintuan ko.
*knock knock* “Nanaaa maligo kana at mag ayos para makakain ka na. Baka ma late ka.” – Kuya Rain
“Okay po.” – ako
Bakit ganun? Napapaginipan ko talaga yung mga nangyari noon lalo na’t papalapit na ang birthday ko. 10 years nang nakalipas hinding-hindi ko parin iyon nakalimutan. Si kuya at ako lang ang naka ligtas sa trahedya na iyon.
SI tita Romelyn nakakabatang kapatid ni papa ang kumopkop sa amin ni kuya Rain. Naging mabait siya sa amin, tinuring niya kaming parang mga anak. May business si tita, may ari siya ng Pharmacy, kaya na tubusan niya lahat ng pangangailangan namin at supportahan ang pag-aaral namin. Pero nung namatay si tita, si kuya na ang nagpapatakbo ng pharmacy. Kaya ayun, kami na lang ni kuya.
“Cge kuya, alis na ako”
“Okaaaay, Ingat.”
