Under The Rain

Chapter One

Tiara Marie’s POV

“Arfafafafaarf! Arf! Arf! Grrrrr… Arf! Arf!”

Hiiiiiiiiii! ^____^ll

*Takbo**Takbo**Takbo**Hingal**Hingal*

“Juskoooooo! Tigilan mo na kong aso kaaaa! Ang cute mo pa namang bulldog.”

*Hingal**Takbo*

“Arf! Arf! Arf!”

“Ang dami dami kong dala! Arrrgggghhhhhhh!”

*Takboooooooooooo**Hingal*

“Ako nga pala si Tiara Marie Serano. Ara nalang. 19 years old!”

*Takbooooo**Takboooo*

“Jusko, hindi na ata ako aabutin!”

Nilaglag ko na yung mga dala kong gamit. Nag-mall kasi ako, first day of classes na bukas!

Ang malas naman talaga ooohhhh!!!

May nakita akong puno ng Rambutan. Inakyat ko na. Jusko, baka makagat pa ko nito.

Arrrggghhh!

Kasi naman, parang pinapaamo ko yung aso then I remember cat yung design ng shirt ko. Pakshet talaga!!!

Grabe, ano bang nangyayari sakin?

“Graduating student na ko sa Graham Bell University! Isang ako BSHRM student. Oo. Mahilig akong magluto, magbake, magsaing, magprito, etc. Joke. XD HAHAHAHA. Talagang kinahiligan ko na siya gawa ni Mama. Bata palang kasi ako ng turuan niya kong gumalaw sa kusina. Sa Fourteenth Plains Block A ako nakatira.”

Nakuha ko pang magpakilala sa lagay ko ngayon. Wala eh, salbahe si Author. ^___^v

(A/N: Pssshhh… :P )

Tinatahulan pa rin ako nung aso. Jusko, Lord God, patnubayan niyo po ako. Pagkatapos kong manalangin at tawagin lahat ng mga santo eh biglang may sumipol at sumigaw.

“Peter! Hoy! Halika na dito! Peter!” kuyang gwapo pero mukhang AROGANTE at MAYABANG.

Lumapit na si Peter, yung aso. Taray ng name nung aso niya ha, daig pa pangalan ng aso namin, si Pogpog.

Biglang nagsalita ulit si Kuya…

“Ah Miss. Buti di ka pa nilapa ng aso ko o kaya dinambahan mukha ka pa namang buto. Ang payat mo at saka yung nasa damit mo. HAHAHAHA may pusa, buti nalang talaga.” sabi ni Kuyang AROGANTE at MAYABANG.

Grabe lang ha! Tamang tama ang Looks-at-first-sight ko! Mayabang at arogante nga. -____- Ang init na nga, pagod pa ko sa pagtakbo, iniwan ko na yung gamit ko sa daan, dumagdag pa to.

“Hoy! Eh kung itinatali mo kasi yang aso mo eh di sana hindi ako hahabulin at tatahulan niyan! Mukha ka namang mayaman kaya hindi ka papayag na kumain lang ng basta basta BUTO yan. Sorry ha! Malay ko bang nagmana yung aso sa amo niya? At saka hindi naman ako masyadong mapayat no! Tsk. Makaalis na nga!” habang nababa sa puno ng rambutan at kinuha ko na yung mga gamit ko.

Dinalian ko ang paglalakad dahil nakakainis lang talaga! -____-

Bwiseeet. Panira ng araw. Pero mukhang dito rin siya sa Fourteenth Plains nakatira, bagong lipat siguro.

Eerr..bakit ko ba siya iniisip. Pakealam ko dun sa arogante at mayabang na lalaking yon! Hmmmph!

Author's Note:

Yehey! May Chapter One na. Hihihi. :)) ♥

Sorry po, bago lang ako. Bukas po ang Chapter Two.

Wiiiiiiiiiiiiihhh! Thank you kung may nagbabasa man po nito. :D

-Rovseu♥