Ang pagibig nga naman tila lahat nang tao ay pinaglalaruan diyan nagsimula ang aking kuwento tungkol sa aking pagibig, na tila ba palagi akong pinaglalaruan nagmamahal lang naman ako Hindi KO alam kung saan ako nagkamali dahil ba sa nagmahal ako ng isang lalaki na gusto Kong angkinin na yung alam KO sa sarili KO na sakin lang siya at wala akong ibang kaagaw sakaniya na kahit anong pagsubok kaya naming lagpasan basta lagi kaming magkasama, pero nag kamali ako nagkamali ako ng minahal na tao naakala KO siya na ang magpapasaya magpaparamdam sakin na akoy mahalaga sakaniya pero nagkamali ako ng akala na pagkatiwalaan siya Hindi kona kaya na makita pa siya dahil sa tuwing nakikita KO siya lahat ng paet na nangyari sa buhay KO ay tila ba bumabalik, bumabalik ang mga sakit na aking naramdaman ang galit ang galit na aking naramdaman at tila ba unti unting bumabalik at tila ba pagod narin akong mabuhay pa lalot na sa tuwing nakikita KO silang dalawa na masaya at ako namay umiiyak nang magisa na walang kasama kaya isang araw ipinangako KO sa sarili KO na kahit kailan hinding Hindi nako iiyak at magpapakatanga para lang sa isang lalaking manloloko
