You Were Mine

1 [E f f o r t]

Hello peeps! Want to hear a story ? Or perhaps read a story?

I chuckled.

Malamang kaya niyo nga binabasa to di ba? Haha...sige kwekwentuhan ko kayo.^_____^

Once upon a time in a faraway kingdom there lived a princess together with her...

...mom and dad.

Kala niyo with her prince? Hahaha...bawal live in dun!

: D

Okay. Sige seryoso na ako. Warm up lang un!^_______^V

ehem. ehem.

I would tell you of a story; a story that may not touch your heart like those of other romance -slash- hurt -slash- tragedy -slash- etc. stories; a story that might not make you say the words 'kileeeg much:">' or the words 'ouch naman</3'. This is just a typical love story (yiee..naks love story??) pero sana nga itong istoryang ito ay parang ung ganun rin sa iba...

...may mala fairytale ang ending.

So here it goes...

Everything started at the airport, pero hindi porket airport eh yung scene ay either isa sa dalawang main character ay mag-aaral sa ibang bansa ng 2-3 years or worst hanggang 5 years tapos yung isa naman ay maiiwan at naghihintay parin in pain. Dito sa ikwekwento ko..it's a new beginning, a fressh start...hello -s not goodbyes.

-----

The plane from New York has landed.

"Sa wakas dumating na rin siya!" 

"Haha...oo nga. Asan na ba yun?"

- Hintay. -

- Hintay. -

- Hintay. -

"Mga 20 minutes na simula nung nagland ung plane ah...asan na un?"

"Ayusin mo kasi pagkakahawak jan sa pangalan baka hindi niya makita."

"Ayos na kaya! Porket ba VIP ay pwede na niyang paghihintayin yung mga susundo? She should have atleast a heart. Mahigit isang oras at kalahati na tayo dito no. Ganyan ba lahat ng sikat sa kanilang larangan?" >:'(

A Girl's POV

Crap. Nawala ako dun ah. Phew...buti nahanap ko na rin yung waiting area. Haha..un ba tawag dun? Basta yung place kung saan ka sinasalubong ng - mostly - mga kamag-anak mo. 

Hmmm...

- Hanap. -

- Hanap. -

- Hanap. -

There!

O.O

Humaygas! Ba't sa dami ng pwedeng sumundo eh sila pa!!! Kung sino mga sumundo? Mga college friends ko lang naman na nang-flood ng emails at pati facebook ko hindi pinalampas...andaming posts and messages na nagtatanong kung asan raw ako, kung okay lang ba ako, o kung buhay pa ba ako. Bakit? Naglaho lang naman kasi akong parang bula! Eh sa tinamad nga akong magpaalam nun eh >:D ...

Joke~

I have my reasons why.

At sa dinami-dami ng occassions kung kelan kami pwede magkrus muli ng landas..eh ba't ngayon pa! Their boring, plain, nerd blockmate who disappeared right after graduation will appear infront of them looking oh-so fashionista and stuff...sino bang hindi magugulat dun? And I still can't face them now. Really.

- Ting! -

Lightbulb yan! May naisip kasi akong idea. Hahaha..ang galing ko talaga! >:D Ayy..yung ulo lumalaki...