The Rest house

Chapter9-Last chapter

Victorina 's POV

Dahil sa pangyayari iyon lumayas na nga akong tuluyan sa bahay at tumuloy naako sa tagpuan namin ni Joseph maya-maya naka rating nako nadon na si Joseph na naghihintay.

"Mahal may mahalaga ako sasabihin sayo."

"Ano yun mahal?."

"Buntis ako ikaw ang ama."

"Ano buntis ka? Hindi maari panong nangyari yun hindi ako ang ama ng dinadala mo.!!"

"Ikaw ang ama nito. Wag mo namang takbohan ang responsibilidad mo!!!"(hinahawakan ang dalawang kamay ni Joseph)

"Bunawan mo nga ako hindi ako ama ng dinadala mo!!"

"Joseph san ka pupunta!!"(umiiyak)

"Wag mo kong susundan!!!"

"Joseph , Joseph, !!!"(umiiyak ata napaupo sa lapag)

Dahil sa pangyayaring iyon di ko na alam kung saan ako pupunta pinalayas ako ng sarili kong pamilya, tinakbuhan ako ng boyfriend ko. Sa ilang minutong kong paglalakad sa kalsada napagod ako habang papatawid ako sa kapilang kalsada may biglang sumulpot na mabilis na sasakyan.

(Back to reality)

Alexander's POV

Napamulagat nalang ako sa aking nakita yung babaeng nasagasaan at ang babaeng nakabuti ay iisa lang walang iba kung di si tita Victorina .

"Xander napano ka ?"

"Wala, wala."

Pagtingin ko sa ilalalim nakita ko na ang aming hinahanap kinuha ko ito at agad agad kaming umalis don. Habang pababa kami narinig nanaman namin ang tawang iyon.

"San kayo pupunta ? Wahahahahahah."

"Tita Victorina?"

"What do you say? Who's Tita Victorina?"

"Wala kunin mo tong libro nato tapos tumakbo kana."

"Why?"

"Basta sundin mo nalang ako dali habang wala pa siya."

Habang pababa si Cassandra sa hagdan bigla nalang siyang nagpagulong-gulong pababa. Hindi na umabot si Cassandra sa labas dumating na si Tita Victorina kaya dali-dali akong bumaba.

"Yan kasi ang napapala ng pakalamero!!! Wahahahhahahahaha"

"Xander tumakbo kana dali eto o." (Inaabot ang libro)

"Pano ka?"

"Hayaan mo nako ako ng bahala sa sarili ko umalis kana"

Kitang-kita ng dalawa kong mata kung pano nya lang inihagis si Cassandra sa gilid Tumakbo nako palabas ng resthouse laking gulat ko na makita ko si lolo Pantio na nakabitin sa puno. Kaya tumakbo na ko ng tumakbo hanggang makarating ako sa isang lugar na walang puno o open area rinig na rinig parin ang nakakatinding balahibong tawa. Bakatalikod ko bigla nalang nya akong sinakal .

"Tita Victorina"(sinasakal)

"Sino ka bakit mo ko kilala?"

"A_ _ ko ang anak ni leonora. Tit_ _a"

"Pwes Mamamatay karin , tikman mo ang galit ng multong pinalayas at iniwan ng minamahal."

Itinutok ko sakanya ang hawak kong libro kaya bigla nya kong nabitawan.
Habang hawak ko ang aking leeg nakatingin ako sakanya kitang kita ang paghihinagpis nya. Umatras ako at sinabi Ko ito sa kanya.

"Tita bago ang lahat gusto kong sanang sabihin sayo na walang nagbago mahal na mahal kaparin nina lola ang totoo nyan nandito sila para sunduin ka"(sabay turo sa likod)

Lumingon siya sa likod at nakita nya ang kayang magulang na nakangiti at si lola tiniabot nya ang kanayang kamay kay tita.

"Anak tara na sumama kana samin ng papa mo pati ang anak mo. Tara na anak?."

Biglang umilaw si tita nasilaw ako at ng pagkita ko nakita ko si tita naka buti nakakasilaw ang buti . Lumapit si tita kanila lola niyakap ni lola si tita .

"Sorry po ma.(umiiyak)

"Ok lang yan anak matagal na kitang napatawad."

Tumingin siya sakin at nagpaalam bagkaalis nila bigla nalang akong nahimatay. Makalipas ng ilang oras na gising ako nakita ko sina tita teacher at si manong driver.

"Anong nangyari sayo? Nasaan yung mga kasama mo?."

Pumunta kami sa resthouse agad kong hinanap si Cassandra

"Cass? . Cass ? Nasan ka."(sumisigaw)

"Nandito ako."

( NOW PLAYING :Dyinginside by Darren Espanto chorus)
Napalingon ako sa leftside ko at nakita ko siyang naka ngiti pinuntahan ko siya at niyakap.

"Buhay ka (nakayakap) ahhh. Sorry" (inalis ang pagkakayakap)

"Ah ok lang."(nakangiti)

"Tayo na?

"Ah?

"I mean let's go nahihintay na tayo nina manong sa labas."

Nilisan na namin nina Cassandra ang resthouse. Makalipas ng isang taon bumalik kami nina mama sa resthouse para ipabless at ipagdasal ang mga nakatira don specially sina tita at sina lola't lolo.

The end.......................................................

Author's POV.

--Sa huli mananaig parin ang kabutihan kesa sa kadiliman kailangan lang naman nila ng dasal para yun yung maging tanglaw nila sa kadiliman. Sabi nga nila wag kang matakot sa patay matakot ka s buhay basta wag nyo lang silang bulabugin at hindi nila kayo guguluhin basta ipagdasal nalang natin ang mga kaluluha nila sa nagiisang amang lumikha.........