Marrying Mr. Wrong

Chapter Nine

Author's note:

As usual, follow me on twitter @ohthatjamiegirl :)

Enjoy the rest of my summer. Hahaha.

Comment and recommend to your friends. Vote na rin kapag trip niyo. Sorry kung natagalan ang update ha. Sorry talaga.

-.-.-.-.-.-.-.--.-.-.-.-.-.-.-.-.-

~.~.~CHAPTER NINE~.~.~

(SOPHIA'S POV)

Okay. I'm awake. I can feel the cold coming from the aircon of my room. I know, it's raining outside. Ayoko munang ibukas yung mga mata ko kasi gusto ko pa talagang matulog. I don' know, minsan ganon talaga ako. Pinipilit pang matulog ulit kahit na  gising na yung diwa ko. Naranasan niyo na yun? Hahaha.

Grabe, ang lamig talaga sa kwarto ko. Ano nga bang nangyari? Ah. Nahimatay nga pala ako sa loob ng kotse ko habang nasa labas ang bestfriend kong si Samantha. Great. Ewan ko kung anong ginawa ni Samantha kung pano niya ko nabuhat dito o kung naglakad ba ko. Ewan ko. My memory's a blur. All I can remember is the pain. Shoot. Stop it. Ayokong umiyak ulit.

Tumagilid ako para dantayan yung unan ko but to my surprise. Hindi unan yung nayakap ko kundi tao. I opened my eyes. OH NOES. THIS IS NOT HAPPENING. I blinked and blinked and blinked. Mygosh. He's really here?

Mukha akong tangang nakatitig sa kanya tapos dahan dahan kong tinanggal yung pagkaka-dantay at yakap ko sa kanya. Ngumiti siya. *beat* Ang gwapo. Pakshet. Natigilan ako. Ang gwapo kasi ni Patrick. Bwiset. Kamusta naman yun diba.

"Wag mong tanggalin," nagmulat siya tapos hinila niya ko. Mas close na ko sa kanya tapos nakayakap siya sa'kin. "Ano nanaman bang nangyari sayo't you end up being like this."

Hindi yun tanong. Statement. Hindi ako sumasagot. Ayokong magtanong tungkol sa nangyari o sa nangyayari. Baka hindi ko kayanin. Hinayaan ko lang siyang nakayakap sa'kin.

"Stupid... Bakit ang tahimik mo?" tanong sa'kin ni Patrick.

Kasi inaantay kong ikaw ang mag-open ng topic. You know what I want. Your explanation to our situation you jerk.

He sighed, "Okay. I know something's wrong. Sorry... Sorry kung hindi ko sinabi sayo na nandito si Jiana sa Philippines. Sorry kung sinabi ko sayo na she's dead. As you can see, she's not really dead. I explained it already to Mateo na kaya ko sinabi sayo yun the other night kasi matagal ko na siyang pinatay sa puso ko. Yung tipong rest in peace na."

"Hindi ko naman akalain na ganun ang irereact mo. Sorry talaga. Akala ko kasi saglit lang siya dito kaya mas minabuti kong wag na lang ipaalam sa inyo kasi nga baka magkagulo lang. Madami yung maapektuhan but the fate is sometimes cruel. Pinaglaruan tayo ng tadhana kaya nakilala mo si Denise, si Jiana. Kaya sorry. Hindi ko naman talaga sinasadyang saktan ka e."

Tahimik lang akong nakikinig sa kanya. Hinarap niya yung mukha ko sa kanya. "I know, hindi mo tatanggapin tong sorry ko ngayon pero atleast you hear me out. Thank  you pa rin."