Seoul Mate (서 울 짝)

SM-2

"In everybody's life there's a point of no return. And in a very few cases, a point where you can't go forward anymore. And when we reach that point, all we can do is quietly accept the fact. That's how we survive."

- Haruki Murakami, Kafka on the Shore

Arella B. Cardena's View

I can feel my heart thumping really hard and fast. This is the first, for I have never felt this way before. What in the world is happening? Why am I here in this white room? The thing is, this place doesn't even have a window as well as a door. For heaven's sake would someone enlighten me as to what in the world is happening?!

With a heavy sigh I roamed my sight around the room, but to my dismay there is no one else in here aside from me.

Am I dead? Is this what the norms call as heaven, purgatory or hell?

The last thing that I remember is that I am having a talk with goddess Venus. Or was I just dreaming about it? If so, then where am I? Why am I here in the first place? This room doesn't even look like for someone who's still breathing. I even wonder why am I able to breathe properly for there is no hole in sight for the air to circulate around this place. 

To be certain, this place is somehow similar to a dungeon but this one has the vibe in which you are bound to reflect with your acts for there is no one whom will be able to see and judge you.

Suddenly, the image of my father flashed through my mind.

A loving father my ass. He doesn't even care about my feelings. 

Who in the world is in the right state of mind to kick his first daughter out of his house just because his child failed to satisfy his expectations? Living alone isn't as good as what you think; you have to be thrifty enough to make your 50 peso bill to last for a week.

Good thing I survived that phase of my life. Way back, he isn't someone whom should be called and treated as a father but a landlord. I wonder what is the reason as to why mother wants to live with him before. 

He isn't as responsible as someone whom already is a father, he always drunk alcoholic beverages, he smoked, he slapped her whenever she does not do what he say, he was jobless, and the only reason why he had bunch of money was because of his parents which are wealthy enough to give his needs and wants.

  May 18, 2007 

"Happy birthdy anak, mahal na mahal ka ni Nanay."

"Salamat po 'Nay!"

Ang masiglang pag-bati ni Inay ang bumungad sa akin sa umagang ito. Sa tinagal-tagal ng panahon ay dumating na rin ang araw na ito, kay tagal ko na ring hinintay ang pagdating ng pagkakataong ito sapagkat umaasa ako na magkaroon kami ng maliit na pagsasalo-salo sa hapag-kainan; ako, si Inay at si Itay. 

Hindi ako humihiling ng kahit na anong magarbong regalo o handa, ang akin lamang ay sana kahit sa araw na ito'y magkasabay-sabay kaming tatlo sa pagkain, kahit sa almusal lamang ay sapat na at napakalaki na nitong biyaya para saakin sapagkat ni-minsa'y hindi pa kami nagkaroon ng pagkakataon na kumain ng sabay-sabay.

"Grasya ano 'to?!"

Isang kalabog ang pumawi sa matamis na ngiti ni Inay,batid ko'y kauuwi lamang ni Itay.

"Vicente huwag ka namang mag-dabog sa ating hapag-kainan sapagkat kapag ito'y nasira, wala na tayong sapat na pera upang i-pambili ng bagong lamesa."

Mahinhin ma'y bakas ang pagkairita ni Inay kay Itay, sana kahit ngayon lang ay tumigil sila sa pagtatalo. Isa lang naman talaga ang hiling ko, ang magkaroon ng masayang pamilya, ngunit wari baga'y malayong mangyare iyon.

"At ngayon sumasagot ka na?!"

"Itay huwag!"

Kumaripas na ako ng takbo't hinarangan si Inay, hindi ako makapapayag na pagbubuhatan ng kung sino man si Inay kahit na sabihing tatay ko siya'y ayaw ko namang konsintehin ang ginagawa niyang pananakit sa nanay ko.

"Aba tignan mo nga naman, at talagang napakalakas ng loob mong sumingit sa gitna ng paguusap namin ng nanay mo!"

"Hindi na po kayo nag-uusap lang, Itay! Sasaktan mo nanaman po si Inay, tama na po huwag na po kayong mag-away."

Hindi ko na napigilan pa ang mga nagbabadya kong luha; hinayaan ko nalamang na ito'y tumulo't umaasang makaramdam ng awa saamin si Itay.

"At sumasagot-sagot ka pa saakin, tignan mo nga naman, halika dito sumonod ka kung ayaw mong masaktan pa si Grasya!"

Kasabay ng pangangatog ng tuhod ko't lakas ng tibok ng aking puso'y binulong ko kay Ina yang mga katagang alam kong kahit papaano'y nagpapagaan sa kaniyang kalooban.

"Tahan na 'Nay, mahal na mahal po kita."

Sa bawat hakbang ko papunta sa direksyon ni Itay ay siya rin namang pag-tulo ng aking mga luha. Ngunit hindi ko inaasahan ang sunod na ginawa ni Itay, kaya't di ko na napigilan na pagtaasan siya ng boses.

"'Tay huwag po! Parang awa at habag niyo na, maawa naman po kayo sakin Itay kaarawan ko naman po ngayon!"

"Manahimik ka! Hala sige pumasok ka na dito sa sako't tantanan mo na ang kakaiyak mo dahil nakakarindi ka na sa tenga. Bilis!"

"Tatay..huwag niyo naman pong gawin sakin 'to, parang awa niyo na po."

"Maawa? Ako maawa? Walang kaawa-awa sayo kaya mag-tigil ka at pumasok kana dito sa loob ng sako. Ano pa bang inaantay mong bata ka? Pasko?!"

Hindi na nga nag-dalawang isip pa si Itay at ipinasok na ako sa loob ng sako na ginagamit ni Inay sa paglalagay ng mga nahuhulog na mangga na kulay berde dito sa labas ng bahay namin. Bakit ba kasi napakalupit naman ata ng reyalidad para sa walong taong gulang na batang kagaya ko?

"Ah! Tama na po!"

Hindi lamang isa bagkus ay limang magkaksunod na hampas ng sinturon ni Itay ang naramdaman kong ipinanghampas niya saakin. 

Sa aksyong ginawa niya'y siya namang pag-ikot ng sako dahil narin sa gulat at sakit kaya hindi ko naiwasang gumalaw-galaw sa loob ng sako't haplosin ang mga parte ng aking katwan na tinamaan ng sinturon ni Itay.

Idinaan ko na lamang sa daing at walang katapusang pag-iyak sapagkat batid ko namang mamaya pa titigil si Itay sa kanyang ginagwa. Mapakla akong ngumiti't binati ang sarili ng isang "Mligayang kaarawan Ella." 

After reminiscing that moment of my life, a smirk formed on my lips, what have my past life done for me to deserve this kind of existence?

But aside from these rants, I really am grateful for those black and white happenings in my life; I had been an independent lady, stone hearted woman and I was already woken up to the real world as young as I can be.    

~•~ ~•~ ~•~ ~•~ ~•~ ~•~ ~•~ ~•~
Here you go sweethearts! Sana nag-enjoy kayo sa second part ng Seoul Mate ^^ ~

Reminder: 

The update of this story depends on the given votes to this part of the said story. Sa madaling salita, nakasalalay sa inyo ang pagupdate ko ^^. Anyways,  belated merry Merry Christmas everyone!!!!

Another 20+ reads, 10 votes and please do comment your thoughts regarding Seoul Mate, thankieeeee!

Enjoy your day sweethearts ^^