PAALALA: SA DYOSANG OP PO ITO NG DYOSANG SI HAYOUNG XD (nanghihingi ng advice, talagang kailangan =_____________=)
Okay, so paano ko ba to sisimulan? Tsk. Basta, isa siyang family problem, or should I say,'kapatid problem' and whatsoever
P.S: Maghanda ka na ng isang box ng tissue in case na maiyak ka. Concerned dyosa ako, okay? ^_^
P.P.S: Kuya, ayusin mo ang advice a? Kailangan na kailangan na kailangan ko nun. Pag di maganda ang advice mo mapapatay kita.
So here it goes...
Um... ano kasi, ayaw namin sa isa't isa ng kapatid ko. The feeling is mutual ika nga nila, pareho naming hate ang isa't isa. I don't know why pero feeling ko talaga na ganun ang dating namin sa isa't isa as magkapatid.
Well, to be honest ayaw ko talaga ng kapatid. Before, I was my parents' only child. At syempre naman, alam niyo na ang ibig-sabihin pag only child lang di ba? Yung mga tipong nakukuha niya ang lahat, walang kahati sa attention, walang kahati sa pagmamahal, walang kahati sa lahat. Kanya lahat. As in lahat. That was the case before my sister came. Yung para bang,"I really love my life" ang peg ko.
Actually, we're living in Singapore that time, and supposed to be ay doon na kami titira at pabakasyon-bakasyon na lang sa Pilipinas.
Pero nang malaman ko ang balitang ipinagbubuntis ni Mama yung kapatid ko, at first I was really happy that time. I even imagined myself and my baby sibling na naglalaro, na nag-uusap, na sabay gawin ang lahat ng bagay. Nang dumating ang 20th of June, year 2007, it's like I am the happiest kid living on Earth, until narealize ko na... I'm not their only child anymore. May kahati na ako sa lahat.
Nang tumagal-tagal, nagtiis ako for 4 years na nakatuon ang atensyon ng parents ko sa kapatid ko. Naiintindihan ko naman sila, kasi baby pa naman ang kapatid ko nun kaya isinang-tabi ko na lang.
All I thougt was that pag 5 years-old na ang kapatid ko, they'll finally divide the attention between me and my baby sibling, pero akala ko lang pala yun.
Lumaki akong kulang sa atensyon ng parents. Lumaki akong independent. Siguro nga may rason ang lahat ng nangyari sa buhay ko, lalo na yung pagdating ng kapatid ko sa buhay namin. If my baby sibling didn't came to our lives, malamang mandarin na ang salita ko ngayon at laking-singapore na ako. Pero hindi pa nagtatapos doon lahat.
There was this time na kulang na lang sumbatan ko si Mama. Kasi nalaman niyang nagpupuyat ako, pinapabayaan ko na ang sarili ko, and such things. Alam ko namang mali yun, but who cares anyway?
Sinabihan niya ako ng,"Kung kailan lumaki ka na, saka ka pa naging ganyan."
and there, tinamaan ako ng sobra-sobra. Sapul pa nga e.
Pero still, hindi ko ipinahalatang nasaktan ako sa sinabi ni Mama, sinumbatan ko pa siya."Hindi mo naman ako kilala na Ma e, all this time puro sa anak niyo lang nakatuon ng atensyon niyo. Ano namang silbi ko dito?"I told her. Kasi I was feeling na, parang iba ako sa kanila ni Papa. Parang feeling ko ampon ako, pero alam ko namang hindi.
After that, pinagdabugan ko siya at nagkulong ako sa kwarto tapos don ako umiyak hanggang sa mapagod ako. I don't know why pero talagang ayaw ko sa kapatid ko. And I think na hindi lang basta kasi opposite ang attitude naming dalawa.
Hanggang ngayon, awkward pa din kami sa isa't isa ng kapatid ko. Alam kong mali yun kasi dapat ang magkakapatid, nagtutulungan at nagmamahalan (that term =_____=) e dadalawa na nga lang kami, mag-aaway pa ba kami?
At up to this time, I was the one whose making a move para kahit papaano maging close kami sa isa't isa. What can I do?
P.P.P.S: AYUSIN MO ANG ADVICE KUYA! SINASABI KO SAYO -.-
Salamat in advance :)
-Ang dyosang op ng dyosang si Hayoung
------------------------------------------------------------------
Di talaga ako magaling mag-advice, pramis. ;___; Pero baka patayin mo ko e.
Kausapin mo lang yang kapatid mo. Ano ba yung mga bagay na parehas nyo gusto? Kung dito sa RAK fc ka, odi maki-fc ka din sa kapatid mo. Spend time with him/her (nakalimutan ko yung tagalog nito e XD). May kapatid din kasi ako na mas bata sakin, at ang sarap nyang batuhin. Ang iyakin kasi puta. Pero kahit di ako magsorry, bati na agad kami. Kulitin mo kaya yung kapatid mo? Hawaan mo ng pagkagusto mo sa kpop. Lumayas kayo ng bahay (di literal ah). Kumain kayo sa labas. Magkipagkwentuhan ka.
Tulungan nyo ko /iyak/.
