BESTFRIENDS (nashlene fan fiction)

CHAPTER 37

(A/N HOLA DIVISORIA! HAHAHHAHA JK. MALAPIT NA ANG ENDING NG STORYY! SALAMAT SA 1.8K OMAY GOD! ILY ALL!!

MAY NAKITA NGA PALA AKO SA SCHOOL NUNG NAG ENROLL AKO.. POGING CHINITO.. NAG SERCH SEARCH AKO TAS BIGLANG.. BOOM! FRIEND KO PALA SYA SA FB! ENG TENGE KE! HAHA

(RIANNE INIP NA BA U? SIGE UD KO NA)

ANG HABA NG A/N KO NO? LAST KO NA KASI NA A/N TO AND START TO WRITE OTHER STORIES! MAKE SURE NA PAG GUMAWA AKO BABA SAHIN NYO AH! OKAY BYE! LETS START THE CHAPTER 37)

ILY ALL READERS!

Chapter 37

Shar's POV

Nag dilim ang paningin ko at nahimatay ako.. .

nagising ako sa isang ospital ng may naka kabet na tubo sa bibig ko..

biglang may pumasok na nurse

ng gulat na gulat ang muka.

"Doc! Mam! Gising na po si Shar! Gising na sya! Salamat Dyos ko at ginising nyo si shar"

nagulat ako at kung anu ano ang pinag sasabi ng nurse na ito.

"Nurse? bakit? anong nang yare"-me

sasabihin nasana ng nurse kung bakit pero biglang pumasok si mama

"Anak ko!! gising ka na! salamt sa dyos at ginising ka nya.."-Mama

"asan po si nash?" tanong ko

"Sinong Nash?"-Mama

"Si nash! nash aguas! Bestfriend ko!" (sinabi kong bestfriend kasi di alam ni mama na boyfriend ko si nash)

"Ha? sinong nash ang pinag sasasabi mo?" [sabay tawa]-mama

"Ma, anu ba! di magandang joke yang ginagawa mo! paheram ako ng cellphone ko"

inabot sakin ni mama ang cellphone ko pero iba ang cellphone na inabot nya sakin

"Hindi yan ang cellphone ko!"

"Anak anu ba, yan lang ung cellphone mo. naku baka gutom lang yan. lika kain tayo."

"Hindi eh! parang andaming nag iba! bakit ba ako nandito sa ospital ang unang alala ko ay nahimatay ako kaya dapat walang tubo ang naka kabit sakin"

"hindi ka nahimatay anak"-Mama

"Kung ganun, ano ang nangyari sakin!"

"Na Comatose ka shar!"-Mama

"Ha? hindi hindi bat naman ako macocomatose?"

hindi. hindi ako pwedeng mag karoon ng comatose

"Doc, paki explain nalang po kay shar ang nangyare."-mama

"Shar. 6 years kang nacomatose. 6 years ka ng tulog. kaya laking tuwa namin at nagising ka ngayon..youre living in a coma shar."

"Huh? asan si nash?"

hindi. hindi ako maniniwla

"Wala kang Nash na kilala Shar. posibleng Panaginip mo lang ang lahat."

"Ano?! si Nash panaginip ko lang!"

"Oo shar. panaginip mo lang ang lahat ng nangyare sayo "

"Pero bakit ako na comatose?"

[flashback]

"Tara shar!  punta tayo sa ilog!"

-bugoy

"sige! tara! pero sa mababaw lang ako ah"

-Shar

imbis na dinala ako ni bugoy sa mababaw sa malalim nya ako dinala.

pareho daw kaming nalunod. pero sya hindi na daw kinayanan ng katawan at pumanaw na 6 years ago.

ako naman. na comatose ako for 6 years.

so ayun, wala akong choice kundi sa panaginip ko lang nag eexist ang boyfriend ko.

pinag pahinga ako ng 1 week at papasok na daw ako next week

[SCHOOL]

may lumapit sakin.

inilapit ang kamay sa kin

sabay sabing

"Hi im Nash. and youre?"

"Sharlene."

Nagulat ako kasi di sya ung Nash na nakilala ko nung sa panaginip ko pero mula hairstyle at pananamit, Nash na Nash eh!

so chikahan dito kwentuhan dun

simula nun parati na kami mag kasama ni Nash

Minsan nagawa ko pang ikwento sakanya ung buong panaginip ko,

At sabi nya nanaginip daw sya na may nakilala daw syang babae na parang ako kaya nilapitan nya ako.

Destiny ba kamo?

...

End

oh em geee salamat sa lahat lahat ^^

Book 2 abangan nyo! kung sinipag ako! hahahahhaha

ok bye

JPG ♡